همان‌طور که در خبرها آمده بود، در انتخابات سراسری اخیر در برزیل که روز یکشنبه ۱۵ مهر (۷ اکتبر) برای انتخاب رئیس‌جمهور و معاون او، و همچنین اعضای مجلس نمایندگان و یک‌سوّم اعضای مجلس سنا و فرمانداران ایالتی برگزار شد، ژایر بولسونارو، نامزد راست‌گرای افراطی با کسب ۴۶٫۷درصد آرای ریخته شده به صندوق‌ها بیشتر تعداد رأی را به خود اختصاص داد، در حالی که فرناندو حداد، رقیب اصلی او از حزب کارگر، با کسب ۲۸٫۳۷درصد آرا نفر دوّم انتخابات ریاست‌جمهوری شد. به این ترتیب، چون هیچ‌یک از نامزدها اکثریت آرا را به دست نیاورد، انتخابات ریاست‌جمهوری به دور دوّم کشیده شد که در روز ۶ آبان (۲۸ اکتبر) برگزار خواهد شد.

فرناندو حداد فقط چند هفته پیش از برگزاری انتخابات، و پس از انصراف لوییز ایناسیو لولا دا سیلوا از نامزدی در این انتخابات، از طرف حزب کارگر وارد کارزار انتخاباتی شد. لولا دا سیلوا به جرم فساد مالی در زندان است و منتظر تجدید نظر رأی دادگاهی بود که او را از نامزدی در انتخابات منع کرده بود. رقیب اصلی او، ژایر بولسونارو، افسر سابق ارتش برزیل بوده و سال‌هاست که نمایندهٔ مجلس است، و به علّت دیدگاه‌های به‌شدّت راست‌گرایانه و ضدمهاجر و فاشیستی‌اش به دونالد ترامپ برزیل شهرت یافته است. او دوران حکومت نظامیان در برزیل را دوران طلایی کشور می‌داند، نژادپرستی آشکار است، و مانند ترامپ زن‌ستیز و مخالف سرسخت دگرباشان جنسی است. او، مثل دوترته رئیس‌جمهور فیلیپین، معتقد است که مجرمان را- که از دید او «چپ‌ها» هم جزو آن‌اند- باید بدون معطلی جلوی جوخهٔ اعدام گذاشت و کشت. ژایر بولسونارو تا اینجا توانسته است با تکیه بر وعدهٔ مبارزه با فساد و سامان دادن به نظام مالیاتی کشور آرای بسیاری از رأی‌دهندگانِ خسته از فساد گسترده در برزیل را به دست آورد، که در انتخابات اخیر- شبیه به انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا- به راست‌گرایان رأی دادند.

حزب کمونیست برزیل در فردای روز برگزاری انتخابات و پس از اعلام نتیجهٔ دور اوّل انتخابات، تحلیلی منتشر کرد که در اینجا ترجمهٔ آن را برای اطلاع خوانندگان نامهٔ مردم منتشر می‌کنیم.

پیش به سوی جبههٔ دموکراتیک گسترده در حمایت از حداد برای بیرون بردن کشور از بحران

دور دوّم انتخاباتِ ریاست‌جمهوری برزیل می‌تواند برآورندهٔ آرزوی اکثریت برزیلی‌هایی باشد که حالا وقت بیشتری دارند که در مورد انتخاب نامزد ریاست‌جمهوری مطلوب خود تصمیم بگیرند. رسیدن به دور دوّم [در مدّت کوتاهی که حداد برای فعالیت انتخاباتی داشت] نتیجهٔ تلاش عظیم و دستاوردِ بزرگِ نیروهای دموکراتیک، مردمی، و ترقی‌خواهِ هوادار نامزدی فرناندو حداد، و نامزدهای دیگری مثل سیرو گومز، گی‌یرمو بولوس، و مارینا سیلوا است. رسیدن به دور دوّم، شکستی است برای نامزدی ژایر بولسوناروی فاشیست که رسانه‌های غالب، گروه‌های اقتصادی و مالیِ بزرگ، و بخش‌هایی از نهادهای دولتی او را به میدان فرستادند و کارزاری عظیم برایش به راه انداختند، از جمله با توسل به اقدام‌های غیرقانونی مثل انتشار خبرهای جعلی و ساختگی، برای اینکه او را در دور اوّل به پیروزی برسانند. ولی نتوانستند!

فرناندو حداد، نامزد ریاست‌جمهوری، و مانوئلا داویلا، نامزد معاون ریاست‌جمهور، که مورد حمایت مردم و شخصیت‌های دموکرات و بیانگر برنامه‌ای برای توسعه و دفاع آشکار از حقوق ملّی و دموکراتیک مردم‌اند که لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا پشتیبان آن است، مورد حملهٔ سنگین و همه‌جانبه‌ای قرار گرفتند ولی با نشان دادن قدرت رهبری و استقامت، اطمینانِ بخش بزرگی از رأی‌دهندگان را به دست آوردند و به مردم امید دادند، و در نهایت توانستند به مرز چشمگیر و تحسین‌برانگیز نزدیک به ۳۰درصد آرای مردمی دست یابند و به دور دوّم انتخابات بروند.

اکنون انتخابات تازه‌ای آغاز می‌شود

حزب کمونیست برزیل (PCdoB) بی‌درنگ خواستار تشکیل جبهه‌ای دموکراتیک و هرچه گسترده‌تر بر پایهٔ وحدت عمل نیروهای چپ‌‌گرا برای حمایت از نامزدی فرناندو حداد شد. شالودهٔ ایجاد جبههٔ‌ دموکراتیک باید کارپایه‌ای باشد که پیشنهادهای متحدان تازه را در بر بگیرد و برنامهٔ ائتلافِ «شادمانی دوبارهٔ مردم» را تقویت کند. این کارپایه باید شامل خواست‌هایی باشد از قبیل بازگرداندن دموکراسی و حکومت دموکراتیکِ قانون، برقراری آرامش و وحدت ملّی، رهاندن کشور از تهدید دیکتاتوری ناشی از نامزدیِ فاشیستیِ بولسونارو، تداوم توسعهٔ مستقل، تشویق تولید و ایجاد اشتغال، تأمین و تضمین حقوق مردم و زحمتکشان برای برخورداری از زندگی شایسته، مبارزه با فساد، و اطمینان از اینکه میراث ملّی کشور- مثل ثروت نفتی در عمقِ لایه‌های زیرنَمَکی، دودستی به سرمایه‌های خارجی داده نشود؛ کاری که بولسونارو حتماً خواهد کرد.

اتحاد چپ متشکل از حزب کارگر، حزب کمونیست برزیل، حزب دموکراتیک کار، حزب سوسیالیست برزیل، و حزب سوسیالیسم و آزادی، با برخورداری از رهبری سیرو گومِز، گی‌یرمو بولوس، و دیگران، و مشارکت فرمانداران و نمایندگان مجلس، و نامزدهای دور دوّم دولت‌های استانی، شالودهٔ جبههٔ دموکراتیک خواهد بود. به نظر حزب کمونیست برزیل، این جبهه علاوه بر نیروهای چپ، باید در بر گیرندهٔ رهبران و شخصیت‌های شناخته‌شده و بنام جامعهٔ برزیل در عرصهٔ دموکراسی باشد که دیدگاه‌های سیاسی و ایدئولوژیکی گونه‌گونی دارند و حول کارپایهٔ انتخاباتی دور دوّم، از نامزدی فرناندو حداد حمایت می‌کنند.

گسترش کارزار انتخاباتی، بسیج توده‌یی، شفافیّت نامزدها

کمونیست‌ها معتقدند که پیروزی حداد کاملاً امکان‌پذیر است. رأی‌های داده شده به نامزد راست افراطی را می‌توان پس گرفت. مجموع رأی‌ها داده شده به سه نامزد چپ بیشتر از ۴۱درصد کل آرا بود. کارزار انتخاباتی حداد-مانوئلا، ضمن فرستادن این پیام جدّی و راستین که از خواست‌های نامزدهای دیگر نیز استقبال می‌کند که نتوانستند به دور دوّم راه یابند و آنهایی که رأی سفید یا باطل دادند یا اصلاً رأی ندادند، یا به خاطر دودلی و تردید به طرف مخالف رأی دادند، این توان بالقوه را دارد که با احتساب رأی‌های خودشان، اکثریت آرای رأی‌دهندگان را به دست آورد. نظرسنجی‌ها نشان از آن دارد که بیشتر کسانی که به آلکمین و مارینا [دو نامزد دیگر ریاست‌جمهوری] رأی دادند، در دور دوّم تمایل دارند به حداد رأی دهند.

این پیروزیِ بالقوهٔ حداد منوط به حمایت سیاسی و اجتماعی گسترده‌ای است که می‌توان پیرامون او گرد آورد؛ منوط به میزان بسیج زحمتکشان و دیگر قشرهای اجتماعی برای رأی دادن به اوست؛ و منوط به شفافیّت انتقال نظرهای هر نامزد دربارهٔ مسائل مورد بحث به رأی‌دهندگان است. چالشِ پیشِ روی کارزار انتخاباتی حداد این است که برای رأی‌دهندگان روشن کند که دور دوّم انتخابات، مبارزه‌ای قطبی‌شده میان «دو نامزد افراطی» نیست. تنها «افراط‌گرایی» موجود، از جانب فاشیسم بولسونارو است که اگر انتخاب شود،‌ بسیار خوف‌انگیز خواهد بود. کشور دارای دولتی «قدرتمند» از نوع دیکتاتوری خواهد بود، ولی نه با هدف ایجاد امنیت برای مردم، آن‌طور که تبلیغ می‌کنند. دقیقاً برعکس خواهد بود. دولتی «قدرتمند» به وجود خواهد آمد که بر اساس ادّعای آنها حاضر است که از خشونت و زور استفاده کند تا همان حقوقی را هم که برای مردم مانده است، از آنها بگیرد. حقوق ماه سیزدهم در مدّت مرخصیِ سالیانه را حذف کند، و باقی‌ماندهٔ حقوق کار تضمین شده در قانون کار را نیز لغو کند. نظام بازنشستگی را ضعیف کند یا از بین ببرد، شهریه برای دانشگاه‌های دولتی تعیین کند، بودجه‌های نظام بهداشت و درمان سراسری را کاهش دهد، و مراقبت‌های پزشکی را از اینکه هست بدتر کند. این چیزی است که کشور را تهدید می‌کند.

کارزار نیروهای ترقی‌خواه باید بتواند همهٔ کسانی را که دموکراسی را یکی از ویژ‌گی‌های برجستهٔ جامعهٔ برزیل می‌دانند به رأی دادن به حداد جلب و تشویق کند. واقعیت این است که در شرایط قطبی‌شدهٔ کنونی جامعه، بولسونارو خطر واقعیِ برقراری دیکتاتوری است، و حداد نمایندهٔ احیای دموکراسی و حکومت دموکراتیکِ قانون است. همان‌طور که فرناندو حداد اشاره کرد: «بدون دموکراسی، هیچ حقی وجود نخواهد داشت.» در تاریخ، هرگاه که میهن ما زیر دیکتاتوری یا رژیم‌های استبدادی و خودکامه قرار داشته است، آنهایی که بیشترین هزینه را داده‌اند، مزدبگیران و مردمی بوده‌اند که حقوقشان محدود شده بود. آنهایی که امروز تردید و تعلل کنند، باید فکر کنند که با روی کار آمدن دولتی خودکامه و فاشیستی، اوّل چپ‌ها و طبقهٔ کارگر زیر ضربه خواهند رفت، ولی به‌زودی همهٔ آنهایی که مطیع نباشند زیر ضربه قرار خواهند گرفت.

فرناندو حداد، رهبری است که می‌تواند وحدت ملّی را تأمین و آرامش را برقرار کند، و کشور را از بحران نجات دهد. فرناندو حداد از دور اوّل انتخابات در قامتِ رهبری قاطع، پُرشور، جدّی، و توانمند در تصمیم‌گیری بیرون آمد که در مقام ریاست‌جمهوری می‌تواند آرامش را به کشور بازگرداند، وحدت مّلی را تأمین کند، کشور را از بحران بیرون بکشد و آن را در مسیر تازه‌ای از توسعهٔ مستقل همراه با ایجاد اشتغال و تأمین حقوق مردم قرار دهد، و از تهدیدِ رژیم دیکتاتوری برهاند. خانم مانوئلا داویلا، نامزد معاون ریاست‌جمهوری، نیز پیوندهای محکمی با زنان و جوانان دارد و خواستار سربلندی ملّی است.

در قطب دیگر، زوج انتخاباتی بولسونارو-مورائو بذر کینه و نفرت، خشونت، تعصب، و نژادگرایی می‌پاشند؛ نمایندهٔ رانت‌خواهان و گروه‌های اقتصادی بزرگی‌اند که با آنها پیمان خونی بسته‌اند که استثمار کارگران را تشدید کنند و حقوق مردم را از آنها بگیرند. آنها تفرقهٔ کنونی میان مردم برزیل را شدیدتر خواهند کرد، به بی‌ثباتی و تنش‌های اجتماعی دامن خواهند زد، و بحران کنونی را که کشور را فلج کرده است، شدیدتر خواهند کرد.

کارزار انتخاباتی حداد باید در کوچه و خیابان، و در شبکه‌های اجتماعی، بتواند مردم عادی، جنبش‌ها، و نهادها و مراکز کارگری را بسیج کند. هم‌زمان، باید در قالب همایش‌ها و گردهمایی‌های عمومی دیدارها و گفت‌وگوهایی با شخصیت‌های ترقی‌خواه، دموکرات، و میهن‌پرست داشته باشد، از جمله با روشنفکران، هنرمندان، شخصیت‌های مذهبی، ورزشکاران، و صاحبان کسب‌وکار. و البته باید این کار را خلاقانه، با جدیّت، و با هوشمندی در هر استان و در هر شهر کشور انجام دهد.

حزب کمونیست در صف مقدّم کارزار انتخاباتی

حزب کمونیست برزیل همچنان در صف مقدّم این کارزار انتخاباتی خواهد بود. ما تردیدی نداریم که می‌توانیم فرناندو حداد را رئیس‌جمهور و مانوئلا داویلا را معاون او کنیم. انتخاب مجدد فرماندار فلاویو دینو در استان مارانهایو در دور اوّل انتخابات موفقیت بزرگی برای حزب ما بود. همچنین، انتخاب شدن لوسیانا سانتوز، صدر حزب کمونیست برزیل، به مقام فرماندار پرنامبوسو را یادآوری می‌کنیم که دستاورد بزرگی برای حزب ما بود. حزب ما ۲۱ نمایندهٔ انتخابی را به مجلس قانون‌گذاری فرستاد.

انتخابات دولت‌های استانی در ۱۳ استان و ناحیهٔ فدرال به دور دوّم کشیده شد. حزب کمونیست برزیل علاوه بر تعهدی که برای پیروزی متحدانی دارد که از آنها پشتیبانی می‌کند، از نامزدهایی نیز پشتیبانی خواهد کرد که از ژایر بولسونارو حمایت نمی‌کنند.

ما به هواداران مبارز و کوشای خود صمیمانه درود می‌فرستیم و سپاسگزار رأی‌هایی هستیم که به ما داده شد. ما همه را برای دوچندان کردن تلاش‌ها فرا‌می‌خوانیم تا با پیروزی در انتخابات و برگزیدن فرناندو حداد برای ریاست‌جمهوری و مانوئلا داویلا در مقام معاون رئیس‌جمهور، بتوانیم سهم چشمگیرتری در دموکراسی و در زندگی مردم داشته باشیم.

هیئت سیاسی حزب کمونیست برزیل

سائوپولو، ۸ اکتبر ۲۰۱۸

نامۀ مردم