در نامه ای به حمایت آقا سید مجتبی، از یکی از کاندیدها نوشتم و خواستم جلوی آقا زاده را بگیرید که نگرفتید و سال ۸۸ دیدید او در کنار جریان کودتای انتخاباتی چه بلایی بر سر نظام و انقلاب آورد.

متن کامل این نامه را که سحام منتشر کرده با هم می‌خوانیم:

پس از حمایت صریح جنابعالی از نتایج مهندسی شده انتخابات ۸۸ دیگر دیداری با شما نداشتم و از بهمن ۸۹ هم به دستور آن مقام در مکان‌های مختلف در زندان خانگی قرار گرفته‌ام.

اما تصمیم به مکاتبه با شما گرفتم، چرا که اخیراً سخن درستی را مطرح کردید که “کسانی که امروز همه امکانات مدیریتی کشور را در اختیار دارند، حق ندارند نقش اپوزیسیون بازی کنند و علیه کشور سخن بگویند بلکه باید پاسخگو باشند.”

اصل پاسخگویی اصلی عام‌الشمول است و استثناء بردار نیست و هرکس به میزان سهم و حضورش در قدرت باید پاسخگوی مسئولیت‌هایش باشد.

جنابعالی از میان اصحاب انقلاب یگانه فردی هستید که در ۲۹ سال در جایگاه رهبری بعنوان حاکم و ولی مطلق بودید.

بنابراین باتوجه به میزان حضور و نفوذ‌تان در بالاترین لایه قدرت نظام باید بپذیرید که وضعیت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی امروز کشور نتیجه مستقیم سیاست‌های راهبردی و اجرایی شماست.

از شما می‌خواهم به جای سخن گفتن از جایگاه اپوزسیون و انتقاد از دیگران، بار مسئولیت سیاست‌های‌ سه دهه گذشته را پذیرا باشید. اگر در خاطره تان باشد پس از درگذشت آیت الله العظمی بروجردی من و تعدادی دیگر از شاگردان امام مقلد مروج او بودیم و در آن زمان شما مقلد آیت الله حکیم بودید و بعدها به زمره مقلدان امام در آمدید و به گفته مرحوم آیت الله منتظری در موارد احتیاطات به ایشان رجوع می کردید.

اینحانب از آغاز مبارزه امام به جمع مبارزین پیوستم و اولین زندانم را در سال ۴۲ تجربه کردم. حضور شما در جایگاه رهبری همراه شد با حذف بخش مهمی از نیروهای انقلاب. این رویکرد در انتخابات دوم مجلس خبرگان رهبری به اوج خود رسید و این رکن رکین قانون اساسی نیز از اساس بی‌خاصیت گردید. در آذر ۱۳۶۹ افرادی درون خبرگان با هدایت مراکزی در قدرت، خبرگانی که وظیفه آن بر طبق قانون اساسی نصب، عزل و نظارت بر شخص رهبر و نهادهای زیر نظر اوست را به بیت شما آوردند و آنرا در عمل به زیر مجموعه دفتر تبدیل کردند. هدف داشتند که رهبری و مجموعه عظیم تحت نظر او را از هرگونه نظارت و پاسخگویی معاف کنند.

به برکت این تغییر و تحول، مجلس خبرگان رهبری از آن زمان به بعد در دور باطلی قرار گرفت و شورای نگهبان که پیش از بازنگری قانون اساسی حتی حق نظارت بر انتخابات خبرگان رهبری را هم نداشت، حیات و ممات این رکن مهم قانون اساسی که تضمین‌گر جمهوریت و مشروعیت سیاسی نظام جمهوری اسلامی است را به دست گرفت و خروجی آن شد مجلسی فرمایشی که تنها وظیفه سالانه‌اش ثناگویی است.

در باب حذف افراد بارها شنیده‌ایم که می‌گویند میزان حال افراد است. اگر همین تفسیر جریان حاکم را بپذیریم پس باید بگوییم این موضوع شامل حال حضرتعالی که بیش از همه قدرت و مسئولیت دارید نیز می‌گردد؛ زیرا میزان ‌سنجش حال افراد بر اساس اعمال و افعال آنان قضاوت می‌شود نه بر اساس میزان قدرت آنان.

در انتخابات سال ۸۴ در سایه انحصارطلبی افراد پرنفوذ جریان اصلاحات و ضعف وزارت کشور و انفعال دولت اصلاحات در صیانت از آرا مردم، سپاه و بسیج در دوره اول به محوریت فرزند شما در انتخابات به نفع یکی از نامزدها عمل کردند.

در نامه ای به حمایت آقا سید مجتبی، از یکی از کاندیدها نوشتم و خواستم جلوی آقا زاده را بگیرید که نگرفتید و سال ۸۸ دیدید او در کنار جریان کودتای انتخاباتی چه بلایی بر سر نظام و انقلاب آورد.

اگر در آنروزها به امام حسن مجتبی امام دوم شیعیان و فرزند امیر المومنین علی اشکال کرده بودم رای بیش از پنج میلیون اینجانب در سال ۸۴ در انتخابات ۸۸ به آمار مضحک ۳۰۰ هزار تنزل پیدا نمی کرد در حالی که در سال ۸۴ در یازده استان نفر اول بودم و تنها در استان لرستان ۴۵۰ هزار رای آورده بودم. در سال ۱۳۷۱ جنابعالی در نماز جمعه آن‌ زمان نیروهای خدوم و صادق مجلس را فتنه‌گر خواندید و از مردم خواستید به فتنه‌گرها رأی ندهند.

اشخاصی که نباید دخالت می‌کردند در امر انتخابات دخالت کردند و برای اولین‌بار نظارت استصوابی توسط شورای نگهبان بدون هیچگونه لفظ یا عبارت قانونی و تنها به اتکای حمایت صریح شما اعمال و اجرا شد. وقتی مجلسی تابع در خرداد ۱۳۷۱ تشکیل شد قانون انتخابات اصلاح و لفظ نظارت استصوابی به ماده ۳ قانون مربوطه اضافه گردید و مجلس از عصاره ملت به عصاره قدرت تبدیل شد. فردی نظیر جناب جنتی نزدیک به ۲۵ سال در کسوت دبیری شورای نگهبان، بی‌رحمانه با آبروی افراد بازی‌ کرده است.

کند ذهنی، عجول بودن در تهمت زدن به افراد و دست بردن در انتخاب مردم ویژگی منحصر به فرد این عضو کهنسال شورای نگهبان {احمد جنتی} است. فراموش نکردیم روزی را که {احمدجنتی} به ساحت مرجع عالیقدری جسارت کرد و معظم‌له را عامل بیگانه دانست‌ و وقتی آثار اباطیل گفته‌هایش را به او یادآور شدند از خوف طرد مجبور به استغفار گردید. رد صلاحیت فله‌ای و محدودکردن دامنه حق انتخاب کردن و انتخاب شدن مردم، از آن روز تاکنون در اختیار بخشی از شورای نگهبان و جریانی از سپاه قرار گرفته است.

این رویکرد حاکم به قوه قانونگذاری کشور آیا دیگر جایی برای نقد و بررسی و آزادی بیان و اندیشه باقی می‌ماند؟ به نظر شما چه کسی مسئول نادیده گرفتن امنیت اجتماعی و سیاسی افراد در چند دهه گذشته بوده است؟ اینکه اندکی از افراد وابسته به نهاد اصلی قدرت، گرداننده همه تصمیمات کشور اعم از داخلی و بین‌المللی باشند کجای انقلاب اسلامی جای دارد؟ این روش چه تفاوتی با حکومت‌های خودکامه دارد؟

در سال ۸۸ پیش از شمارش آرا پیروزی آقای احمدی نژاد اعلام کردید. فردای انتخابات وقتی مردم در شوک تقلب و مهندسی انتخابات بودند پیام تبربک صادرکردید و برای ماندن او در قدرت همه اعتبار نظام را هزینه کردید. در نماز جمعه ۲۹ خرداد به جای شنیدن صدای معترضین به زبان تهدید سخن گفتید و تمام قد از نتیجه مضحک انتخابات دفاع کردید و نظر خود را به آقای احمدی نژاد نزدیک تر از همه دانستید.

بر رقبایش به تندی تاختید که در مناظره ها به رئیس جمهور محترم انگ دروغگویی و خرافاتی می زنند. آیا به راستی جایگاه رهبری این است که روزی کسی را اینچنین به قدرت برسانند و روز دیگر همان فرد را از اعمال یک حق ساده محروم کنند؟ این رفتارهای شما باعث شده که مردم ساعت ها در صف رای بمانند تا چهره‌های نزدیک به شما را حذف کنند.

آیا بهتر نبود در خرداد ۸۸ که بخش زیادی از مردم به نتایج اعلام شده آراء و مهندسی ناشیانه انتخابات معترض بودند، به جای توسل به خشونت و ایستادن در مقابل آنان، به خواستشان توجه می کردید؟! اما بر خلاف آن، وقتی آقای روحانی با ۲۴ میلیون رأی مردم انتخاب شد، فرمودید: “تخلف در انتخابات مناسب نظام جمهوری اسلامی نیست و مسئولان باید این موارد را با جدیت دنبال کنند.” این تناقض آشکار را چگونه پاسخ می‌دهید؟ در ۸۸ در مقابل مردم قرار می‌گیرید و با تحکم با آنان سخن می‌گویید و امکان تقلب را از اساس منتفی می‌دانید. اما وقتی نامزد مورد نظرتان با نظارت و دخالت کامل حامیانش در شورای نگهبان با اختلافی فاحش شکست می‌خورد از برخورد جدی مسئولان با تخلف سخن می‌گویید؟

اصولگرایان سهمی از آرای خاموش ندارند. آیا انتظار داشتید مردم، به صحنه آمدن ۲۵ درصد از آرای خاموش را از سر ذوق حضور آقای احمدی نژاد و یا در جهت اعلام حمایت از برنامه‌های جنجالی و ویران‌کننده او بدانند؟ جایگاه رهبری این نیست که روزی مرحوم هاشمی رفسنجانی را و روز دیگر سیدحسن خمینی نوه امام که چند مرجع تقلید اجتهادش را تایید کرده و یا چهره فاضلی نظیر آقا جواد حجتی‌کرمانی عضو سابق مجلس خبرگان رهبری با آن سابقه انقلابی و زجر‌های دوران مبارزه که تنها در یک فقره ۱۰سال محکومیت زندان کشید را از شرکت در انتخابات حذف کند.

اما از بی مهری که با یادگار امام مرحوم حجت السلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی، در فرصتی دیگر سخن خواهم گفت. به‌راستی برخی چه رویاهایی برای خبرگان در سر دارند که برای تحقق آن رویاها همه باید در این مسیر ذبح شوند؟ به موازات دخالت های مادی و معنوی حکومت در حورزه‌ها استقلال حوزه‌ها علمیه مخدوش گردیده و جایگاه آنان نزد مردم به شدت آسیب دیده است.

برای حفظ دین و آبروی روحانیت شیعه از شما مصرانه می‌خواهم به دخالت نهادهای امنیتی و حکومتی در حوزه‌ها پایان دهید. متأسفانه سال هاست که نهادهای قدرت با فعال کردن تعدادی از طلاب عرصه را بر مراجع تقلید و دلسوزان حوزه تنگ کرده‌اند. حوزه‌ها بر خلاف نظر امام به پول حاکمیت آلوده شده‌اند و در کنار آنان مراکزی با نام‌های مقدس از بودجه عمومی کشور رقم‌های نجومی دریافت می‌کنند. بنیادهای انقلابی در عمل به کارتل‌های اقتصادی و حیات خلوت برخی افراد تبدیل شده‌اند که هیچگونه نظارتی هم بر آنان اعمال نمی‌گردد.

بیش از ۵۰ درصد ثروت کشور در دست چند نهاد‌ حاکمیتی است که نظارتی هم بر آنها اعمال نمی‌شود. اعتراض‌های اخیر مردم در شهرهای مختلف کشور علیه ظلم و فساد و تبعیض زنگ خطری است که هرچه زودتر باید آن را دریابید و دغدغه‌های معیشتی مردم را مورد توجه قرار دهید. در چنین شرایطی طبیعی است که توده‌ها و طبقات فرودست جامعه که پایگاه اصلی انقلاب اسلامی بوده‌اند به بشکه باروتی تبدیل شوند.

امام در همان سال‌های اول انقلاب یادآور شدند: “بترسید از آن روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست و یک انفجار حاصل بشود. آن روز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به ۲۲ بهمن. قضیه این است که فاتحه همه ما را می‌خوانند.” مردم همان مردم هستند، ما هستیم که قدرت تغییرمان داده است و فراموش کرده‌ایم از کجا به کجا رسیده‌ایم. این نوع زیستن زیبنده مردم بزرگ و صبور ایران نیست.

نظام این روزها چنان در سراشیبی قرار گرفته که از تجمع چند هزار نفری مردم به ستوه آمده از ظلم و فساد احساس خطر می‌کند. به جای تکرار اتهام ارتباط با دشمن و برخوردهای قهرآمیز و سخت‌گیرانه سخن آنان را با جان و دل گوش دهید. پیش از آنکه فجایع بیشتری در زندان‌ها رقم خورد دستور آزادی زندانیان بحران اخیر را صادر کنید.

سه دهه است که شما در رأس نظام قرار دارید و هنوز هم از جایگاه یک اپوزسیون سخن می‌گویید.

در این سه دهه بخش مهمی از نیروهای اصیل انقلاب را کنار گذاشتید تا سیاست‌های مورد نظرتان را اجرا کنید و امروز با نتایج همان سیاست‌ها مواجه هستید. جنابعالی که کارکرد نهادها و سازمان‌ها را مطابق نگرش و سیاست‌های مورد نظرتان تغییر داده‌اید باید بیش از دیگران پاسخگو باشید.

آیا این نوع دخالت ها در امور جاری کشور با چارچوب تئوری ولایت فقیه مورد نظر امام و یا با آنچه مد نظر تدوین کنندگان قانون اساسی بوده است، همخوانی دارد؟ تفسیری که رسانه‌های رسمی حکومت این سال ها از ولایت‌فقیه ارائه می‌کنند معنایی جز تعطیل کردن عقل جمعی و ایجاد یک نظام خودکامه فردی ندارد. میان آنچه در دوران مبارزه می‌خواستیم و به مردم وعده می‌دادیم با آنچه در عمل اتفاق افتاده اختلافی است از زمین تا آسمان، پس تا دیر نشده زمینه اصلاح ساختاری نظام را فراهم آورید.

مصرانه از شما می‌خواهم زمینه اصلاحی را فراهم کنید که تمامی ارکان کشور در مقابل مردم و نهادهای قانونی به طور عملی پاسخگو باشند و در عمل قانون حاکم باشد نه حاکمیت فرد یا گروهی خاص. از فردای انتخابات ۸۸ تا به امروز رسانه به ظاهر ملی و جراید حکومتی نظیر کیهان به‌طور مستمر اینجانب و مهندس موسوی و مردم معترض را مورد اهانت قرار داده‌اند. حتی اخیرا در برنامه‌ای سفارشی با عنوان “خارج از دید” قرائتی سرشار از دروغ‌ از حوادث ۸۸ ارائه کرده اند. این روش رذیلانه و ناجوانمردانه بدون به رسمیت شناختن حق پاسخ تا چه زمانی بناست ادامه پیدا کند؟ برای یکبار مناظره آزاد فراهم آورید تا به همراه مشاورانم تا درباره انتخابات ۸۸ صحبت کنم.
کلمه