فاجعۀ تخریب محیط زسیت و اثرات آن بر زندگی ساکنان کرۀ زمین یکی از معضلات جدی جامعه بشری در شرایط کنونی است.. استفادهٔ بی‌رویه و غیرمتعارف از سوخت‌های فسیلی و در نتیجهٔ آن، تولید گازهای گلخانه‌ای و جمع شدن دی‌اکسید کربن در فضا و بالا‌تر رفتن درجه گرمای هوا و ذوب شدن یخچال‌های طبیعی که به زیر آب رفتن بسیاری از کشورها و مناطق منجر خواهد شد را سبب می‌گردد. به‌گواه داده‌های سازمان‌های  بین‌المللی، در سال ۲۰۱۳ میزان دی‌اکسید کربن موجود در جهان ۶۱ درصد بیش از سال ۱۹۹۰ افزایش داشته است.

آلودگی هوا از مهم‌ترین معضل‌های زیست‌محیطی است. بر پایۀ گزارش سالانه سازمان بهداشت جهانی، با افزایش بیش از حد گوگرد، تنها در اروپا سالانه  بین ۶ تا سیزده هزار نفر از اشخاص بالای ۶۵ سال سن جان خود را از دست می‌دهند. درحال‌حاضر ۲۵/ ۵ میلیارد تن دی‌اکسید کربن در هوا موجود است. کارشناسان بر این باورند که تا ۲۰ سال آینده این میزان به ۷۳ میلیارد تن خواهد رسید. بالا رفتن سطح آب اقیانوس‌ها، گرم شدن آب دریاها، تغییر در نظام آب‌و‌هوایی، خشکی زمین، بیابان‌زایی، کاهش آب و شدت گرفتن گرمای هوا در مجموع عواقب بسیار خطرناکی برای جامعه بشری خواهد داشت. بر این اساس است که امروز کوشش فعالان حفظ محیط زیست در مقابله به سیاست های مخرب نظام  سرمایه‌داری از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

به‌گزارش ایسنا، ۴ آبان‌ماه ۱۳۹۷، مسعود مولانا، عضو شورای هماهنگی شبکه ملی محیط زیست و منابع طبیعی کشور، اظهار داشت: “میزان تولید گازهای گلخانه‌ای در ایران بسیار بالاست و در جایگاه هشتم جهان قرار دارد. در صورتی که اقتصاد و جمعیت کشورمان نسبت به بسیاری از کشورها قابل‌مقایسه نیست. ”  حکومت “اسلامی ” هیچ اعتنایی به حفظ محیط زیست و چرخۀ سالم طبیعت ندارد. رژیم ” فقاهتی” به محیط زیست همچون کالا می‌نگرد و با زیان وارد آوردن به محیط زیست و ایجاد آلودگی‌های زیست‌محیطی، تا می‌تواند- بدون توجه به آسیب‌های وارد شده- به فروش خاک و زمین و درخت اقدام کرده و از محیط زیست متعلق به انسان و حیوان به‌مثابه ابزاری برای فرونشاندن عطش سودجویی خود و کسب ثروت استفاده می‌کند. با چنین عملکردی در خلال چهل سال حاکمیتش بیشترین لطمه به محیط زیست در کشورمان وارد آمده است. بر اساس آمار منابع طبیعی و جنگل‌داری کشور، جنگل‌های شمال در طول ۴۰ سال گذشته از سه میلیون و ۶۰۰ هزار هکتار به یک میلیون و ۸۰۰ هزار هکتار رسیده است. مشکلات زیست‌محیطی که در سال‌های اخیر به بحرانی امنیتی برای رژیم  تبدیل شده است، از دیگر چالش‌های پیش‌روی رژیم حاکم بر میهن ماست .

با گذشت بیش از یک سال و نیم بلاتکلیفی فعالان محیط ‌زیست گرفتار در بند رژیم، انجام بازجویی و سؤال و جواب‌های تکراری، محروم بودن‌شان از وکیل و تهدید و ارعاب پس از پایان تحقیقات و صدور کیفرخواست و اقداماتی غیرقانونی در پرونده‌هایی ساختگی، هنوز جمعی از آنان پشت میله‌های زندان اسیر مانده‌اند. دادسرا و حفاظت اطلاعات سپاه سند و مدرکی دال بر صحت ادعای خود مبنی بر مجرم بودن فعالان محیط زیست  ارائه  نداده  است، زیرا  هیچ  جرمی صورت نگرفته است. تجربه تاریخی گواه این حقیقت است که رژیم هر نوع فعالیت مدنی و ترقی‌خواهی را برنمی‌تابد.

به‌گزارش سایت فارسی دویچه‌وله، ۱۷ بهمن‌ماه ۱۳۹۷،  عیسی کلانتری، با بیان سخنانی از سیاست‌هایی که کشور را به “ورشکستگی آبی” کشانده به‌شدت انتقاد کرد و افزود این سیاست‌ها باعث شده “امروز یک تالاب و دریاچه زنده” در کشور وجود نداشته باشد. این سخن کسی است که از ابتدای ریاست جمهوری “اکبر هاشمی رفسنجانی” تا سال سوم دولت اول “محمد خاتمی” وزیر کشاورزی بود و اکنون معاون “حسن روحانی” و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست رژیم است.

به‌‌رغم این وضعیت اسف‌بار، سهم امور محیط زیست در سال آینده حدود ۲/. درصد بودجهٔ عمومی دولت پیش‌بینی شده است. وضعیت فاجعه‌بار محیط زیست کشور و ادامۀ تخریب و نابود کردن آن بر کسی پوشیده نیست. تجربه‌ها، سیاست‌ها و عملکرد سران رژیم ولایت فقیه به‌دفعات اثبات کرده است که اینان برای محیط زیست و نقش آن در اکنون و آینده کشور اهمیتی درخور قائل نیستند. برای حفظ محیط زیست باید سیاست‌های این رژیم را افشا و با آن مقابله کرد! به‌گزارش بهار نیوز، ۱۱ تیرماه ۱۳۹۸، عیسی کلانتری، در جلسه ستاد ملی مقابله با گردوغبار که در استانداری خوزستان برگزار شد، عنوان کرد: “ما محیط زیست را به‌هم ریخته‌ایم. دخل و تصرف‌های غیرپایداری که در محیط زیست انجام داده‌ایم موجب شده که به اینجا برسیم. با ساختن سدها، سیل را مهار کردیم اما آبِ دشت‌ها و تالاب‌ها را از آن پس گرفتیم.”

آقای کلانتری به‌‌خوبی می‌داند اقدام‌های تخریبی از سوی این رژیم نه‌تنها متوقف نخواهد شد، بلکه نیم قدمی هم در راه بهبودی و اصلاح عملکرد خائنانه رژیم در این عرصه برداشته نخواهد شد. امثال کلانتری‌ها فقط با اذعان به برخی واقعیت‌ها، جنجال‌آفرینی، و اقدام‌هایی نمایشی صرفاً درصدد انحراف افکارعمومی هستند تا عملکردهای ضد مردمی‌شان در زمینه تخریب محیط زیست نظرها را جلب نکند. به‌عنوان مثال، سازمانی که آقای کلانتری متولی و همه‌کاره آن است یک سال پیش مجوز ساخت “سد لاسک” را صادر کرد. اقدامی که با واکنش تند فعالان محیط زیست روبه‌رو شد.

روزنامهٔ اعتماد، ۴ تیرماه ۱۳۹۸، در گزارشی نوشت: “اگر سد لاسک ساخته شود مرگ تالاب بین‌المللی انزلی حتمی می‌شود. ۶ روستا زیر آب می‌رود ۷۰ گونه جانور مهم که در منطقه وجود دارد محل زندگی خود را از دست می‌دهد. ۱۱۰ هکتار شالیزار و باغ به داخل حوضچهٔ سد لاسک می‌روند. بیش از ۱۳۰ هکتار شالیزار و باغ منطقه با کمبود آب مواجه می‌شوند و بیش از سه کیلومتر جاده به زیر مخزن سد می‌رود و درنهایت ۹۵ هکتار از جنگل‌های مختلط ٬کاسپینی هیرکانی٬ که در روز ۴ تیرماه ۱۳۹۸ در بخش میراث طبیعی یونسکو ثبت جهانی شدند، نابود خواهند شد.” ابعاد تخریب محیط زیست فراتر از آنی است که صرفاً حاصل عملکرد هدفمند مدیریت سودجوی و نابخردانه مسئولان رژیم باشد. در خیلی از نقاط برای نابودی جنگل‌ها اقدام به آتش زدن آنجا می‌کنند. در این ارتباط، علی عباس نژاد ، فرمانده یگان حفاظت سازمان جنگل‌ها، اظهار داشت: “بر اثر آتش‌سوزی  در خردادماه امسال نزدیک به ۵۰۰ هکتار از جنگل‌های کشور آسیب دید.” او در ادامه ‌افزود: “۹۵ درصد آتش‌سوزی‌ها عامل انسانی (عمدی) دارد” [خبرگزاری مهر، ۱۸ تیرماه ۱۳۹۸]. در حاکمیت ولایی مسلماً کسی در این رابطه مورد مواخذه قرار نمی‌گیرد. اراضی شهر “سَرعِین”، در دامنه کوه سبلان و از توابع استان اردبیل و از گردشگاه‌های مهم کشورمان، به‌صورتی افسارگسیخته‌ مورد سوءِاستفاده قرار گرفته است. با ساخت‌وساز در بستر و حریم مسیر عبور آب‌های گاومیش [گامیش گُلی] فاجعه‌ای زیست‌محیطی در این شهر توریستی در حال رخ دادن است. در این ارتباط،آقای نایب حبیبی، شهردار سرعین، می‌گوید: “ما در این زمینه به عوامل دخیل در این تخریب اخطار دادیم تا جلوی ساخت‌وسازها در این اراضی گرفته شود” [ایسنا، ۱۸ تیرماه ۱۳۹۸]. مسلماً آقای شهردار می‌داند که مافیای قدرت و ثروت به اخطارهای شعارگونه‌ای از این دست اهمیتی قائل نیست. معضل تخریب محیط زیست در میهن ما، به دلیل سیاست های مخرب رژیم ولایت فقیه به بحران جدی و خطرناکی برای میهن ما تبدیل شده است. سران حکومت جمهوری اسلامی در سالهای اخیر با برخورد شدید امنیتی با فعالان محیط زیست نشان داده اند که از دید آنها مسئله اساسی خاموش کردن صدای اعتراض فعالان محیط زیست در جامعه است.  برای جلوگیری از نابودی محیط زیست به عزمی ملی و مبارزه مشترک همه نیروهای مردمی نیازمندیم تا بتوان رژیم جمهوری اسلامی را به‌عقب‌نشینی وادار کرد.

نامۀ مردم