جو گیل، ژورنالیست ترقی‌خواه نشریه انگلیسی زبان “میدل ایست آی”، هشدار می دهد خبرهای قتل‌عام امدادگران سازمان هلال احمر و دفاع مدنی، در رسانه‌های کشورهای غربی پوشش خبری‌ای اندک داشته و از سوی قدرت‌های بزرگ هیچ‌گونه محکومیتی نسبت به آن‌ها در پی نداشته‌اند. این عصر، عصر بی‌قانونی است.
هجده ماه پس از یورش اسرائیل به غزه و نسل‌کُشی ساکنان آنجا، دشوار است که بتوان شوکه شد. جنایت‌های آشکار علیه بشریت به امری عادی تبدیل شده‌اند. قدرت‌های جهانی نسبت به این جنایت‌ها هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند. در بهترین حالت، بیانیه‌هایی ضعیف درباره “نگرانی”شان از ادامه یافتن جنایت‌های اسرائیل صادر می‌کنند. ایالات متحده حتی زحمت صدور همین بیانیه‌ها را نیز به خود نمی‌دهد و با نسل‌کشی اسرائیل کاملاً همراه شده است. اسرائیل و ایالات متحده برای پاکسازی قومی‌ای خشونت‌بار در غزه در حال برنامه‌ریزی هستند، زیرا به‌خوبی می‌دانند هیچ‌کس جلو آن‌ها را نخواهد گرفت. دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) و دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) دست روی دست گذاشته‌اند، با وجود آن‌که به‌نظر می‌رسید حکم‌هایی مهم در سال گذشته درباره جنایت‌های جنگی اسرائیل از سوی دادگاه کیفری بین‌المللی و درباره “خطر محتمل” نسل‌کشی از سوی دیوان بین‌المللی دادگستری صادر کردند.
همان گونه که آلون میزراهی، مفسر ضدصهیونیست اسرائیلی، در این هفته نوشت: “در حالی که اسرائیل و ایالات متحده برنامه‌هایی را برای پاکسازی قومی غزه از فلسطینی‌ها اعلام داشته‌اند و اجرای طرح‌هایی برای پاکسازی قومی فلسطینی‌ها از غزه را آغاز کرده‌اند، به یاد داشته باشیم که دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) از تاریخ ۲۴ مه ۲۰۲۴ / ۵ خردادماه ۱۴۰۳حتی یک‌بار هم برای بحث درباره نسل‌کشی جلسه‌ای تشکیل نداد و درباره عملیات برنامه‌ریزی‌شده در رفح نیز با زبانی بسیار مبهم صحبت کرد. از آن زمان تا کنون هزاران نفر نابود و صدها هزار تن مجروح گشته‌اند. نوزادان از گرسنگی و سرما جان باخته و هزاران کودک دست و پای خود را از دست داده‌اند. ولی حتی یک کلمه هم از سوی دیوان بین‌المللی دادگستری شنیده نشد. صهیونیسم و امپریالیسم ایالات متحده حقوق بین‌الملل را کاملاً بی‌اعتبار کرده‌اند. اکنون همه مجاز هستند که هر رفتاری را بخواهند با هر کسی انجام دهند. نمایش پس از جنگ جهانی دوم واقعاً به پایان رسیده است.” در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه‌اش و مت میلر، سخنگوی پوزخند زن وزارت خارجه ایالات متحده، بیانیه‌هایی نمایشی درباره “نگرانی”شان از کشتار فلسطینی‌ها صادر می‌کردند (البته هرگز از واژه شفافی مانند “کشتن” استفاده نمی‌کردند، بلکه واژه‌هایی مانند “مرگ” در عبارت‌های بی‌فاعل را همیشه ترجیح می‌دادند).
امروز، در دوره حکومت دونالد ترامپ، نقاب احترام به آداب دیپلماسی جهانی کنار گذاشته شده است. این قانون جنگل است و آن حکومتی پیروز است که با توسل به زورِ بیشتر، آنچه را حق خود می‌داند تصاحب کرده و کسانی را که در مسیرش ایستاده‌اند، سرکوب و نابود سازد.
گروهی از کارکنان فلسطینی هلال احمر، دفاع مدنی، و سازمان ملل، در این هفته به محل حمله‌های هوایی اسرائیل در جنوب غزه شتافتند تا فلسطینی‌های مجروح را نجات دهند. جمعیت هلال احمر فلسطین، شاخه محلی کمیتهٔ بین‌المللی صلیب سرخ است که همچون آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک-“آنروا” (“UNRWA”)- در این منطقه جنگ‌زده، ویران، و تحت محاصره، خدمات بهداشتی‌ای حیاتی و ضروری ارائه می‌دهد. آنان همراه با دیگر سازمان‌های بین‌المللی امدادرسان، بارها و وقیحانه هدف حملهٔ اسرائیل قرار گرفته‌اند. پس از حمله‌های مرگ‌بار پیشین، مانند قتل هفت نفر از کارکنان سازمان “آشپزخانه مرکزی جهانی” (” World Central Kitchen”) در اول آوریل ۲۰۲۴/ ۱۲ فروردین ۱۴۰۳ دقیقاً یک سال پیش که قربانیان آن بریتانیایی، لهستانی، استرالیایی، فلسطینی، و یک شهروند دو تابعیتی آمریکایی-کانادایی بودند، هیچ‌گونه واکنشی نشان داده نشد. به‌جز یک جنجال خاص که راه افتاد، هنگام قتل ده‌ها یا صدها فلسطینی هیچ‌گونه واکنشی رخ نمی‌دهد و اسرائیل، نه از سوی قدرت‌های غربی و نه از طرف سازمان ملل با هیچ‌گونه تحریمی مواجه نشد و بنابراین، به کشتار امدادگران ادامه داده شد. اسرائیل در ماه اکتبر/ مهر-آبان‌ماه گذشته آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی در خاور نزدیک -“آنروا”- را یک “گروه تروریستی” اعلام کرد. از اکتبر ۲۰۲۳ / مهر-آبان‌ماه ۱۴۰۲ تا کنون، بیش از ۲۸۰ نفر از کارکنان این سازمان-“آنروا”- را به‌قتل رسانده است و هفته گذشته نیز عامدانه و به شکلی فجیع، جمعیت هلال احمر فلسطین و دفاع غیرنظامی غزه را هدف قرار داد. فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ اعلام کرد: “یک تیم پزشکی اضطراری متشکل از ۹ نفر همراه با آمبولانس‌های‌شان در تاریخ ۲۳ مارس/ ۳ اسفند، هنگامی که در منطقهٔ الحشاشین زیر آتش سنگین قرار گرفتند، ناپدید شدند”.
پیکر ۱۵ نفر از امدادگران در رفح، جنوب غزه، یک هفته پس از کشته شدن توسط نیروهای اسرائیلی پیدا شد. خودروهای آنان منهدم و اجساد در گوری دسته‌جمعی انداخته شده بودند. برخی از آنان مُثله شده بودند و سر یکی از آنان از تن جدا شده بود. وزارت بهداشت فلسطین اعلام کرد برخی از اجساد با دستان بسته و زخم‌هایی بر سر و سینه پیدا شدند. محمود باسال، سخنگوی دفاع مدنی، گفت: “این گور تنها چند متر از خودروهای آنان فاصله داشت که نشان می‌دهد نیروهای اشغالگر اسرائیلی قربانیان را از خودروها بیرون کشیده، اعدام کرده و سپس اجسادشان را در این گودال انداخته‌اند. این صحنه یکی از وحشیانه‌ترین کشتارهایی است که غزه در تاریخ معاصر خود شاهد بوده است.” در میان کشته‌شدگان، هشت عضو جمعیت هلال احمر فلسطین، شش عضو دفاع مدنی غزه، و یک کارمند سازمان ملل بودند. جاناتان ویتال، رئیس دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل در غزه، گفت: “ما امروز در نخستین روز عید، بازگشتیم و اجساد دفن‌شده هشت نفر از اعضای هلال احمر فلسطین، شش نفر از سازمان دفاع غیرنظامی، و یک کارمند سازمان ملل را بازیافتیم. آنان در یونیفورم و همراه با خودروهای به‌وضوح علامت‌گذاری شده‌شان به‌قتل رسیده و دفن شده‌اند. آنان دستکش به دست داشتند و در راه نجات جان انسان‌ها بودند. این واقعه هرگز نباید اتفاق می‌افتاد.” واکنش جهانی به این کشتار؟ هیچ. روز یکشنبه، سازمان‌های “صندوق نجات کودکان” (“Save the Children”)، “امداد پزشکی برای فلسطینی‌ها” (“Medical Aid for Palestinians”)، و “امداد مسیحی” (“Christian Aid”) در روزنامه “آبزرور” بریتانیا تبلیغاتی منتشر کردند و از دولت بریتانیا خواستند ارسال سلاح به اسرائیل را پس از حمله‌های جدید اسرائیل به غزه متوقف کند: “دیوید لامی، کی یر استارمر، اقدام نکردن شما، به قیمت جان انسان ها تمام می شود.” استارمر به‌اندازه ای مشغول تبلیغ درباره اخراج انبوه مهاجران “غیرقانونی” از بریتانیاست که برای اظهار نظر در مورد جنایات متحد نزدیکش، اسرائیل، وقت ندارد و هیچ‌گونه اظهارنظر علنی‌ای هم نکرده است.
دیوید لامی، وزیر امور خارجه بریتانیا، به صدور بیانیه‌هایی در مورد زلزله میانمار، ناتو، حمله‌های روسیه به اوکراین، و نیاز به کاهش تنش‌ها در سودان جنوبی وقتش را می‌گذراند. ولی در مورد اسرائیل و غزه، هیچ‌چیز. آخرین اظهارنظر او در تاریخ ۲۲ مارس/ ۳ فروردین، چند روز پس از کشتار وحشتناک بیش از ۴۰۰ فلسطینی توسط اسرائیل در سپیده‌دم ۱۸ مارس/ ۲۸ اسفند بود: “از سرگیری حمله‌های اسرائیل به غزه گامی چشمگیر به عقب است. بریتانیا، همراه با فرانسه و آلمان، خواستار بازگشت فوری آتش‌بس است.” در مورد کشتار نزدیک به ۲۰۰ کودک به‌وسیلهٔ اسراییل هیچ محکومیتی صادر نشد. در پاسخ به درخواست من برای اظهارنظر، سخنگوی دفتر امور خارجه، کشورهای مشترک‌المنافع و توسعه دولت بریتانیا گفت: “ما از این مرگ‌ها خشمگین هستیم و انتظار داریم که این حادثه به‌طورشفاف مورد بررسی قرار گیرد و افراد مسئول پاسخگو شوند. کارکنان بشردوست باید محافظت شوند و کارکنان پزشکی و امدادی باید بتوانند وظایف‌شان را در امنیت انجام دهند. ما همچنان لغو محاصره کمک‌های انسانی به غزه را خواستار هستیم و از تمام طرف‌ها می‌خواهیم دوباره در مذاکرات آتش‌بس شرکت کنند تا گروگان‌ها آزاد شوند و به‌طور دائم به درگیری پایان داده شود تا به راه‌حل برپا شدن دو کشور و صلح پایدار منجر گردد.”
“نظم نوین جهانی” در سال ۲۰۲۵/ ۱۴۰۴ نظمی بی‌قانون است. قدرت‌های بزرگ و متحدان‌شان به بازآرایی خشونت‌آمیز نقشه جهان متعهد هستند: قرار است با حمایت ایالات متحده، فلسطین به‌زور به اسرائیل الحاق شود. اوکراین بخش‌های شرقی‌اش را با حمایت ایالات متحده به روسیه خواهد داد. کشورهای کوچک‌تر را می‌توان بدون واهمه از هرگونه ضرورتی به پاسخگویی مورد حمله قرار داد. از یمن، سوریه، و لبنان گرفته تا گرینلند (در مورد گرینلند هنوز هیچ طرح حمله‌ای از سوی ایالات متحده وجود ندارد، ولی با هر بیانیهٔ جی‌دی ونس تنش بیشتر می‌شود). همیشه تا حدی این‌گونه بوده است، ولی پیش از این در دنیای پس از جنگ جهانی دوم پایبندی به قوانین بین‌المللی موضع رسمی قدرت‌های بزرگ از جمله ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی بود. اسرائیل، ولی، هرگز به قوانین بین‌المللی توجهی نداشته و پیشگام نظریهٔ “زور، حق است” بوده است. اکنون این نظریه غالب است و حقوق بین‌المللی و کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی به‌کنار گذاشته شده‌اند.
روز پنج‌شنبه گذشته در بریتانیا، هنگامی که گروهی از جوانان در یکی از کانون‌های نشست کوئیکر (Quaker Friends Meeting House) در مرکز لندن گردهم آمده بودند تا درباره مخالفت مسالمت‌آمیز با نسل‌کشی در غزه و تخریب محیط زیست ناشی از صنعت سوخت‌های فسیلی صحبت کنند، پلیس به ساختمان یورش برد و هفت نفر از آنان را دستگیر کرد. چنین اقدامی از سوی پلیس در چند سال پیش غیرقابل‌تصور بود، ولی قانون‌هایی جدید که در دولت قبلی وضع شدند، حمله‌های این‌چنینی به تجمع‌های مسالمت‌آمیز را به‌طورفزاینده رایج کرده‌اند. این عصر بی‌قانونی است. اکنون اگر کسی از حقوق بشر و صلح دفاع نماید، چه در فلسطین، کلمبیا، نیویورک یا لندن، دشمن دولت به‌شمار می آید.
به نقل از «نامۀ مردم» شمارۀ ۱۲۳۲، ۱ اردیبهشت ۱۴۰۴
