یک روزنامه انگلیسی با انتشار مطلبی جنجالی درباره نقش لندن در اشغال فلسطین، نوشت: وقت آن فرا رسیده است که انگلیس کفاره امضای بیانیه «بالفور» را بدهد.

به گزارش مهر، «آوی شلایم» استاد دانشگاه «آکسفورد» انگلیس مطلبی را در خصوص نقش لندن در امضای بیانیه «بالفور» که مقدمات اشغال اراضی فلسطینیان توسط صهیونیست‌ها را فراهم آورد، در روزنامه گاردین نوشته است.

در مطلب این استاد دانشگاه آکسفورد چنین آمده است:

وعده «بالفور» میراث انگلیس است؛ میراثی که راه را در برابر جنبش صهیونیستی برای به سرقت بردن اراضی فلسطینیان هموار ساخت. در واقع این استعمار انگلیس بود که موجبات به یغما رفتن اراضی فلسطینیان را فراهم آورد و اکنون زمان آن فرا رسیده که مقامات انگلیس کفاره گناه خود را بدهند. این کفاره نیز ممانعت از اجرایی شدن طرح الحاق کرانه باختری است. در واقع، باید گفت که به رسمیت شناختن فلسطین توسط انگلیس، می‌تواند تصحیح کننده اشتباهات بیانیه بالفور باشد.

به  قطع می‌توان گفت که اگر زمانی برای تجدید نظر در میراث استعمار انگلیس و پذیرفتن مسئولیت این میراث باشد، اکنون آن زمان فرا رسیده است. اکنون زمان مناسبی است که لندن با ممانعت از عملیاتی شدن طرح الحاق کرانه باختری، کفاره به ثمر نشاندن بیانیه بالفور را بدهد. بیانیه بالفور، یک بیانیه عجیب و غریب و اسفناک بود. این بیانیه موجب شد تا جنبش صهیونیستی بتواند پروژه بسط سیطره و هیمنه خود بر فلسطین را اجرایی سازد.

در واقع این بیانیه بالفور بود که موجب شد تا صهیونیست‌ها پروژه استعماری خود در اراضی فلسطینیان را کلید بزنند؛ پروژه‌ای که حتی تا به امروز نیز متوقف نشده است. در سال ۱۹۱۷ یهودیان تنها ۲ درصد از اراضی فلسطینیان را در اختیار داشتند. در سال ۱۹۴۷ که سازمان ملل متحد رأی به تقسیم فلسطین به ۲ دولتِ عربی و یهودی را داد، یهودیان ۵۵ درصد از اراضی فلسطین را در اختیار گرفتند. این درحالی است که پیش از آن تنها ۷ درصد از این اراضی را در اختیار داشتند.

این روند ادامه پیدا کرد تا اینکه در سال ۱۹۴۸ یهودیان ۷۸ درصد از اراضی فلسطینِ تحت قیمومیت را تحت اختیار خود گرفتند. در سال ۱۹۶۷ نیز اسرائیل با اشغال غزه و کرانه باختری، پازل جنگ علیه فلسطینیان را تکمیل کرد. در این میان، سازمان آزادیبخش فلسطین نیز با امضای توافقنامه اسلو در سال ۱۹۹۴، ۷۸ درصد از اراضی فلسطین را بخشید. سازمان آزادیبخش فلسطین این اقدام را در برابر برپایی دولت فلسطین در غزه و کرانه باختری به پایتختی بیت‌المقدس شرقی انجام داد؛ اتفاقی که تاکنون رخ نداده است.

در سال ۲۰۱۹ نیز «دونالد ترامپ» رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از «معامله قرن» پرده برداشت و از آن تحت عنوان طرح صلح یاد کرد. این درحالی است که در این طرح تمامی مطالبات «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل درج شده است. جای تعجب نداشت که نتانیاهو و متحدانش از معامله قرن استقبال گرمی به عمل آورند، چراکه این طرح در واقع «بیانیه بالفور دوم» است.

در این طرح، ترامپ پاداش ۵۰ میلیارد دلاری برای فلسطینیان در نظر گرفت. فلسطینیان باید این پاداش را در برابر چه چیزی قبول کنند؟ آنها باید قبول کنند که چند محله کوچک در میان شهرک‌های صهیونیست نشین بزرگ و پایگاه های نظامی غول پیکر داشته باشند؛ کما اینکه پایتختی تحت عنوان بیت‌المقدس شرقی هم نخواهند داشت. آنها حتی ارتشی هم برای دفاع از خود در اختیار نخواهند داشت. منابع طبیعی‌شان هم متعلق به اسرائیلی ها است.

در هر صورت، زمان آن فرا رسیده است که انگلیس به دلیل نقشی که در امضای بیانیه بالفور داشت کفاره بدهد. اتخاذ مواضع شفاهی نمی‌تواند اسرائیل را از اجرای طرح الحاق کرانه باختری بازدارد. انگلیس با به رسمیت شناختن فلسطین در مرزهای ۱۹۶۷ می تواند در مسیر صحیح تاریخ قرار گیرد.