خسرو زرگریان معتقد است؛ برای تامین یک زندگی شرافتمندانه که در آن هیچ کدام از اقلام سبد خانوار حذف نشود، دستمزد باید حداقل ۸ میلیون تومان باشد.

به گزارش ایلنا، خسرو زرگریان، فعال کارگران ساوه است که این روزها بازنشسته شده. او مانند همه کارگران کشور، نگران و در انتظارِ مذاکرات مزدی پایان سال است، آن‌هم در سالی که گرانی بنزین، تورم مضاعفی به زندگی مزدبگیران تحمیل کرده است.

زرگریان، آنچه از یک دستمزد شرافتمندانه مطالبه می‌کند را شرح می‌دهد: خواسته ما کارگران این است که دستمزد بتواند زندگی ما را شرافتمندانه پیش ببرد و دارای کرامت باشیم؛ باید دخل و خرج ما بخواند؛ برای اینکه دستمزد بتواند یک زندگی شرافتمندانه را بدون نیاز و گرفتاری پیش ببرد، باید تقریبا هشت میلیون تومان باشد؛ با هشت میلیون می‌توانیم شرافتمندانه زندگی کنیم؛ می‌توانیم به خواسته‌هایمان جامه عمل بپوشانیم و اقلام اصلی سبد خانوار از جمله مسکن کرایه‌ای و گوشت و مرغ را تامین کنیم.

او ادامه می‌دهد: دستمزد فعلی ما در قیاس با نرخ دلار بسیار پایین است و باید بگویم در دنیای امروز، نرخ هرچیز با دلار سنجیده می‌شود؛ پیش از موج گرانی ارز، ما کارگران ۲۶۰ دلار می‌گرفتیم اما الان دستمزدمان حدود صد دلار است در نتیجه، قدرت خرید ما بسیار کم شده.

گودرزی تجربیات شخصی خودش را بازگو می‌کند: منِ بازنشسته با این صد دلار نمی‌توانم زندگی کنم؛ من سالهاست هر هفته خرید خانه می‌روم؛ قبلا با سی هزار تومان، میوه و سبزی هفتگی می‌خریدم الان با ۸۰ هزار تومان! این فقط پول میوه و سبزی است و هزینه گوشت و مرغ جداست؛ سبزی در همین ساوه، کیلویی هشت هزار تومان شده، قبلا کیلویی ۱۵۰۰ تومان بود.

به گفته‌ی گودرزی، ۱۵ درصدِ پیشنهادی دولت در لایحه بودجه، هرچند برای کارمندان است اما دولت قصد دارد با تعیین این نرخ، جامعه را از نظر روانی آماده کند تا قدرت چانه‌زنی نماینده کارگران در جلسات مزدی پایین بیاید.

او بلافاصله تاکید می‌کند: هرچند با ساختار فعلی شورای عالی کار که سه نماینده کارگران در مقابل شش نماینده دولت و کارفرمایی قرار دارند، کار چندانی از دست نمایندگان کارگران برنمی‌آید.

از مشکلات تا فساد!

این بازنشسته ساوه‌ای اضافه می کند: در نهایت باید بگویم قدرت خرید ما از ۲۶۰ دلار به حدود صد دلار رسیده و این تنزل، مشکلات عدیده‌ای به وجود آورده است؛ من با کارگران در شهر صنعتی کاوه در ارتباطم؛ همه کارگرانِ اینجا بدون استثنا می‌گویند زندگی‌شان هر روز دارد بدتر می‌شود؛ به خاطر همین مشکلات عدیده‌ی اقتصادی، کارگران دچار مشکلات خانوادگی شده‌اند، مثل مشکلات بین زن و شوهر یا درگیری‌ها بین والدین و فرزندان.

گودرزی در پایان می‌گوید: فساد چیز عجیب و غریبی نیست؛ فساد از دل همین مشکلات و کاستی‌ها زاده می‌شود و اول دامان خانواده‌ها را می‌گیرد و بعد به تدریج به کل جامعه سرایت می‌کند.