نیلوفر بیانی، فعال محیط زیست بازداشت شده در دومین جلسه دادگاه اعلام کرده که بارها توسط ماموران مورد ضرب و شتم قرار گرفته و تهدید شده است.

به گزارش کلمه او در دادگاه رو به دیگران کرده و فریاد زده “اگر شما رو هم مثل من به آمپول زدن تهدید می‌کردند، اعتراف می‌کردید! مردم این چند ماه من را انفرادی نگه داشتند، کلی زدنم و به زور اعتراف گرفتن، دارن منو میبرن پیش صلواتی اعدامم کنن”

بیش از یک سال است که فعالان محیط زیستی در زندان دو الف وابسته به اطلاعات سپاه در بازداشت به سر می‌برند و پس از گذشت یک سال بی آنکه حق انتخاب وکیل داشته باشند با وکلای انتخابی از سوی قضای صلواتی در دادگاه حاضر شده‌اند.

هیچ کس نمی‌داند چه بر آنها طی این یک سال در زندان رفته است و در معرض چه برخوردهایی قرار گرفته‌اند و معمولا نیز خانواده‌هایشان همراه با ماموران اطلاعات سپاه با آنان دیدار داشته‌اند. هرچند که پس از چند ملاقات خانواده‌ها نگران از وضعیت جسمانی و روحی زندانیانشان برای رهبری و سران قوا نامه نوشته و نگرانی خود را ابراز کردند.

شکنجه موضوع قابل کتمانی در زندان‌های انفرادی نیست و طی این سال‌ها بسیاری از فعالان سیاسی، مدنی و روزنامه‌نگاران نوشته و گفته‌اند که چه بر سر آنان در زندان‌ها آمده است. نامه‌های فعالان جنبش سبز که در سال ۸۸ بازداشت شدند خود گواه این موضوع است، نامه‌هایی که هیچ گاه مورد توجه مسئولان قضایی و امنیتی قرار نگرفت و با انکار تلاش کردند تا از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند.

به طور مثال مرگ ستار بهشتی یکی از نمونه‌های بارز شکنجه در زندان است. جوان وبلاگ نویسی که به دلیل ضرب و شتم در زندان جان باخت.

مرگ مشکوک کاووس سید امامی دیگر زندانی محیط زیستی نیز در سال گذشته نگرانی‌ها را نسبت به چگونگی برخوردهای صورت گرفته با این فعالان محیط زیستی جدی تر می‌کند.

متاسفانه نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز در این باره اختیار چندانی ندارند و نتوانسته‌اند با حضور در بند مخصوص سپاه و ملاقات با این زندانیان از کم و کیف چگونگی نگهداری و برخورد با آنان اطلاع پیدا کنند، هرچند که بازهم در داخل زندان و در مقابل بازجوها نمی‌توان نسبت به نتیجه چنین ملاقات‌هایی خوش‌بین بود.

اطلاعات سپاه از آنجاکه زیر نظر رهبری اداره می‌شود از حیطه نظارت مجلس و دولت خارج بوده و بسیار شده است که زندانی‌های این مجموعه حتی نامشان در لیست سازمان زندان‌ها نیز ثبت نشده است و در واقع برای بازجویان اطلاعات سپاه، بند دوالف جزیره‌ای خودمختار است که در آنجا هرکاری که بخواهند انجام داده و کسی نیز توانایی بازخواست از آنان را ندارد.

از سوی دیگر این زندانیان از حق دادرسی عادلانه مطابق با قوانین خود قوه قضاییه و قانون اساسی نیز محروم بوده و حتی نتوانستهٔ‌اند وکیل خود را انتخاب کنند.