به گزارش روز سه‌شنبه ایرنا به نقل از تارنمای نشریه آمریکایی نیوزویک، روسیه و ایالات متحده آخرین شمار تسلیحات هسته ای خود را در زمانی ارائه می کنند که روابط میان مسکو و ائتلاف نظامی ناتو به رهبری آمریکا به پایین ترین حد خود رسیده است.

وزارت امور خارجه روسیه دیروز دوشنبه آخرین گزارش خود را درباره «شمار کل تسلیحات تهاجمی راهبردی» منتشر کرد؛ آماری که مسکو و واشنگتن هر ۶ ماه یک بار بر اساس “پیمان کاهش تسلیحات هسته‌ای دو جانبه میان ایالات متحده آمریکا و فدراسیون روسیه” “(استارت نو) ” که در سالجاری لازم‌الاجرا شد، مورد نیاز است.

این توافق محدودیت‌ها و اقدامات راستی‌آزمایی دوجانبه‌ را در مورد دو ذخایر بزرگ تسلیحات هسته‌ای جهان ارائه می‌کند که با خروج «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۰ (یک بهمن ۹۹) از کاخ سفید بدون تمدید آن پیش از سر رسیدن انقضای آن پس از یک دهه، یعنی ۵ فوریه، در حال از بین رفتن بود. هرچند «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا با «ولادیمیر پوتین» همتای روس خود برای تمدید این پیمان، دو روز قبل از ضرب الاجل، به توافق رسید.

حال که پس از روی کار آمدن بایدن این دومین بار است که دو طرف شمار جدیدترین تسلیحات خود را منتشر می کنند، روسیه اعلام کرده است که ۵۲۷ موشک بالستیک قاره پیما (ICBM)، موشک های بالستیک زیردریایی (SLBM) و بمب افکن های سنگین، یک هزار و ۴۵۸ کلاهک مستقر بر روی موشک های قاره پیما، موشک های بالستیک زیردریایی و  همچنین ۷۴۲ پرتابگر مستقر و غیرمستقر بر روی موشک های بالستیک قاره پیما، پرتابگر مستقر و غیر مستقر بر روی موشک های بالستیک زیردریایی و بمب افکن سنگین مستقر و غیر مستقر دارد.

این گزارش همچنین شمار جدیدترین تسلیحات آمریکا را ۶۶۵ فروند موشک بالستیک قاره پیما مستقر، موشک بالستیک زیردریایی مستقر و بمب افکن سنگین ذکر کرده است. یک هزار و ۳۸۹ کلاهک مستقر بر روی موشک های بالستیک قاره پیما، موشک های بالستیک زیردریایی و کلاهک های هسته ای برای بمب افکن های سنگین مستقر و همچنین ۸۰۰ پرتابگر بالستیک قاره پیما مستقر و غیر مستقر، موشک بالستیک زیردریایی مستقر و غیر مستقر و بمب افکن های سنگین مستقر و غیر مستقر از دیگر تجهیزات اعلام شده در این فهرست است.

براساس پیمان کاهش تسلیحات هسته‌ای دو جانبه میان ایالات متحده آمریکا و فدراسیون روسیه (استارت نو) هر دو قدرت به داشتن حداکثر ۷۰۰ موشک بالستیک قاره پیما، موشک بالستیک زیردریایی و بمب افکن سنگین محدود می شوند. یک هزار و ۵۵۰ کلاهک مستقر در موشک های بالستیک قاره پیما، موشک های بالستیک زیردریایی و کلاهک های هسته ای برای بمب افکن های سنگین مستقر و ۸۰۰ پرتابگر مستقر و غیر مستقر موشک های قاره پیما، پرتابگرهای مستقر و غیر مستقر موشک های زیردریایی و بمب افکن های سنگین محدوده تعیین شده براساس این قرارداد است.

اگرچه واشنگتن و مسکو همچنان بر سر پایبندی به آخرین پیمان هسته ای باقی مانده بین خود توافق دارند، با این وجود تنش ها به دلیل ادامه فرسایش روابط بین روسیه و ائتلاف ناتو ادامه دارد.

«سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه، در پاسخ به سوالی درباره وضعیت “فاجعه بار” روابط میان طرف های رقیب در دوران جنگ سرد طی یک نشست مطبوعاتی روز گذشته (دوشنبه) در نروژ، گفت که روابط به طور کلی از بین رفته است.

لاوروف افزود: «من نمی گویم که وضعیت فاجعه بار است. برای فاجعه آمیز بودن، دستکم باید نوعی رابطه داشته باشید. ما هیچ رابطه ای با ناتو نداریم».

روسیه هفته گذشته پس از آن که ۳۰ عضو پیمان ناتو خواستار اخراج هشت دیپلمات روس تا اول نوامبر به اتهام جاسوسی شدند، اعلام کرد که روابط خود را با ناتو قطع خواهد کرد. این دعوا آخرین مورد از سلسله حوادثی بود که روابط مسکو با ائتلاف ناتو را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هر دو طرف مدت‌هاست که یکدیگر را به اقدامات بی‌ثبات‌کننده متهم کرده‌اند. روابط روسیه با ناتو پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و برچیده شدن پیمان ورشو (پیمانی که در سال ۱۹۵۵ با هدف همکاری و همراهی دولت های اروپای شرقی برقرار شد)، آغاز شد.

پس از یک چرخش پر هرج و مرج در دهه ۱۹۹۰، پوتین به عنوان رئیس جمهوری روسیه در آغاز قرن بیست و یکم به قدرت رسید و از آن زمان به عنوان رئیس جمهوری یا نخست وزیر، به دنبال بازگرداندن جایگاه کشورش در جهان بوده است. دولت‌های موفق ایالات متحده در دو دهه گذشته تلاش کرده‌اند روابط خود را با مسکو بهبود دهند، اما روابط بیش از پیش رو به افول گذاشته و در سال ۲۰۱۴ پس از مداخله روسیه و الحاق نهایی کریمه در بحبوحه ناآرامی‌های سیاسی در اوکراین و طرح اتهاماتی مبنی بر حمایت مسکو از جدایی‌طلبان، تنش ها بیشتر شد.

از آن زمان، آمریکا و کشورهای غربی، روسیه را به مداخله در انتخابات، حملات سایبری و تلاش برای ترور علیه مخالفان متهم کردند. مسکو هم رقبای خود را به مداخله ناروا در امور داخلی سایر کشورها، استفاده بیش از حد از تحریم های اقتصادی و تلاش مداوم برای محاصره روسیه از طریق دفاع موشکی پیشرفته و به اصطلاح “انقلاب های رنگی” برای وارد کردن جمهوری های شوروی سابق به عضویت ناتو متهم کرده است.

با روی کار آمدن بایدن، او تلاش کرد تا علاوه بر نجات پیمان استارت نو، برای دستیابی به آنچه دولتش از آن به عنوان “روابط باثبات و قابل پیش بینی” با روسیه یاد می کند، به ویژه در زمینه تسلیحات هسته ای، گام بردارد. مقامات روسی هم می گویند که به دنبال دستیابی به پویایی مثبت تر با ایالات متحده هستند.

اما این دو هنوز به هیچ توافق جامع جدیدی نرسیده‌اند و تشدید تنش ها با اعضای ناتو، شکاف‌های موجود را هم بیشتر کرده است.