چامسکی: در دوره هوگو چاوز ( رئیس جمهور فقید ونزوئلا ) مشکلات زیادی وجود داشت اما از طرف دیگر، فقر به شدت کاهش و فرصت‌های شغلی گسترش یافت. مرتبا نظرسنجی از طرف آژانس های مهم نظرسنجی آمریکای لاتین درباره کشورهای امریکای لاتین انجام می‌شود. به نظرسنجی آژانس نظرسنجی لاتینوبارومتر در شیلی که اصلا طرفدار چاوز نیست، درباره دوره چاوز نگاه کنید. ونزوئلا به همراه اروگوئه در صدر فهرست حمایت مردمی از دموکراسی و دولت قرار داشته است. این حمایت مردمی دلیل دارد. پشت سر هم انتخابات و همه پرسی انجام شده است. نظارت دقیق از طرف بنیاد کارتر و بقیه انجام شده و مشخص شده است که انتخابات ونزوئلا یکی از آزادترین انتخابات در جهان بوده است. این سابقه ای است که مردم ونزوئلا احساس می‌کنند و دلایلی هم دارد.

البته اشتباهات جدی سالها روی داده است که یکی از اینها ناکامی در خروج از اقتصاد استعماری بوده است. آمریکا یک قرن بر ونزوئلا تاخت و در زمان وودرو ویلسون، آمریکا بریتانیا را از ونزوئلا خارج کرد. زمانی که نفت در این کشور کشف شد، آمریکا بریتانیا را از ونزوئلا بیرون کرد و کنترل این کشور را در دست گرفت. از آن زمان، این کشور نسبتا بر ونزوئلا سلطه داشت و شرارت های زیادی انجام داد. یکی از این اثرات این بود که اقتصاد تقریبا کاملا وابسته به نفت شد. یکی از اشتباهات چاوز این بود که این وضعیت را تغییر نداد و اقتصاد همچنان برپایه نفت است و تنوع اقتصادی انجام نشد. اشتباه دوم که من آن را از زبان مخالف ارشد و اقتصاددان یعنی فرانچیسکو رودریگرز نقل می‌کنم که سخنگوی مخالفان است.

وی گفته است اشتباه جدی دولت چاوز این بود که در دوران قیمت بالای نفت علاوه بر این که هیچ ذخیره‌ای کنار نگذاشت بلکه از ذخیره ارزی هم هزینه کرد. آنها بر روی برنامه‌های اجتماعی و دیگر برنامه‌ها در کشور و برای تلاش بین‌المللی جهت فراهم کردن نفت ارزان برای هائیتی هزینه کردند. همچنین با وجود صحبت‌های احمقانه درباره سوسیالیسم، وی کاپیتالیست‌ها را رها کرد و به آنها اجازه داد که بر ثروت خود بیافزایند. همه اینها باعث شد که بعد از مرگ وی وقتی که قیمت نفت کاهش یافت، دولت ذخیره‌ای برای حل بحران در دست نداشته باشد. بنابراین، آنها مجبور شدند که به سمت بازار اعتبار بین‌المللی بروند و لازم نیست که من بگویم چه اتفاقی افتاد و شما می‌دانید که واکنش‌ها چه بود. سپس تحریم‌ها اعمال شده که شدید و بی‌رحمانه است و برای مردم ویرانگر بوده است. رودریگرز اقتصاددان مخالفان گفته است که این تحریم‌ها یک بحران را تبدیل به فاجعه انسانی کرده است و تحریم‌های اخیر هم عملا دست دولت را از هر منابع درآمدی قطع می‌کند. بنابراین تلاش برای به قحطی کشاندن مردم و در نهایت تسلیم‌شدن است. سیاست مادورو در زمینه‌های مختلف از جمله اقتصادی وحشتناک بوده است اما تلاش برای تضعیف مداوم قدرت وی روی داده است.

درباره رسانه ها باید بگوییم که آغاز دوره چاوز رسانه ها، صدای آزاد برای همه مخالفان چاوز داشتند که غیرقابل تصور بود. مثلا در سال ۲۰۰۲ که البته آغاز دوره چاوز نبود، یک کودتای نظامی روی داد. یک کودتا روی داد که دولت و رئیس جمهور را سرنگون و پارلمان و دادگاه عالی را منحل کرد. آمریکا البته به صورت علنی از این کودتا حمایت کرد اما به رسانه ها نگاه کنید. نیویورک تایمز از آن تمجید کردند و گفتند بسیار عالی است که ما به دموکراسی و آزادی بازگشتیم اما این کودتا با قیام مردم از بین رفت. آیا هیچ کس از تمجید خود از کودتای نظامی عقب نشینی کرد. بعد از آن هم سال‌ها تلاش برای تضعیف و خرابکاری انجام شد و مشکلات و اشتباهات داخلی روی داد که برخی از آنها بسیار جدی بودند. من باید بگویم که من شخصا یکی از کسانی بودم که بسیار فعالانه از نقض حقوق بشر مخالفت کردم اما بی توجهی به دستاوردهای آن سال ها و حمایت مردمی در نظرسنجی و همچنین انتخابات آزاد که یکی پس از دیگری انجام شد، مسخره است و رسانه ها همین الان هم وانمود می کنند که در حال پوشش خبری اوضاع هستند. نیویورک تایمز، واشنگتن پست، رسانه های عمده اروپایی فقط رسانه‌هایی برای مخالفان هستند. این چیزی است که آنها توصیف می‌کنند اما حرف های زیادی است که باید گفته شود و الان هم زمان کافی برای بیان جزییات کامل نداریم. آنچه که در حال اتفاق افتادن است، همانطور که شما بیان کردید، یک کودتای نرم است. آنچه که می‌خواهند آنها انجام دهند سرنگونی دولت و بازگشت ونزوئلا به وضعیتی است که شما در کشورهای منطقه تحت هدایت آمریکا می‌بینید. شما به شرارت‌ها و جرایم و دیگر چیزها در کشورهایی که آمریکا در اختیار دارد و کنترل می کند،نگاه کنید. به کشورهای آمریکای مرکزی نگاه کنید.
کلمبیا کشوری است که خطرناک‌ترین کشور در جهان برای فعالان اتحادیه‌ای و حقوق بشری است.
عصر دیپلماسی