با آنکه مجوزی از سوی مسئولان ذیربط برای راهپیمایی در روز جهانی کارگر صادر نشده است اما کارگران برای رساندن صدای خود به مسئولان به‌صورت خودجوش با پیاده شدن در خیابان‌های کارگر و حافظ به سمت خانه کارگر حرکت کردند و با تجمع در مقابل خانه کارگر مراتب اعتراض خود را به عدم صدور مجوز برای راهپیمایی در روز جهانی کارگر اعلام کردند.

سهیلا جلودارزاده (نماینده مجلس و عضو فراکسیون کارگری) در این مراسم گفت: هرجایی که ظلم و ستمی بود کارگران حضور داشتند چه در روزهایی که کارگران شرکت نفت شیرهای نفت را به روی بیگانگان بستند چه روزی که اعتصاب کردند و سنگ بنای انقلاب مردمی را در ایران بنا کردند. همه ما این روزها و روزهای قبل و آینده نگران صنعت و تولیدی هستیم که غارت کردند. کارخانجات را خواباندند، تعطیل کردند، خریدند و فروختند. هر لحظه همه جامعه کارگری نگران بود تا این ثروت به تاراج نرود.

این نماینده مجلس افزود: ما به عنوان جامعه کارگری انقلاب کردیم و در ۱۰ سال دفاع مقدس شرکت داشتیم و شرکت‌ها و کارخانجات ما کارگران و شهیدان زیادی داشتند. آیا نمی‌توانیم یک مشت تنبل، دزد، غیرمدیر را به جای خود بنشانیم؟ اگر هر سال اجازه می‌دادید که دزد و کاسب و خیانتکار را معرفی کنیم این اتفاقات نمی‌افتاد. هرچقدر دهان ما را ببندید دهان افراد خورنده مملکت بازمی‌شود. هر چقدر کارگر بتواند حرف بزند جلوی غارت‌ها گرفته می‌شود. صبر ملت‌ها روزی به سر می‌رسد. ما می‌خواهیم خلاف‌ها را فریاد بزنیم.

این نماینده مجلس گفت: اعلام می‌کنیم به کسانی که نمی‌گذارید حرف بزنیم اجازه بدهید یا نه کارگران بیدار هستند و مسائل را رصد می‌کنند. تحمل کردیم اما دیگر اقرار می‌کنیم اجازه نمی‌دهیم کارخانجات تعطیل شود و پول‌های ملت نابود شوند. هشت سال در دولت قبل (دولت احمدی‌نژاد) همه دارایی‌های کشور معلوم نیست کجا فرستاده شد. به مسوولان دولتی اعلام می‌کنیم خودتان را آماده کنید زیرا قانون اساسی به ما اجازه راهپیمایی داده است. مسوولان دلسوز می‌دانند اگر مردم در صحنه باشند مشکلی پیش نمی‌آید زیرا نمی‌خواهند خرابکاری کنند. این مردم (کارگران) سازنده هستند پس چرا اجازه نمی‌دهید در حمایت از منافع کشور حرف‌های خودمان را بزنیم؟ چقدر کارخانجات را واگذار کردید و کارگران آنها و به دلیل اینکه نمی‌توانستند معیشت فرزندان و همسران خود را تامین کنند خودکشی کردند؟ اجازه بدهید جامعه کارگری حرف بزند. چراکه در همه دنیا این حق را دارند.

بر گزارش ایلنا، اصلاح قراردادهای موقت کار از طریق اجرای کامل تبصره‌های ۱ و ۲ ماده ۷ قانون کار، اعتراض به دست‌اندازی منابع سازمان تامین اجتماعی، تامین امنیت شغلی کارگران، تمایز مشاغل مستمر از غیرمستمر، تعیین تکلیف قراردادهای موقت و تلاش برای دائمی شدن قرارداد در محیط‌های کارگری، سامان‌بخشی به وضعیت نابسامان واحدهای تولیدی، حمایت از کالاهای ایرانی، توجه به مطالبات صنفی کارگران و به رسمیت شناخته شدن حق آزادی فعالیت‌های صنفی کارگری ازجمله خواسته‌هایی صنفی است که کارگران راهپیمایی‌کننده از طریق حمل پارچه‌نوشته یا سردادن شعار، تحقق آنها را از دولت خواستار هستند.