معروف‌ترین افشاگر فعالیت‌های اطلاعاتی آمریکا که در روسیه پناه گرفته است، از سازگار شدن با زندگی در این کشور می‌گوید؛ به گفته وی، تصویری که آمریکایی‌ها از او در سر دارند، در سال‌های اخیر کم‌ رنگ‌تر شده است.

به گزارش خبرگزاری اسپوتنیک، به تازگی ادوارد اسنودن، سرشناس‌ترین افشاگر آمریکایی، در آستانه انتشار کتاب جدیدش به نام “مدرک دائمی” به مصاحبه با اِون مک‌اسکیل، خبرنگار گاردین پرداخته است. او در شش سال گذشته، زندگی‌اش را به عنوان پناهنده در روسیه گذرانده است.

طبق اظهارات مک‌اسکیل، ادوارد اسنودن در مصاحبه خود از دو به شک بودنش در گذشته برای رفتن به روسیه که آن را “قلعه دشمن” قلمداد می‌کرد، سخن به میان آورده است؛ در حال حاضر، او روسیه را کشوری بسیار متفاوت می‌بیند و در نظر دارد برای چند سال بعد نیز به زندگی در این کشور ادامه دهد.

او در این‌ باره می‌گوید: “یکی از مواردی که تحت سیاست‌های مسئله‌ساز دولت گم شده، این نکته است که روسیه یکی از زیباترین کشورها در جهان است. مردم بسیار صمیمی هستند، بسیار خونگرم‌ هستند؛ وقتی اینجا آمدم هیچ‌کدام از این‌ها را نمی‌دانستم. من از اینجا وحشت داشتم چون قلعه عظیم دشمن بود، این نگاهی است که یک مامور سی‌آی‌اِی به روسیه دارد”.

اسنودن اظهار کرد، پیش‌تر از تعریف و تمجید از روسیه خودداری می‌کرد زیرا معتقد بود این کار موجب شکل‌گیری تصویری اشتباه از خود او خواهد شد اما حال، او از ملایم‌تر شدن ضدیت مردم با خودش پرده برداشته؛ حتی در میان مخالفانش که در آمریکا هستند.

این پیمانکار سابق اف‌بی‌آی در اشاره به ابراز تمایل برنی سندرز و تولسی گبرد (دو تن از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا) به پایان دادن تبعید وی بیان داشته است: “حال جالب است که شش سال بعد، تصویری جنجالی که از من شکل گرفته بود، رو به نرمی گذاشته است”.

اسنودن از سال ۲۰۱۳ و زمانی که از برنامه‌های نظارتی دولت آمریکا در سراسر جهان پرده برداشت، توسط این دولت “دشمن” قلمداد شده و به جاسوسی متهم است.

او در بیان سهولت گشت و گذار خود در مسکو، به خلاص شدن از شر کلاه‌، شال و کت بلندی که اوایل به عنوان لباس مبدل استفاده می‌کرد، اشاره می‌کند؛ همچنین از احساس “تنهایی، انزوا و پارانوئید” خود به دلیل واهمه از حمله ماموران آمریکا جهت تلافی اقداماتش نیز سخن رانده و در بازگویی دوران پنج ساله تبعیدش می‌گوید: “من فردی بودم که قدرتمندترین دولت جهان خواستار طرد شدنش بود. برای آن‌ها مهم نبود که من زندان بروم؛ مهم نبود اگر در زمین آب شوم، تنها رفتن مرا می‌خواستند”.

اسنودن باور ندارد که روسیه وی را به آمریکا مسترد کند و دلیل آن را وجهه مطلوب حضورش در این کشور می‌خواند. او در این‌خصوص می‌گوید: “چه دلیلی دارد که آن‌ها از این بگذرند؟”

تا قبل از افشاگری‌های او، اذهان عمومی اطلاعی از گستره فعالیت‌های نظارتی امنیت ملی آمریکا و “ستاد ارتباطات دولت” بریتانیا نداشتند. اطلاعات اسنودن باعث شد تا فناوری‌های رمزنگاری بیشتر مورد استفاده قرار گیرد و ملاحظات انتقال اطلاعات از اروپا به آمریکا تحولی بزرگ یافت.

زندگی شخصی

این مامور سابق آژانس امنیت ملی آمریکا، با همسرش، لیندسِی میلز در آپارتمانی که حومه مسکو واقع است، زندگی می‌کند. آن‌ها دو سال پیش به صورت مخفیانه و در یک دادگاه در مسکو با هم ازدواج کردند.

اسنودن طبق اظهارات خودش، همسرش را که پیش‌تر با او آشنا بود،‌ از برنامه‌اش برای افشای فعالیت‌های مجرمانه سرویس‌های اطلاعات آمریکا مطلع نساخته بود؛ وقتی او ناگهان غیبش زد، اولین گمانه‌ میلز این بود که اسنودن به وی خیانت کرده است. او در خاطراتش می‌گوید وقتی اف‌بی‌آی به دنبال ادوارد می‌گشت، “طوری به من نگاه می‌کرد که انگار دست به کشتن اسنودن زده‌ام”.

بعدتر میلز به دنبال اسنودن به مسکو می‌رود و بر اساس گفته خودش، به جای سرزنش او اقدام به حمایت از تصمیم وی می‌کند.

ادوارد اسنودن در بیان افشاگری‌هایش از مسائل حقه‌آمیزی که شبکه اطلاعاتی آمریکا در سراسر جهان به بیان آن‌ها می‌پردازد، می‌گوید همیشه تصمیم داشته تا رازهای انگشت‌نمای بیشتری از شبکه جاسوسی آمریکا افشا کند؛ طبق گزارش گاردین، اسنودن چند سال قبل در کنفرانسی شرکت داشت که به بررسی نظارت دولت چین بر شهروندان پرداخته بود؛ او با این فکر که اگر چین چنین اقدامی می‌کند پس آمریکا نیز باید آن را انجام دهد، بررسی‌هایش را آغاز کرد و به نتایجی تصدیق‌کننده رسید.

این افشاگر آمریکایی در ماه مه ۲۰۱۳ از کشورش گریخت و به هنگ‌کنگ پناه برد؛ اقامت او در این دولت‌شهر تا اواخر ژوئن ادامه‌ پیدا کرد. او بعد از آن موعد اقدام به سفر هوایی به مسکو کرد تا بتواند نهایتا خود را به اکوادور -که در آن امنیت نسبی‌اش تامین بود- برساند.

گذرنامه او هنگام سفر هوایی ملغی شد و به حالت بدونِ کشور درآمد؛ حال در فرودگاه مسکو گیر افتاده بود و تلاش می‌کرد به سوی آمریکای لاتین عزیمت کند. او می‌گوید آمریکا تمام تلاشش را می‌کرد تا وی در مسکو بماند، زیرا واشنگتن در این حالت می‌توانست او را “جاسوس روسیه” عنوان کند؛ پس از اقامت ۳۹ روزه در بخش ترانزیت فرودگاه، روسیه پناهندگی موقت به او اعطا کرد که بعدتر تبدیل به اقامت سه ساله قابل تمدید شد.

پناهندگی در آلمان

اسنودن در ابراز علاقمندی خود به پناهندگی در آلمان به نشریه “دی ولت” این کشور گفته است: “اگر آلمان به من پناهندگی می‌داد، این کار اقدام خصمانه علیه آمریکا قلمداد نمی‌شد”. این کارمند سابق سرویس امنیت ملی آمریکا انتقاد خود از فرانسه و آلمان را به دلیل عدم حمایت از او، اینگونه بیان داشته است: “دولت‌های این دو کشور به دنبال راهی بودند تا مرا از رفتن به آنجا بازدارند”. او تصریح کرده که هیچ‌گاه چیزی که زندگی مردم را به خطر بیندازد، افشا نکرده است.

او در مصاحبه دیگری با هفته‌نامه “اشپیگل” اعلام کرد پیدا شدن جسدش در آینده -اگر رخ دهد- هیچگاه نتیجه خودکشی او نیست. او در ضمنِ اظهاراتش گفته است: “من نه حال و نه هیچ‌گاه متمایل به خودکشی نبوده‌ام؛ از نظر فلسفی من مخالف خودکشی هستم و اگر روزی از پنجره‌ای بیرون افتاده باشم، می‌توانید یقین داشته باشید که مرا هل داده‌اند”.

آن دسته از مقامات آمریکایی که به طور سالانه اقدام به ارزیابی آسیب‌های وارده از افشاگری‌های اسنودن می‌کنند، اقرار دارند که ضررهای وارده از سوی اسناد او، برای سال‌های متمادی ادامه‌دار خواهد بود.

«مدرک دائمی»

کتاب ادوارد اسنودن به نام مدرک دائمی، روز هفدهم سپتامبر در شماری از کشورها توزیع خواهد شد. مضمون این کتاب، اقدامات و انگیزه‌های نویسنده در افشای جزئیاتی از ایمیل‌ها، تماس‌های تلفنی و فعالیت‌های اینترنتی تحت عنوان “امنیت ملی” ذکر شده است.

اسنودن در متن کتاب به شرح زندگی‌اش از زمان کودکی و دهه ۱۹۸۰ که در ایالت کارولینای شمالی و حومه واشنگتن زندگی می‌کرد، پرداخته است؛ جایی که مادرش منشی اداره امنیت ملی بود و پدرش نیز به خدمت در گارد ساحلی می‌پرداخت.

با اینکه کتاب مذکور شش سال پس از فعالیت‌ مهم اسنودن بیرون می‌آید، او تلاش داشته تا اظهاراتش را به زبان حال بنویسد. او در خصوص آنچه که تلاش جهانی دولت جهت ساقط کردن مشروعیت روزنامه‌نگاری، سرکوب حقوق بشر و حمایت از اقدمات اقتدارگرایانه می‌خواند، به ابراز نگرانی پرداخته است.

او در این‌ باره می‌گوید: “چیزی که درست است، مغرضانه با چیزهای نادرست آمیخته می‌شود، آن هم از طریق فناوری‌هایی که قابلیت تبدیل کردن این آمیختگی مفاهیم به سردرگمی‌هایی جهانی را دارند”.

ایسنا