اول ماه مه روز جشن و مبارزه همه کارگران جهان: نه به محدود کردن حق اعتصاب؛ ۶ ساعت کار روزانه؛ صلح آری، نه به ناتو؛ دست‌ها از ونزوئلا کوتاه و . . .

امروز، ما اول ماه مه را همراه با همه کارگران و استثمار شدگان درچهار گوشه جهان ، جشن میگیریم. اولین تظاهرات اول ماه مه در سال ۱۸۹۰ ، برای خواست ۸ ساعت کار در روز، برگزار شد. اما برگزاری اول ماه مه فقط برای گرامیداشت این روز نیست؛ بلکه روز مبارزه و تدارک نبردهای آتی بر علیه سرمایه های بزرگ و ابزارهای سیاسی آنان است.

طبقه کارگر در سوئد در حال حاضر از موقعیت مطلوبی برخوردار نیست. سیاستمداران راست گرا چه در دولت سوئد و چه در گوتنبرگ، طرفدار خصوصی سازی خدمات مهم اجتماعی هستند. آنها درها را برای سرمایه داران کوچک و بزرگ باز میکنند تا وظایف جامعه در قبال شهروندان را به عرصه سود آوری برای آنها تبدیل کنند.

ما شاهد آن هستیم که چگونه جامعه سرمایه داری با بحران های پی در پی بلرزه در میاید. روسای مختلف موسسات دولتی و شرکت های خصوصی یکی از پی دیگری مجبور به استعفا میشوند. تعدادی از بانک های بزرگ مشکوک به پول شویی و تقلب مالیاتی هستند. آنها برای کسب حداکثر سود حتی از ارتکاب اعمال غیر قانونی ابایی ندارند. اقشار کارگران و کارمندان از بخش های مختلف جامعه، به کاهش هزینه خدمات اجتماعی اعتراض میکنند. برای مثال، کارکنان خدمات و مراقبت های درمانی لطمات زیادی از این کاهش بودجه خدمات اجتماعی متحمل میشوند؛ اداره کار در خطر از دست دادن ۴۵۰۰ نفر از کارکنان خود، بر اثر خصوصی سازی بخشی از خدمات این نهاد، قرار دارد. در میان این رویدادهای ناراحت کننده ، مواردی هم هستند که باعث خوشحالی میشوند. مبارزه طولانی توام با پایداری کارگران بندر برای بستن قرارداد بر طبق خواسته های آنها، به پیروزی انجامید؛ اما این پیروزی فقط زمانی ممکن شد که اتحادیه کارگران، نسبت به اعتصاب سراسری در همه بنادر، هشدار داده بود.

اما اگر نگاهی به جهان خارج از سوئد بیندازیم، در آسمان سیاسی ابرهای نگران کننده ای را مشاهده میکنیم. رژیم ایران ، همچون گذشته، به سرکوب مردم ایران، از جمله طبقه کارگر و خواسته های آنها برای آزادی و عدالت اجتماعی، ادامه میدهد. سیلهای اخیر و سیاست تخریبی رژیم در رابطه با محیط زیست، خسارات عظیم مالی و اقتصادی را برای جامعه بدنبال داشته و انسانهای زیادی جان خود را از دست داده اند. سیاستهای تجاوزکارانه امپریالیست‌ها بسرکردگی امریکا، به موازات سیاست‌های ماجراجویانه و غیر مسئولانه رژیم جمهوری اسلامی، باعث ادامه جنگ و ویرانی در منطقه خاورمیانه، شده است. تصمیم ایالات متحده مبنی بر در نظر گرفتن سپاه پاسداران بعنوان سازمان تروریستی، به افزایش تنش در منطقه منجر خواهد شد.

در عراق، مبارزه برای حقوق مردم برای یک زندگی شرافتمندانه و برای پایان دادن به فساد گسترده، ادامه دارد. در عراق امروز، فقر بصورت گسترده وجود دارد؛ و بیکاری، بنا به آمار رسمی، به میزان %۳۰ میباشد. کمبود شدید دارو، وسایل پزشکی و نیروی انسانی در بخش خدمات بیمارستانی، حاکم است. طاقت و تحمل بسیاری از مردم، دیگر رو به پایان است. حزب کمونیست عراق، ضمن ادامه مبارزه تا رسیدن به حقوق مردمی ، مخالفت خود را با حضورهمه نیروهای نظامی خارجی در عراق اعلام میکند.

درکشورهای دیگر خاورمیانه، مانند سوریه، افغانستان و لیبی، جنگ های منطقه ای، بخش های بسیاری از این کشورها را نابود کرده است. درهمین رابطه، موج مهاجرت ها به اروپا و سوئد افزایش یافته است. بعضی از سیاستمداران راست گرا و احزاب راست افراطی بیدرنگ به سوء استفاده از موضوع پناهندگان برای جلب هواداران بیشتر پرداختند. ما همبستگی خود را با همه انسانهایی که در نتیجه جنگ تحمیلی امپریالیسم مورد ستم و آزار قرار گرفته اند و مجبور به ترک وطن خود شده اند، اعلام میکنیم. کسانی که سعی میکنند تا بذر نفاق در میان کارگران، به بهانه منشاء آنها، بیفشانند را، باید طرد کرد. هدف مشترک ما چیزی جز یک دنیای عاری از استثمار انسانها نیست.

خواست های ما بمناسبت اول ماه مه :
ـ نه به محدود کردن حق اعتصاب؛
ـ ۶ ساعت کار روزانه؛
ـ صلح آری، نه به ناتو؛
ـ کنوانسیون منع سلاحهای هسته ای را امضاء کنید؛
ـ دستها از ونزوئلا کوتاه!

شبکه برای صلح و عدالت اجتماعی در گوتنبرگ سوئد:
حزب کمونیست شیلی
حزب کمونیست عراق
حزب توده ایران
حزب چپ ایران ( فداییان خلق)
حزب کمونیست سوئد