روزنامه آمریکایی در گزارشی مدعی شد که چین تحت یک سیستم تهاتر، در ازای نفت، در پروژه‌های زیرساختی ایران وارد شده است.
به گزارش ایلنا به نقل از تاس، روزنامه وال استریت ژورنال در گزارشی مدعی شد که چین تحت یک سیستم تهاتری که به تهران اجازه می‌دهد از درآمدهای فروش نفت خود به پکن برای خرید مستقیم کالاهای چینی استفاده کند، در حال ساخت پروژه‌های زیرساختی در ایران در ازای نفت است.
این روزنامه در گزارش ادعایی خود به نقل از مقامات غربی توضیح داد: «صادرات نفت ایران به چین از طریق شرکت‌هایی مانند بیمه ساینوشور و چوکسین فایننس، در عملیاتی که سیستم بانکی بین‌المللی را دور می‌زند، انجام می‌شود».
بر اساس ادعای وال استریت ژورنال، بخشی از این وجوه برای تامین مالی پروژه‌های بزرگ زیرساختی در ایران اختصاص داده شده است که ارزش آن در سال گذشته تقریبا ۸ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار بوده است.
این روزنامه آمریکایی افزود: «چین از ابتدای قرن حاضر متعهد به سرمایه‌گذاری تقریبا ۲۵ میلیارد دلار در زیرساخت‌های ایران شده است و حجم این پروژه‌ها از سال ۲۰۲۱ افزایش یافته است که نشان دهنده تعمیق همکاری اقتصادی میان دو کشور است».
این در حالی است که به گزارش اعتماد: یوان دیجیتال به عنوان یک ارز دیجیتال ملی (e-CNY)، با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، ابزاری کارآمد برای دور زدن تحریم‌های مالی غرب فراهم می‌آورد. این ارز که به صورت متمرکز توسط بانک مرکزی چین مدیریت می‌شود، هوشمند و قابل ردیابی است، اما مهم‌تر از آن، برای تسویه نیازی به زیرساخت‌های مالی غربی مانند سوییفت ندارد.
این استقلال مالی به شرکت‌های چینی اجازه می‌دهد تا بدون هراس از تحریم‌های ثانویه، در پروژه‌های زیرساختی ایران مشارکت کرده و منافع اقتصادی خود را در چارچوب همکاری‌های دوجانبه تأمین نمایند. قابلیت شناسایی مسیر گردش این ارز توسط مقامات چینی، در عین حال که شفافیت لازم را فراهم می‌آورد، امکان نظارت و کنترل غربی را از بین می‌برد.
این حرکت هوشمندانه، در بطن خود، پاسخی قاطع به سیاست‌های زورگویانه ایالات متحده و تلاشی برای حفظ منافع مشروع چین در منطقه است. پکن با این اقدام نشان می‌دهد که در کنار شرکای راهبردی خود ایستاده و اجازه نخواهد داد که موانع تحمیلی، مسیر اجرای طرح‌های بلندپروازانه‌ای چون ابتکار کمربند و جاده (BRI) را مسدود کند.
ایران به عنوان یکی از شاهراه‌های کلیدی این ابتکار، نقشی حیاتی در موفقیت آن ایفا می‌کند و سرمایه‌گذاری چین در زیرساخت‌های ایران، گامی عملی در جهت تحقق این چشم‌انداز مشترک است. این همکاری نه تنها در مقابل سنگ‌اندازی‌های امریکا مقاومت می‌کند، بلکه الگویی موفق برای سایر کشورهای منطقه ارایه می‌دهد. در نهایت، این اقدام فراتر از ابعاد اقتصادی و سیاسی، تأثیری عمیق بر افکار عمومی مردم ایران خواهد داشت.
در شرایطی که برخی جریان‌های غرب‌گرا به‌طور مداوم در تلاش برای تخریب تصویر چین در اذهان عمومی هستند، این همکاری ملموس و راهبردی، چهره‌ای مثبت از چین به عنوان یک دوست و شریک قابل اعتماد در دوران سختی‌ها به نمایش می‌گذارد. این برندسازی مثبت، پیوند دو ملت را در مسیر مقابله با یک‌جانبه‌گرایی و ساختن آینده‌ای مشترک، مستحکم‌تر می‌سازد و نشان می‌دهد که جایگزین‌های معتبری برای وابستگی به غرب وجود دارد.
