انتخابات ریاست جمهوری در امریکا نزدیک است و احتمال تغییر سیاست های امریکا در سوریه وجود دارد. این بدان معنا است که زمان هنوز برای بازنگری در اهداف و دستاوردهای روسیه در برنامه سوریه وجود دارد.

در چارچوب پروژه SyriaSource مرکز تحلیل های امریکا تحت عنوان شورای آتلانتیک اطلاعاتی درباره تمام اقدامات روسیه در این کشور جمع آوری کرده است. این اقدامات شامل سخنان مقامات، گام های نظامی و دیپلماتیک می شوند.

طبق این اطلاعات، روسیه به چند دلیل در سوریه می جنگد.

دلیل اول دفاع از متحد خود و دور کردن اذهان عمومی از مساله اوکراین و بیشتر کردن نفوذ خود در این منطقه و همچنین دفاع از حقوق کشور برای استفاده از پایگاه نظامی دریایی در مدیترانه و همچنین بالابردن اعتبار کشور در جامعه بین الملل، نابود کردن اسلام گرایان و پایان دادن به کمپین غرب در تغییر حکمت های اروپا و خاورمیانه است.

مسکو قصد دارد رژیم بشار اسد را حفظ کند و می توان گفت که در این رابطه موفقیت هایی هم داشته است. به لطف کمک های روسیه، نظامیان و دیپلمات های سوری مواضع محکم تری نسبت به قبل از سپتامبر ۲۰۱۵ اتخاذ کرده اند و حی نقاط کلیدی را از کنترل تروریست ها درآورده اند.

روسیه با استفاده از کمپین سوریه توانسته امریکا را وادار به احترام و رعایت حقوق خود در جامعه بین الملل کند. رفتار روسیه در سازمان ملل و دیگر سطوح بین المللی حاکی از همین موضوع است.

روسیه چندین مرتبه اقداماتی اتخاذ کرده که امکانات نظامی امریکا محدود شده و حتی این کشور را وادار به پذیرفتن مسئولیت در قبال رفتارهای جنایت گرانه اش کرده است.

روسیه در تمام این مدت در مذاکرات صلح آمیز با طرفین اختلاف، حضور داشته است.

روسیه با استفاده از این استراتژی توانسته از سازمان ملل به عنوان ابزاری برای قانونی کردن مسایل استفاده کرده و در عین حال امریکا را به مذاکرات بکشاند. روسیه به این ترتیب توانسته از مذاکرات بین المللی سود لازم را کسب کند. تاکتیک و استراتژی روسیه به اندازه ای قوی است که شرایط را در سوریه تغییر داد. این موضوع در شورای آتلانتیک نیز خاطر نشان شده است.

روسیه با نابود کردن مناطق مسکونی و زیربناهای شهری که در دست اپوزیسون غیرقابل کنترل بوده، مناطق زیادی را به ویرانه تبدیل کرده و نقشه مردم شناسی کشور را به نفع رژیم حاکم تغییر داده است. کوچ و جابجایی مردم نیز یک تاکتیک آگاهانه است. بیشتر اعراب سنی از گروهک های شورشی هستند که مواضع خود را تحویل داده و مجبور به ترک مواضع استراتژیک شده اند و به نقاط دورتر در استان ادلیب نقل مکان کرده اند.

از همان زمان در ماه مارس ۲۰۱۶ ارتش نیروهای ائتلافی موافق رژیم و همچنین هواپیماها و سربازان روس پالمیر را از لوث داعش پاک کردند و مانع از بازگشت مردم محلی به آن منطقه شده و شبه نظامیان شیعی خانه و اموال آنها را غصب کردند. همین اتفاق در شهر حمص هم رخ داده است. در اطراف شهر دمشق، با حمایت میانجیان روس چندین مرتبه اعلام آتش بس شده و توافقات برای مدتی صورت گرفته که رژیم حکومتی به آن نیاز داشته است. در جریان آتش بس اپوزیسیون را وادار به توافق کرده و آنان را تهدید به حملات جدید می کنند تا شبه نظامیان اپوزیسیون و خانواده های آنها محل را ترک کنند.

عملیات روسیه نیز توازن قدرت را در منطقه تغییر داده است: روسیه به قدرت های منطقه و یا کشورهایی که بدون دخالت امریکا قادر به ورود به درگیری های سوریه نیستند پیشنهاد شراکت یا دست کم روابط کاری می دهد. در یک سال گذشته تعداد دیدارهای دوجانبه بین روسیه و دول منطقه ای به شدت افزایش یافته است.

مسئولین حکومتی در اردن و روسیه برای بحث درباره همکاری های نظامی در اکتبر ۲۰۱۵ دیدار کردند و با گذشته کمتر از یک ماه بعد از شروع کمپین هوایی روسیه این دیدارها بیشتر شد.

اگر حکومت جدید تصمیم بگیرد که هیچ یک از گزینه های مختلف ارزش ریسک کردن ندارند و یا پیامدهای منفی دخالت روسیه قابل قبول است، باید چکار کرد. همه استدلال های ممکن و تحلیل ها امروز قابل بررسی هستند. اما آنچه که از دست مقامات امریکا برنمی آید این است که اقدامات روسیه در سوریه و پیامدهای آن در منطقه و در تمام دنیا بدون برداشتن گامی از سوی امریکا بوده.