«کریستین لاگارد» رئیس بانک مرکزی اروپا گفت که مهاجران و کارگران خارجی به کاهش تورم و تقویت اقتصاد اروپا پس از همه‌گیری کرونا کمک کردند. به گزارش ایرنا به نقل از آسوشیتدپرس، لاگارد شنبه در سخنانی در سمپوزیوم اقتصادی فدرال رزرو آمریکا «افزایش شمار مهاجران خارجی و مشارکت آنها» را عامل کلیدی در رشد اقتصادی ... لاگارد: مهاجران و کارگران خارجی به تقویت اقتصاد اروپا کمک کرده‌اند
در سال‌های نخست دههٔ ۱۲۸۰ خورشیدی (در اولین سال‌های دهه۱۹۰۰ در قرن بیستم میلادی) با شدت یافتن تضادهای درونی جامعهٔ تشنه تغییرات و آبستن تحول‌ها در ایران، راه برون‌رفت از نظام سنتی و واپس ماندهٔ فئودالیسم به سمت پیشرفت اجتماعی و رهائی از یوغ استعمار با وقوع انقلاب مشروطیت ممکن گردید. مشروطیت که درآن دوران ... گرامی‌باد سالگرد انقلاب مشروطیت: انقلاب مشروطیت، نیاز تاریخی جامعهٔ ایران در نبرد با استبداد و استعمار و تجربه‌های پرارزشِ آن برای مبارزهٔ امروز ما
یکی از چالش‌هایی که طبقهٔ کارگر میهن ما با آن روبرو است، کاهش ایمنی در کار و رشد حوادث کاری است که سالانه جان هزاران کارگر را تهدید و در معرض خطر قرار داده است. کاهش ایمنی در محیط‌های گوناگون کار بازتابی است از خصوصی‌سازی‌های گسترده، واگذاری مدیریت و اجرای طرح‌ها در اختیار پیمانکاران سودجو ... کارگران شهرداری را دریابیم!
خوزه رائول مولینو، رئیس جمهور پاناما، برای دفع فشارهای آمریکا، ماه گذشته موافقت کرد که پرسنل نظامی ایالات متحده اجازه یابند تا در پایگاه تحت کنترل پاناما در کانال مستقر شوند. به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از شبکه تلویزیونی فرانس۲۴، تعداد قابل توجهی از کارگران و دانشجویان پانامایی به توافق مسئولان کشورشان با آمریکا ... اعتراض کارگران پانامایی به توافق اقتصادی-نظامی با آمریکا
بیش از هزاروصد نفر از کارگران شرکت واگن پارس اراک۱ برای چندمین بار در نیمه اول شهریورماه دست از کار کشیدند. این حرکت‌های اعتراضی که در طی آن تولید کارخانه متوقف شد، از روز ۴ مردادماه ۱۴۰۳ با تجمع اعتراضی‌ای مسالمت‌آمیز در محوطه کارخانه آغاز گشت. اعتراض‌ها در پی از ورود چند نفر از کارگران ... درود آتشین به کارگران کارخانه واگن پارس
وقتی اساس کار یعنی «توانمندسازیِ بنگاه‌های در معرض سقوط» توسط دولت به‌طور کامل نادیده گرفته شده است، وعده‌های مسئولان برای پرداخت دو یا سه ماه حقوق کارگران یا پرداخت موضعی و مقطعیِ حق بیمه‌ی آنها نمی‌تواند بنگا‌هایی مانند هپکو یا هفت‌تپه را به رونق و شکوفایی برساند؛
دولت اگر نمی‌خواهد خود اداره این کارخانجات مادر را در اختیار داشته باشد، چرا به احیای بخش تعاونی در اقتصاد نمی‌اندیشد؛ مگر «خصوصی‌سازی به هر قیمتی» تکلیف قانون اساسی است؟!
به گزارش ایلنا، دولت در دهه‌های گذشته، هیچ تلاشی برای حمایت واقعی از واحدهای صنعتیِ در معرض خطر و متزلزل صورت نداده است؛ نشانه‌ی این عدم حمایت نیز سرنوشت غول‌های صنعتی ایران در سال پایانی دهه ۹۰ خورشیدی است: کارگران مجتمع نیشکر نزدیک به شصت روز است که در حال اعتراض هستند؛ کارگران هپکو اراک نیز بیش از ده روز است که در اعتراض به بلاتکلیفی و متوقف ماندن طولانی تولید، دست از کار کشیده‌اند و در محوطه شرکت دست به تجمع صنفی زده‌اند. واگذاری ۵۵ درصد سهام این شرکت به‌جای دیون دولت به سازمان تامین اجتماعی، عاملی است که مزید بر علت شده و به نگرانی کارگران دامن زده است.
اعتراض و تجمع صنفی کارگران نیشکر هفت‌تپه در محدوده‌ی شرکت و خیابان‌های شوش خوزستان، آنهم در دمای بالای ۵۰ درجه، آنچنان گسترده شد که هفته گذشته جمعی از نمایندگان مجلس در گیرودار این اعتراض طولانی به شوش رفتند تا از نزدیک با کارگران صحبت کنند و بدانند که آنها چه می‌خواهند.
اعتراض گسترده‌ی کارگران هفت‌تپه، مسئولان را به صرافت انداخته که هریک در دفاع از کارگران این مجتمع، داد سخن بدهند و گوی حمایت لفظی را از دیگران بربایند.
بیست و چهارم تیرماه، علی خضریان (نماینده مجلس شورای اسلامی) در توییتر نوشت: دومین جلسه بررسی و پیگیری مشکلات کارگران هفت تپه در مجلس برگزار شد و ضمن تمدید دفترچه تامین اجتماعی کارگران بدون دریافت هزینه تا پایان سال، حقوق معوق اردیبهشت و خرداد نیز ظرف یک هفته پرداخت شود و موضوع اخراج ۵ نفر از کارگران نیز در شورای تامین استان بررسی گردد. از آنجا که حفظ سطح کشت هفت تپه برای تامین صرفه اقتصادی از ملزومات مجموعه برای جلوگیری از بیکاری کارگران در آینده می‌باشد، مقرر شد استاندار خوزستان بر سطح کشت نیشکر حداقل ۳هزار هکتار نظارت نماید و با بررسی بیشتر تلاش نماید این مقدار تا ۴هزار هکتار نیز افزایش پیدا کند.
در مورد هپکو نیز، چهارشنبه بیست و دوم مرداد، جلسه ای با حضور مقامات استانی و دادستان کل کشور برگزار شد؛ مهم‌ترین موضوع این نشست، مشکلات هپکو بعد از واگذاری بود. منتظری دادستان کل کشور در این نشست، به چند موضوع مهم اشاره کرد:
۱. تکلیف می‌کنیم به تامین اجتماعی که این شرکت را به رونق تولید برساند و نباید تنها از خود شرکت خرج شود و باید سرمایه بیاورند برای تولید در شرکت.
۲.از نمایندگان تامین اجتماعی خواستند هرچه سریعتر بعد از تعیین تکلیف مدیریت هلدینگ و گرفتن برنامه کاری از مدیران با برنامه زمان‌بندی شده، گزارشی را به دادستان کشور بدهند که در چه مدت می‌توانند هپکو را به چرخه تولید برگردانند و برنامه کوتاه‌مدت و بلندمدت آنها چیست؟
۳. دستور دادند با همکاری مدیرکل دادگستری استان مرکزی و دادستان محترم پرونده حسابرسی از شرکت هپکو صورت گیرد و به جریان بیفتد.
۴.مقرر شد نسخه‌ای از تفاهم‌نامه‌های مطرح شده را به دادستانی ارائه کنند و هر جا که نیاز به کمک داشتند مدیران تامین اجتماعی اعلام نمایند تا زودتر تبدیل به قرارداد بشود.
با این‌همه، گرچه اعتراضات گسترده‌ی کارگران، مسئولان و نمایندگان مجلس را مجاب نموده که به مشکلات چند غول صنعتی بزرگ که امروزه در آستانه‌ی سقوط هستند، گوشه نگاهی بیندازند، اما اصل موضوع که چرایی به اینجا رسیدن کار و ریشه‌های بروز بحران است، نادیده گرفته شده است.
چرا همه شرکت‌های بزرگ و مادرصنعتی ایران، بعد از واگذاری به بخش خصوصی به سراشیبی سقوط می‌افتند و دیگر هیچ زمان روی رونق و سربلندی را نمی‌بینند؟ از آن مهمتر چرا دولتی که همواره شاهد خاموش و بدون واکنشِ مشکلات بسیارِ واحدهای واگذار شده است، هیچ تلاشی برای «توانمندسازی این بنگاه‌ها» صورت نمی‌دهد؟
برای نمونه، شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه در ۱۴ کیلومتری شهر شوش و ۱۰ کیلومتری معبد چغازنبیل به وسعت ۲۴ هزار هکتار قرار دارد که در سال ۱۳۳۸ شروع به کار کرد. فعالیت رسمی شرکت از سال ۱۳۴۰ آغاز شد، ولی در سال ۱۳۵۴ رسما با نام شرکت، دارای اختیار انجام عملیات کشاورزی برای تولید نیشکر و ایجاد صنایع و فرآورده‌های وابسته ثبت شد. در سال ۱۳۹۱ پروژه بازسازی و نوسازی تجهیزات مکانیکی با هدف افزایش تولید شکر، بر عهده شرکت نوسازی صنایع ایران قرار گرفت. تا سال ۱۳۹۴ این شرکت که یکی از بزرگترین کارخانه‌های صنعتی استان خوزستان محسوب می‌شد، صددرصد در اختیار دولت بود. در این شرایط، دولت تصمیم گرفت که این شرکت تحت کنترل خود را به بخش خصوصی واگذار کند. سازمان خصوصی سازی نیز مأمور انجام این کار شد. در سیصد و پنجمین جلسه هیأت واگذاری در ۲۱ شهریور ماه ۱۳۹۴ که در محل سالن جهاد اقتصادی وزارت امور اقتصادی و داریی تشکیل شد، موضوع واگذاری شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه مطرح و مورد بحث و بررسی قرار گرفت. در این جلسه تصمیم گرفته شد، ۱۰۰درصد سهام شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه متعلق به شرکت مادرتخصصی سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به صورت مزایده واگذار شود.
بعد از این تاریخ، هفت‌تپه کاملاً رو به تخریب گذاشت؛ کارگران بارها و بارها اعتراض کردند و در ارتباط با ناکارآمدی تیم مدیریتی و مالکان از دولت توضیح خواستند؛ آنها خواستار بازگرداندن مدیریت و مالکیت شرکت به دولت شدند و اعلام نمودند اگر قرار به واگذاری است، چرا بخش خصوصی ناکارآمد؛ چرا تعاونی نه؟! چرا شرکت را در قالب تعاونی به خود کارگران واگذار نمی‌کنند تا شورایی متشکل از صاحبان اصلی یعنی کارگران، کارخانه را مدیریت کنند؟!
در مورد هپکو نیز اوضاع به همین ترتیب است؛ هپکو در سال ۱۳۵۴ در زمینی ۹۰ هکتاری و البته با همکاری شرکای خارجی به عنوان اولین و بزرگترین تولیدکننده ماشین آلات صنعتی و کشاورزی و راهسازی در خاورمیانه آغاز به کار کرد. ولی در سال ۱۳۸۳ فرآیند خصوصی‌سازی این شرکت رقم خورد و از آن پس، روز به روز اوضاع وخیم‌تر شد.
به راستی آینده این واحد صنعتی که زمانی غول ماشین‌آلات سنگین در خاورمیانه بود چه خواهد شد؟ چرا دولت فکری به حال احیای تولید در هپکو نمی‌کند؛ مگر براساس قوانین بالادستی، هیچ وظیفه‌ای ندارد؟!
با این حساب، وقتی اساس کار یعنی «توانمندسازیِ بنگاه‌های در معرض سقوط» توسط دولت به طور کامل نادیده گرفته شده است، وعده‌های مسئولان برای پرداخت دو یا سه ماه حقوق کارگران یا پرداخت موضعی و مقطعیِ حق بیمه‌ی آنها نمی‌تواند بنگا‌هایی مانند هپکو یا هفت‌تپه را به رونق و شکوفایی برساند؛ دولت اگر نمی‌خواهد خود اداره این کارخانجات مادر را در اختیار داشته باشد، چرا به احیای بخش تعاونی در اقتصاد نمی‌اندیشد؛ مگر «خصوصی‌سازی به هر قیمتی» تکلیف قانون اساسی است؟!
کارشناسان نظام سلامت می‌گویند: اگر پرستاران از امنیت شغلی، استخدام دائمی و دستمزد بهتر و عادلانه‌تر در میان کادر درمانی و بهداشتی کشور به خصوص در قیاس با پزشکان برخوردار بودند، احتمالا میزان تلفات و خسارات جانی و مالی بحران کرونا در بخش درمان کشور، بس بسیار کمتر از میزان کنونی بود.
شاید «شکرانه» در کلاس انشای مهرماه امسالش از تابستانی بنویسد که در لابلای هزاران خشت خام گذشت؛ از روزهایی که آجرهای سنگین را با دستان کوچکش جا به جا کرد، برای خودش خانه‌های بزرگ و رویایی ساخت و با شیطنتی دخترانه صورتک‌های شاد و خندان را روی خشت خام نقش زد.
تجمع اعتراضی کارگران هفت تپه مقابل ساختمان فرمانداری شوش در حالی وارد شصت و دومین روز خود شد.
حزب توده ایران از جنبش اعتراضی کارگران و زحمتکشان پشتیبانی می‌کند. اعتصاب‌های کارگری و اعتراض به‌وضعیتِ معیشتی در نقاط مختلف کشور ازجمله در شماری از واحدهای صنعتی بزرگ مانند پالایشگاه‌ها، منطقه‌های نفت و گاز، مجتمع‌های پتروشیمی و نیروگاه‌های حرارتی که از ده روز پیش آغاز شده‌بود با خواستِ افزایش مزد، خلع‌ید از پیمانکاران نیروی کار، ... با اتحادعمل فراگیر در راه گسترش اعتصاب‌ها بکوشیم!
