ابراهیم رزاقی در تحلیل خود از دو طرح اشتغالزایی مهارت آموزی و کارورزی گفت: شرایطی که در این طرحها برای کارگران بیکار درنظر گرفته شده است نشان میدهد که رویکرد مقررات حاکم بر بازار کار ایران در جهت ظالمانه شدن در حال تغییر سمت و سو دادن است.
وی در دفاع از این دیدگاه خود گفت: به طور مثال در شرایطی که حداقل مزد یک کارگر نباید از ماهانه یک میلیون تومان کمتر باشد اعلام شده است که با اجرای طرح کارورزی به کارگر بیکاری که روزانه هشت تا ده ساعت کار خواهد کرد، تنها۳۱۰ هزار تومان پرداخت شود، آیا این شرایط فاصله گرفتن از اصول انسانی و مترقی قانون اساسی را نباید ظالمانه بنامیم؟
این مدرس دانشگاه خاطرنشان کرد: با نگاهی عادلانه به وضعیت کارگران ایران پی میبریم ماهیت مسائلی که در این حوزه اتفاق میافتد ضد منافع کارگری است. اگر بخواهیم در مورد گستردهتر بحث کنیم باید بگوییم که سالهاست فرایند قانوننویسی برعلیه طبقه ضعیف جامعه جریان دارد.
رزاقی ادامه داد: در حال حاضر در ایران نزدیک به ۱۲ تا ۱۵ میلیون بیکار داریم، این آمار نشان میدهد که موضوع بیکاری در حال تبدیل شدن به یک امر اجتماعی عادی است و در این میان دولتهای مختلفی که تاکنون طلایه دار سیاستهای تعدیلی بوده اند با طرحهای چون استاد- شاگردی، ایجاد مناطق آزاد و ویژه اقتصادی، کارورزی و مهارت آموزی و اعطای معافیت به کارگاههای کوچک سعی کردهاند میکنند تا به زعم خود با ایجاد رونق اقتصادی آمار بیکاری را کاهش دهند.
رزاقی با اشاره به درآمدهای نفتی ایران افزود: از ابتدای انقلاب ما هیچ طرح و برنامهای که بتواند در کشور اشتغال ایجاد کند نداشتیم، اقتصاد کشور ما تنها متکی به نفت و فروش محصولات پتروشیمی است و در این میان متاسفانه تنها با طرحهایی مانند کارورزی و مهارت آموزی روبهرو میشویم که تاثیر چندانی ندارد.
وی ادامه داد: وضعیت جامعهای که مردم آن مجبورند تا برای دریافت درآمدی کمتر از حداقلهای قانونی بیش از ظرفیت توان خود کار کنند، را بحرانی دانست و گفت: وقتی مردم برای دریافت ۳۱۰ هزار تومان فراخوانده میشوند نشان از فقر و گرسنگی در کشور دارد.