بیژن عبدالکریمی نوشت: امیدوارم رسوایی مسببین اخراج اینجانب بهانه‌ای برای تأمل و بازاندیشی در خصوص برخی از رویه‌های بسیار غلط اجتماعی در حوزه گزینش افراد برای جایگاه‌های اجتماعی گوناگون و نیز شیوه‌های رسیدگی به اتهامات و تخلفات آنان در جمیع نهادها و ارگان‌ها، از جمله در سراسر دانشگاه‌های کشور گردد.
تجمع کارنامه سبزها علیرغم تمام مشکلات از روز شنبه ادامه دارد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، دو روز و شب پیاپی کارنامه سبزهای کشور در خیابان سپهبد قرنی تهران، به امید پاسخگویی مسئولان آموزش و پرورش نشسته‌اند و می‌گویند «پتو و زیرانداز آورده‌ایم تا هر زمان که لازم شد همینجا بمانیم». آنها تاکید دارند: تا حق‌مان را نگیریم و پاسخ روشنی به ما ندهند، از اینجا نمی‌رویم.
کارنامه سبزها معتقدند؛ در حق آنها جفا شده و علیرغم قول‌ها و وعده‌هایی که برای استخدام داده بوند، آنها را کنار گذاشته‌اند: «امتحان کتبی نمره آوردیم اما بازهم ما را رد کردند.»
یکی از آنها می‌گوید: چندمین بار است که به تهران می‌آییم؛ از دولت قبل جز وعده و وعید چیزی نشنیدیم؛ آمده‌ایم ببینیم این دولت برایمان چه می‌کند.
او در پاسخ به این سوال که چرا در این بحران کرونا اینچنین تنگ هم نشسته‌اید و شبها هم همینجا می‌خوابید؛ می‌گوید: کرونا سخت و ترسناک است اما بیکاری و بی‌پولی از آن هم ترسناک‌تر است؛ باید تکلیف ما را روشن کنند، کارنامه‌های سبزمان در دست‌مان است اما هیچ امیدی به آینده نداریم! اینجا می‌مانیم تا تکلیف روشن شود!
کارنامه سبزها خواهان استخدام در آموزش‌وپرورش و جذب به دانشگاه فرهنگیان هستند
تجمع این دوره فارغ‌التحصیلان «کارنامه سبز»، روز شنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۰، مقابل ساختمان وزارت آموزش و پرورش در تهران آغاز شد.
کارنامه سبز به افرادی گفته می‌شود که پس از قبولی در آزمون استخدامی وزارت آموزش و پرورش به‌دلیل ظرفیت محدود در پذیرش، هنگام مصاحبه رد شده‌اند.
در این تجمع، معلمان شرکت‌کننده در آزمون دانشگاه فرهنگیان با سردادن شعارهای «دانشگاه فرهنگیان حق مسلم ماست»، «شعار کارنامه سبز، استخدام استخدام»، «شعار واحد ما، استخدام استخدام»، «ما در ره آموزش، عمر و جوانی دادیم» خواستار رسیدگی به مطالباتشان شدند.
جمعی ازپذیرفته نشدگان آزمون استخدامی آموزشیاران نهضت سوادآموزی برای سومین روز متوالی در تهران مقابل ساختمان مجلس تجمع کردند.
«عدالت آموزشی» در معنای ساده‌ی آن، همان که اصل ۳۰ قانون اساسی می‌گوید، بعد از دهه ۷۰ شمسی با خصوصی‌سازی آموزش و به میدان آمدن مدارس پولی از میان برداشته شد؛ به تدریج، با گسترش قراردادهای غیرعادلانه و تبعیض‌آمیز شغلی، فاصله طبقاتی میان جامعه‌ی معلمان کشور نیز افزایش یافت.
دیده‌بان حقوق بشر از برخوردهای امنیتی اخیر با فعالان کارگری و معلمان در ایران انتقاد کرد. به گفته این سازمان جهانی حقوق بشری، اظهارات مقام‌های ایران درباره وحدت ملی، با توجه به زندانی کردن این فعالان “پوچ” است.
