نوزدهمین همایش بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری جهان با عنوان: “صدمین سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر: آرمان‌های جنبش کمونیستی، احیا و توانمند کردن مبارزه با افروخته شدن جنگ‌های امپریالیستی، مبارزه برای صلح و سوسیالیسم”، از صبح روز دوم نوامبر، در سن‌پترزبورگ (لنین‌گراد سابق)، در “کاخ رفقا”، و با شرکت نمایندگان رسمی ۱۰۳ حزب، آغاز شد. محل برگزاری همایش همان ساختمانی بود که لنین در جریان انقلاب اکتبر “کنگرهٔ دوم” تاریخی شورای‌های کارگران، نظامیان و دهقانان را در آن برگزار کرد. شمارِ حزب‌های کمونیست و کارگری شرکت‌کننده در این همایش در قیاس با نوزده دورهٔ پیشین این همایش بی‌سابقه بود. حضور این شمار حزب در همایش نمایش‌دهندهٔ بالندگی رو به رشد جنبش کمونیستی در جهان است.

با سخنرانی رفیق “گنادی زیوگانوف”، صدر هیئت‌رئیسهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب کمونیست فدراسیون روسیه، همایش گشایش یافت. رفیق زیوگانوف، با اشاره به شرکت‌ گستردهٔ نمایندگان حزب‌های کمونیست و کارگری و میهمانان از سراسر جهان در این همایش، یادآور شد که با سخنان لنین، نابغهٔ انقلاب از پتروگراد سرخ خطاب به تمام جهان در صد سال پیش و در جریان انقلاب اکتبر، آغاز مرحله‌یی جدید در تاریخ جهان مطرح شد. رفیق زیوگانوف افزود، اکنون زمان آن فرا رسیده است که سومین انقلاب روسیه را که پیروزی نهایی سوسیالیسم را تضمین می‌کند سازمان دهیم.

رفیق زیوگانوف در سخنرانی مفصل خود دربارهٔ برگزاری نشست‌های حزب‌های کمونیست و کارگری، که سرآغاز آن ۲۰ سال پیش و به‌ابتکار حزب کمونیست یونان بود، یادآور شد که وظیفهٔ اصلی این نشست‌ها، بازسازی روابط بین‌حزبی‌ای بوده است که پس از رویدادهای ۱۹۹۱ گسسته شده بود و همچنین تبادل اطلاعات در زمینهٔ فعالیت‌های حزب‌های کمونیست و کارگری بوده است. زیوگانوف اظهار داشت که در طول این سال‌ها و در جریان تدارک، سازمان‌دهی و برگزاری این نشست‌ها، تجربه‌هایی ارزشمند به‌دست آمده و انباشته شده است و شمار حزب‌های شرکت‌کننده در آن‌ها دائماً درحال افزایش بوده است. فرازهایی از سخنرانی رفیق زیوگانوف در زیر می‌آید:

صدمین سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر، که ما را دُورهم گرد آورده است، امروزه تمام جهان را زیر تأثیر خود قرار داده است. تاریخ، معدود پیروزی‌ها و دستاوردهایی را در بر داشته که به‌لحاظ عظمت و اهمیت با انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ قیاس‌پذیر باشند. امروزه در هر گوشه‌یی از زمین کسانی هستند که بر اهمیت انقلاب اکتبر بزرگ تأکید دارند. کسانی که، با یادآوری نام لنین، حزب بلشویک و حکومت شوراها ضربان قلب‌شان بیش‌تر می‌شود. صد سال پیش، کارگران کشور ما پرچم سرخ را در سراسر روسیه به‌اهتزاز درآوردند. آن روز‌های سرنوشت‌ساز، “ده روزی” بودند که “جهان را تکان داد”. خلاصه این‌که، شعارهایی کوتاه که برای هر فرد عادی فهمیدنی بود، در همه نقاط کشور مطرح شد: “صلح برای ملت‌ها! “، “نان برای گرسنگان! “، “زمین برای دهقانان”، “اشتغال برای کارگران کارخانه‌ها!”، “قدرت به شوراها!”. این شعارها را همه شنیدند. پیش از همه کسانی که ذهن و استعدادشان ارزش‌های اصلی در جهان را درمی‌یابد، مردم سرکوب‌شدهٔ مستعمره‌ها که سرمایه‌داران آخرین قطره‌های توان‌شان را می‌مکیدند، و سربازان که در سنگرهای جنگ جهانی درحال پوسیدن بودند.

بنابراین، انقلاب اکتبر تنها گامی به سوی تغییرهای سیاسی و اجتماعی بی‌سابقه نبود، بلکه با تحول شگرف اخلاقی‌ای که به‌وجود آورد جهان را تغییر داده و بر جهان‌بینی مردم در نقطه‌‌های مختلف کره زمین تأثیرگذار بوده است. این دقیقاً همان چیزی است که رهبر مبارزات آزادی‌بخش ملی و اولین نخست‌وزیر هند، جواهر لعل نهرو، به ما یادآوری می‌کند: “انقلاب اتحاد شوروی، جامعهٔ انسانی را به‌میزان چشمگیری به‌پیش برده و مشعلی درخشان برافروخته که خاموش کردنی نیست، اساس تمدنی جدید را بنیان نهاده که جهان در مسیر آن حرکت خواهد کرد.” همین‌گونه، شی‌جین‌پینگ، دبیرکل حزب کمونیست چین، یادآور می‌شود: “یک قرن پیش، پیروزی انقلاب اکتبر، مارکسیسم لنینیسم را به چین آورد. از همان روزی که حزب کمونیست چین پایه‌گذاری شد، نظریهٔ علمی مارکسیسم- لنینیسم راهی برای حل مشکلات کشور ارائه داد، بنابراین، مردم چین از آن برای دستیابی به استقلال، آزادی، رفاه و خوشبختی مدد می‌جویند.” در قرن گذشته، دو بحران نظام‌مند (سیستمیک) سرمایه‌داری دو جنگ جهانی را برپا کرد. بشریت در واکنش به نخستین بحران از این دو بحران، انقلاب کبیر اکتبر را در ۱۹۱۷ سازمان داد. در واکنش به دومین بحران، در ماه مه ۱۹۴۵ پیروزی عظیم بر فاشیسم به‌دست آمد. بحران جهانی جاری می‌تواند از طریق فاجعهٔ تخریب تمدن بشری یا تحولی در مقیاسی بزرگ بر پایهٔ سوسیالیسم پایان یابد. این‌ها انتخاب‌هایی است که بشریت در جهان مدرن کنونی با آن‌ها روبرو است و ما امروز در مبارزه برای تعیین این سرنوشت، فعالانه شرکت داریم. در این مبارزه، ما از نمونهٔ متقاعدکنندهٔ کشورهایی که پشتیبانانِ انتخابِ سوسیالیستی در قدرت‌اند، الهام می‌گیریم. این چین است که تمام جهان را با موفقیت‌های عظیمش در اقتصاد و حوزهٔ اجتماعی به‌تحسین واداشته است. کوبا شش دهه بدون شکست در برابر امپریالیسم آمریکا به تلاش خود ادامه داد. ویتنام قهرمانانه و به‌طور پویا درحال توسعه است. این کشورها، جهانی‌سازی سرمایه‌داری را به‌چالش کشیده و می‌کشند و از پذیرش نقطه‌نظرهای تحمیلی امپریالیسم امتناع می‌ورزند و در مسیر ساختمان سوسیالیسم به پیشرفت خود ادامه می‌دهند. تجربهٔ برادرانهٔ بلاروس نیز بسیار آموزنده است. رفقای عزیز، دوستان! وظیفهٔ اصلی ما این است که مقاومت در برابر تهاجم خشن سرمایه را گسترش دهیم. ما به ‌شکل دادن جبههٔ متحدی به‌منظور حمایت از کشورهایی که زیر فشار امپریالیستی قرار دارند و وسعت دادن به این جبهه نیازمندیم. ماهیت ذاتی سرمایه‌داری که گسترش تروریسم، برپایی جنگ‌ها، ابتلا به بحران‌ها، ویران کردن طبیعت و محیط‌زیست و در رنج و عذاب گرفتار کردن میلیون‌ها نفر شرط‌های لازم موجودیتش است را باید بی‌وقفه روشنگری و افشا کنیم.

پس از سخنرانی رفیق زیوگانوف، نمایندگان حزب‌های دعوت شده در همایش به‌ترتیب الفبایی – الفبای روسی- نام آنان، سخنرانی کردند. هیئت نمایندگی حزب تودهٔ ایران که در این همایش جنبش کمونیستی و کارگری کشورمان را نمایندگی می‌کرد، در نخستین روز همایش متن سخنرانی تحلیلی‌اش را ارائه داد که مورد توجه رفقای نمایندهٔ حاضر در همایش قرار گرفت. متن کامل این سخنرانی در این شمارهٔ نامه مردم منتشر شده است.

در طول دو روز برگزاری جلسه عمومی همایش، سخنرانی‌هایی مهم از سوی نمایندگان حزب‌های کمونیست بزرگ و قدرتمند جهان ازجمله چین، کوبا، ویتنام، آفریقای جنوبی، پرتغال، هند، یونان و برزیل در ارتباط با استراتژی مبارزه برای صلح و سوسیالیسم ارائه شد. متن این سخنرانی‌ها به‌تدریج برگردان و در “نامهٔ مردم” منتشر خواهد شد. شرکت‌کنندگان در همایش دربارهٔ جنگ‌هایی که در سوریه و افغانستان جریان دارند، تهدید حملهٔ هسته‌ای به کرهٔ شمالی، بحران‌ و وضعیت دشوار سیاسی در ونزوئلا، اسپانیا، اوکراین، و دیگر کشورهای جهان، سخن گفتند. آنان با مسائلی مانند خروج از “اتحادیه اروپا”، “مهاجرت” میلیون‌ها نفر از قاره‌های آفریقا و آسیا، “کمونیسم‌ستیزیِ” افسارگسیخته، دروغ‌پردازی‌ و جعل نفرت‌انگیز در “تاریخ”، ظهور “نئونازیسم”، ترویج “فناتیسم” منسوخ مذهبی، تشدید وضعیت نابسامان “محیط زیست‌”، برخورد و ابراز نظر کردند. سخنرانان به این نکته اشاره کردند که باوجود رشد و گسترش تولیدات غذایی، در هر ۳ ثانیه یک کودک در جهان از گرسنگی می‌‌میرد. سخنران‌ها، بااین‌که وقت اندکی برای ابراز نظرات‌شان داشتند، هر یک از آنان، قطعه‌یی از موزاییک تصویری بزرگ را که در مجموع نمایش‌دهندهٔ تضادهای رشد یابندهٔ سرمایه‌داری بود ترسیم کردند.

نشست پایانیِ نوزدهمین همایش کمونیست‌های جهان

در آخرین نشست همایش در سن‌پترزبورگ، نمایندگان همچنین سندی را با عنوان: “فراخوان نوزدهمین همایش حزب‌های کمونیست و کارگری جهان”، که از سوی حزب کمونیست فدراسیون روسیه و در مشورت با اعضای کارگروه همایش‌ها- که حزب تودهٔ ایران نیز در آن حضور دارد- تهیه شده بود، با ارائهٔ برخی پیشنهاد‌ها، به‌تصویب رساندند. متن کامل این فراخوان در شمارهٔ آیندهٔ “نامهٔ مردم” منتشر خواهد شد.

نوزدهمین همایش جهانی حزب‌های کمونیست و کارگری، با پخش سرود “انترناسیونال”- که دسته‌جمعی و هم‌زمان به زبان‌های مختلف خوانده می‌شد- در شامگاه سوم نوامبر به‌کار خود پایان داد. نمایندگان، به‌دعوت حزب کمونیست فدراسیون روسیه، در کنسرتی شرکت کردند که بسیاری از هنرمندان روس به‌مناسبت صدمین سالگرد انقلاب اکتبر در سالن عظیم تئاتر “اوکتیابرسکی” در سن‌پترزبورگ، در آن هنرنمایی کردند. نمایندگان حزب‌های کمونیست کارگری در آخرین روز اقامت‌شان در سن‌پترزبورگ، با سازمان‌دهی حزب میزبان از ” مدرسهٔ اسمولنی” [لنین از تریبون کنگرهٔ دوم شوراها در اسمولنی، قطعنامه تاریخی” همهٔ قدرت به شوراهای کارگران، سربازان و دهقانان!” و “فرمان صلح” را اعلام کرد]، “ناو جنگی آورورا” [اندکی پس از اعلام قطعنامه تاریخی از سوی لنین، آورورا به سمت کاخ زمستانی شلیک کرد] و “کاخ زمستانی” [کاخ تزار و سپس اقامتگاه رئیس دولت موقت، کِرِنسکی]- یعنی سه صحنهٔ اصلی رخدادهای نخستین روزهای انقلاب اکتبر در ۱۹۱۷- دیدار کردند. اسمولنی که در دورهٔ تزارها محل انستیتوی تعلیم و تربیت دختران اشراف و طبقه سرمایه‌دار و وابستگان به دربار تزار بود، در جریان انقلاب محل استقرار شورای انقلاب سن‌پترزبورگ، کمیته انقلابی کارگران، حزب بلشویک و کمیته نظامیان انقلابی بود. لنین پس از بازگشت مخفیانه‌اش از رازلیف فنلاند به پتروگراد (سن‌پترزبورگ)، شب ۲۵ اکتبر- باوجود خطرهایی که جانش را تهدید می‌کرد و رفقا او را از این اقدام برحذر می‌داشتند- وارد مدرسهٔ اسمولنی شد و کنگرهٔ دوم شوراها را در آن برگزار کرد، سپس در آن استقرار یافت و انقلاب را از همین مکان هدایت می‌کرد. محل کار و زندگی لنین تا اوایل سال ۱۹۱۸ در اسمولنی بود و برخی از مهم‌ترین رخدادهای مربوط به انقلاب در این مکان شکل گرفت. دفتر کار و محل سکونت لنین در همان وضعیت اصلی صد سال قبلش حفظ شده است. ناو جنگی آورورا که یکی از کشتی‌های مهم نیروی دریایی تزاری بود، با پیوستن خدمه و افسران نظامی آن در دوره تدارک انقلاب به بلشویک‌ها، طبق قرار مخفیانه با رهبری انقلاب، با شلیک یک گلوله مشقی از توپ اصلی مستقر بر آن لحظهٔ شروع هماهنگ حمله انقلابیون را به کاخ زمستانی تزار- که جلسه وزرای دولت موقت در آن درحال برگزار شدن بود- اعلام کرد. کاخ زمستانی در سن‌پترزبورگ که اکنون یکی از مرکزهای اصلی موزهٔ آرمیتاژ است، در نوامبر امسال نمایشگاهی در رابطه با انقلاب اکتبر در تالارهای اصلی‌اش به‌نمایش گذاشته شد که نمایندگان نوزدهمین همایش نیز از آن دیدار کردند.

“نوزدهمین همایش”، و ارزیابیِ کمونیست‌های جهان از آن

در دیدار‌ها و بحث‌های هیئت نمایندگی حزب تودهٔ ایران با نمایندگان برخی از حزب‌های برادر در سن‌پترزبورگ، برداشت آنان در رابطه با جنبه‌های مختلف نوزدهمین همایش را جویا شدیم. برخی از این نظرها را به‌دلیل اهمیت‌شان در تصویر کردن موفقیت این همایش مهم و تاریخی، به‌طورِ خلاصه می‌آوریم:

رفیق‌ “تران دک لوی”، معاون اول دبیر کمیسیون روابط خارجی حزب کمونیست ویتنام: “به‌نظر من به‌دلیل وجود عامل‌هایی مهم این همایش را باید موفق ارزیابی کرد. این حقیقت که همایش با مراسم بزرگداشت صدمین سالگرد انقلاب اکتبر مقارن شد، به‌آن مشخصه‌یی ویژه‌ داده است. شرکت ۱۰۳ حزب در همایش را که بالاترین تعداد در تاریخ این همایش‌ها است و سخنرانی همهٔ آنان را می‌بایست جنبه‌های مهم و کیفی آن ارزیابی کرد. این همایش به‌طور علنی و با آگاهی و تائید ضمنی دولت روسیه انجام شد که اهمیت آن را بیشتر می‌کند. برگزاری نوزدهمین همایش و فعالیت‌های مرتبط با آن در محل‌ها و ساختمان‌های تاریخی مرتبط با انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ نیز به‌آن مشخصه‌یی ویژه‌ داده است. تائید و تصویب فراخوان نوزدهمین همایش از سوی همهٔ حزب‌های شرکت‌کننده، باتوجه به محتوای آن، نکته‌یی بسیار مهم است. توجه به این‌که حزب کمونیست فدراسیون روسیه با خلاقیت توانست منابع عظیم ضرور برای سازمان دادن این همایش مهم و فعالیت‌های جنبی آن را بسیج کند، اهمیت دارد.”

رفیق “خوان کارلوس کارسان آگوئیلیرا”، معاون رئیس کمیسیون روابط خارجی حزب کمونیست کوبا: “هیئت حزب کمونیست کوبا در این نوزدهمین همایش بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری و فعالیت‌های مربوط به صدمین سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر بسیار فعالانه شرکت کرد. ما معتقدیم که این رویداد نه‌تنها بسیار مهم است (به‌لحاظ تاریخی)، بلکه عصر جدیدی برای کار بین‌المللی حزب‌های کمونیست است و همچنین ارزیابی واقعی تأثیر انقلاب اکتبر را بشارت می‌دهد… چگونه می‌توانیم همکاری و همبستگی را بین حزب‌های کمونیستی تقویت کنیم؟ این بسیار مهم است. بنابراین، ما در این دو روز در مورد اینکه چگونه می‌توانیم باهم کار کنیم، بحث کرده‌ایم. چگونه می‌توانیم استراتژی‌ای مشترک برای همبستگی بین‌المللی بین حزب‌های کمونیست و کارگری به‌وجود آوریم تا بتوانیم به پیش به سوی شکست امپریالیسم رویم و به‌ساختن جامعه‌یی جدید بپردازیم. فراخوان برای عمل مشترکی (جبههٔ متحد) که در این همایش به‌تصویب رسید سند خوبی است که تمام خواست‌های اصلی حزب‌ها و مبارزان ما را در بر دارد- یک فراخوان مشترک همه حزب‌های ما است – ما معتقدیم که به ادامه همکاری ما به‌طور مؤثر کمک خواهد کرد.”

رفیق “بلید نزامنده”، سیاستمدار برجسته و عضو هیئت سیاسی و دبیرکل حزب کمونیست آفریقای جنوبی: “به‌نظر می‌رسد تعداد حزب‌های شرکت‌کننده در کنفرانس بسیار خوب است، امری که تداوم موضوعیت داشتن انقلاب روسیه را مورد تأکید قرار می‌دهد. این‌که شاهدیم چگونه هر حزبی تاریخش را به انقلاب روسیه و تأثیر آن بر حزب‌ها و منطقه‌های مختلف مرتبط می‌کند، اهمیتی ویژه‌ دارد.”

رفیق “آنجلو آلوز”، عضو دفتر سیاسی حزب کمونیست پرتغال: برگزاری نشست بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری در لنین‌گراد و جشن صدمین سالگرد انقلاب سوسیالیستی اکتبر، واقعیتی مهم در تاریخ جنبش ما است. این تأیید دوبارهٔ ما به وفاداری ما به مارکسیسم-لنینیسم، تعهد ما به آرمان‌های کمونیستی، منافع و آرزوهای مردم و پروژه ساختمان سوسیالیسم است. مهم‌ترین پیام همایش ما در لنین‌گراد ساده و قدرتمند است: ۱۰۰ سال بعد از انقلاب اکتبر، مبارزه ادامه دارد!

رفیق “یوری یملیانوف”، محقق و تاریخ‌نویس برجسته عضو حزب کمونیست فدراسیون روسیه: “به‌نظر می‌رسد که صحبت کردن در مورد آنچه در هر کشوری با ابعاد جغرافیایی و انسانی متوسط می‌گذرد در عرض شش دقیقه تقریباً غیرممکن است… با این حال، نمایندگان حزب‌های کمونیست از چین، کوبا، ویتنام، لائوس و جمهوری دموکراتیک خلق کره همچنین در مورد دستاوردهای خود در ایجاد جایگزین سوسیالیستی برای نظم سرمایه‌داری بر اساس نیازهای بشریت و شرایط در جهانی که در آن زندگی می‌کنیم سخن گفتند… انتخاب زمان و مکان برای این همایش به نمایندگان اجازه داد تا در مورد اینکه چگونه جنبش بشریت به سوی مرحلهٔ پیشرفتهٔ جدیدی از سازمان‌دهی اجتماعی آغاز شد، صحبت کنند. سخنرانان، انقلاب اکتبر را تحسین کردند که جهانِ بنا شده بر اساس حرص، بی‌عدالتی و استثمار را تکان داد. آنان به اهمیت سهم بزرگ اتحاد جماهیرشوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی در اروپای شرقی در کوشش برای اینکه کره زمین را به محلی بهتر برای زندگی تبدیل کنند ادای احترام کردند. آنان اعتقادشان را مبنی بر اینکه مردم این کشورها به مسیر توسعهٔ سوسیالیستی بازخواهند گشت، ابراز داشتند. قطعنامهٔ نهایی اتخاذشده از سوی همایش ایجاد شرایط برای انجام تحقیقاتی علمی به‌منظور درک صحیح دلیل‌های فروپاشی سوسیالیسم در اتحاد جماهیرشوروی و تعدادی از کشورهای اروپا را خواستار شد. شکی نیست که بحث‌های مطرح‌شده در نوزدهمین همایش و فضای آن موجب تقویت قدرت و همبستگی جنبش کمونیست جهان خواهد شد.”

رفیق “جوزه رینالدو کاروالهو”، عضو دفتر سیاسی و دبیر روابط بین‌المللی حزب کمونیست برزیل: “نوزدهمین همایش را باید مراسمی برای جشن گرفتن انقلاب شکوهمند اکتبر قلمداد کرد. دستاوردهای آن به مبارزه حاضر برای صلح، دموکراسی، پیشرفت اجتماعی، سوسیالیسم و همچنین ساختمان جبهه‌ٔ ضدامپریالیستی‌ای مردمی کمک می‌کند. این همایش بین‌المللی حزب‌های کارگری و کمونیستی، محیط و شرایطی مساعد و همسان برای تبادل تجربه و وحدت عمل بین حزب‌های کمونیست به‌وجود آورد.”

رفیق “کارولوس ویمر”، عضو هیئت سیاسی و دبیر روابط بین‌المللی حزب کمونیست ونزوئلا: “در چارچوب جشن صدمین سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر، مشارکت بیش از صد حزب کمونیست و کارگری در این همایش، ثابت می‌کند که تقویت جنبش کمونیستی بین‌المللی که در دهه‌های اخیر به‌وسیلهٔ ضدانقلاب تضعیف شده است، ضروری است. همایش بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری در اساس فرصتی مهم برای تبادل تجربیات، بحث، و به‌ویژه در رابطه با تعیین دسته‌جمعی اقدام‌های مشترکی است که اجازه می‌دهد مبارزات کمونیست‌های جهان برای عدالت اجتماعی و سوسیالیسم-کمونیسم را به‌طور منسجم موردبررسی قرار دهیم.”

رفیق “ام. آ. بابی”، عضو دفتر سیاسی و دبیر روابط بین‌المللی حزب کمونیست هند (مارکسیست): “جشن‌های سالگرد انقلاب سوسیالیستی اکتبر بزرگ می‌تواند به‌طور مؤثری تغییرهای شگفت‌انگیزی که در نتیجه انقلاب تجربه‌های انسانی‌ای از قبیل امکان ایجاد جامعه‌یی بدون ظلم و تبعیض استثماری، را شکل داده است، به مرکز توجه توده‌ها بکشاند. نکته‌هایی که در مورد کاستی‌ها و اشتباه‌ها در تلاش برای ساختن سوسیالیسم از سوی رفقای نمایندهٔ حزب‌ها در همایش مطرح شد به‌منظور درس‌گیری‌های صحیح برای آینده بسیار مهم بود. مؤلفه‌های فرهنگی در جشن‌های صدمین سالگرد، الهام‌بخش بود. حضورِ زوراس آلفروف، دانشمند برنده جایزه نوبل، برتری سوسیالیسم را در هر زمینه‌یی از خلاقیت انسانی مورد تأکید قرار می‌دهد.”

رفیق “صلاح عدلی”، عضو هیئت سیاسی و دبیرکل حزب کمونیست مصر: “نوزدهمین همایش، تفاوت‌هایی مشخص و مهم با دیگر نشست‌هایی که من در گذشته در آن شرکت کرده‌ام داشت. آشکار شده است که خون تازه‌ای در رگ‌های حزب‌ها در جریان است. من معتقدم که در دورهٔ پیشِ روی، ما دورهٔ بهبود شرایط و ارتقای سطح جنبش در قیاس با گذشته را شاهد خواهیم بود. بحران سرمایه‌داری درحال عمیق‌تر و گسترده‌تر شدن است. به موازات آن، همبستگی بین حزب‌های کمونیست نسبت به گذشته شکل‌های بهتر و مؤثرتری به‌خود می‌گیرد. این به‌ویژه در رابطه با عملکرد حزب‌های کمونیست چین و فدراسیون روسیه و دیگر حزب‌های کمونیست جهان کاملاً مشهود است.”

سخنزانی نمایندۀ کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران در اجلاس پرشکوه احزاب کارگری و کمونیستی جهان به مناسبت یکصدمین سالگرد انقلاب اکتبر!

رفقای گرامی،

پیش از هر چیز، از طرف کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران درودهای انقلابی خود را به این گردهمایی بین‌المللی مهم و برجستهٔ حزب‌های کمونیست و کارگری تقدیم می‌کنم که هم‌زمان با بزرگداشت صدمین سالگرد پیروزی انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر برگزار می‌شود. به‌علاوه، سپاس و درودهای رفیقانهٔ خود را به میزبان این گردهمایی، حزب لنین، حزب کمونیست فدراسیون روسیه تقدیم می‌کنم.

رفقا،

ما اینجا گرد آمده‌ایم تا یکی از ارزشمندترین و بزرگ‌ترین رخدادهای سدهٔ بیستم و توسعهٔ اجتماعی و تاریخی بشر، یعنی انقلاب سوسیالیستی اکتبر را تجلیل و در عین حال بررسی کنیم. انقلاب اکتبر در دوران برتری و سلطهٔ سرمایه‌داری، در زمانی که جنگ فاجعه‌بار جهانی اوّل میان کشورهای امپریالیستی بر سر تقسیم جهان و ثروت‌ها و منابع آن در جریان بود، در دورهٔ سرکوب اندیشه‌های ترقی‌خواهانه، و در زمانی رخ داد که به بیان مانیفست کمونیست، ”شبح کمونیسم “خواب رهبران دنیای سرمایه‌داری را مختل کرده بود.

هدفِ انقلاب اکتبر، گشودن راه بشر به سوی جامعه‌ای فارغ از جنگ، خشونت، و سرکوب، در یکی از بزرگ‌ترین و در عین حال توسعه‌نیافته‌ترین کشورهای اروپا بود. پیروزی انقلاب اکتبر بر ضد تزاریسم روس به هدایت و رهبری ولادیمیر ایلیچ لنین و بلشویک‌ها، پایانی تاریخی بر نظرگاه ابدی بودن جهان سرمایه‌داری بود. این انقلاب به مردم ستم‌دیدهٔ جهان نشان داد که جهانِ دیگری امکان‌پذیر است. پیروزی انقلاب اکتبر همچنین تأکیدی بود بر اهمیت این گفتهٔ تاریخی کارل مارکس که: ”تا امروز، فیلسوف‌ها فقط جهان را به شیوه‌های گوناگون تفسیر کرده‌اند. امّا مهم، تغییر دادن آن است.»

پیروزی انقلاب اکتبر را نمی‌توان از شالودهٔ اندیشهٔ مارکسیستی-لنینیستی آن جدا دانست. لنین، ادامهٔ دهندهٔ خلّاق و مبتکر اندیشه‌های مارکس و انگلس، با بررسی عمیق و دقیق ماهیت اقتصادی-سیاسی امپریالیسم، به قانون ”رشد ناموزون “کشورهای سرمایه‌داری در مرحلهٔ امپریالیسم رسید. این قانون یکی از مهم‌ترین کشف‌های لنین بود و نقشی بنیادی در تحوّل و تکامل مارکسیسم داشت. آثار نظری خلاقانهٔ لنین عرصه‌های گوناگونی را در بر می‌گیرد. به‌راستی که تجربه‌ها و دستاوردهای انقلاب اکتبر، علاوه بر مارکسیسم به طور کلی، متأثر از این شالودهٔ نظری سازنده و دقیق نیز بود. البته این برخلاف ادعاهای کسانی است که با دستاویز قرار دادن فروپاشی سوسیالیسم در اتحاد شوروی و اروپای شرقی می‌خواهند و می‌کوشند که لنینیسم را در نقطهٔ مقابل مارکسیسم قرار دهند. مارکسیسم-لنینیسم، پرچم اندیشه‌ها و آرمان‌های انقلاب اکتبر در عام‌ترین مشخصه‌های آن، از جمله تعریف و توضیحِ سرشت امپریالیسم، بحران اقتصادی ذاتی نظام سرمایه‌داری، رشد اقتصادی ناموزون در دوران امپریالیسم، و نظریهٔ انقلاب سوسیالیستی، اهمیت و عملی بودن و موضوعیت خود را همچنان حفظ کرده است.

رفقای گرامی،

انقلاب اکتبر در کشور همسایهٔ ایران- میهن ما- رخ داد. در نتیجهٔ این انقلاب، اتحاد جمهوری‌های سوسیالیستی شوروی جایگزین روسیهٔ تزاری شد. پیروزی انقلاب اکتبر خطر فروپاشی، استعمار، و از دست دادن استقلال و حاکمیت ملّی ایران را از سر کشور ما رفع کرد. مردم ایران اتحاد شوروی را بهترین پشتیبان و مدافع استقلال و آزادی خود می‌دیدند. بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اکتبر، دولت شوروی قرارد اسارتبار ۱۹۰۷ را که کشور ایران را به مناطق نفوذ بریتانیا و روسیه تقسیم کرده بود، لغو کرد. لنین خودش در بیانیهٔ ۱۴ دسامبر ۱۹۱۷ [۲۳ آذر ۱۲۹۶] اعلام کرد که قرارداد اوت ۱۹۰۷ میان بریتانیا و روسیه تزاری، شامل همهٔ پیوست‌های آن دربارهٔ تقسیم ایران به دو منطقهٔ زیر نفوذ و یک منطقهٔ بی‌طرف، باطل و ملغیٰ است. او تأکید کرد که هر پیمانی که با استقلال ملّی و یکپارچگی ایران، و آزادی مردم ایران تناقض داشته باشد، بی‌اعتبار است و باید دور ریخته شود تا دیگر نتوان به آنها ارجاع و استناد کرد.

دولت انقلابی شوروی همچنین همهٔ ادعاهای مالی و امتیازهای استعماری دولت تزاری روسیه در ایران را فسخ کرد. از آن گذشته، قانون ”کاپیتولاسیون “(مصونیّت در برابر پیگرد قانونی) در امر مسائل حقوقی و قضایی روس‌های ساکن ایران نیز توسط دولت تازهٔ شوروی لغو شد. در این زمینه، دولت شوروی بیانیهٔ ۲۶ ژوئن ۱۹۱۹ را صادر کرد که در آن به همهٔ امتیازها و مزایایی که روسیهٔ تزاری در ایران داشت به طور کامل پایان داده شد. در این بیانیه آمده است: ”مردم روسیه ایمان دارند که خلق پانزده میلیونی ایران نابود نخواهد شد زیرا دارای سابقه‌ای افتخارآمیز و سرشار از قهرمانی است، و شخصیت‌های بسیاری دارد که دنیای متمدن به‌راستی به آنها احترام می‌گذارد و به آنها افتخار می‌کند. چنان ملّتی می‌خروشد و بیدار می‌شود و زنجیرهایی را که سرکوبگران شریر بر آن تحمیل کرده‌اند از هم می‌درد، و در مسیر برادرانهٔ ملّت‌های آزاد و مترقی به سوی جامعهٔ بشری نوین، امیدبخش، خلّاق، و شکوفا و مرفّهی گام برخواهد داشت.»

تحت تأثیر انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر، جنبش‌های رهایی‌بخش ملّی در ایران که برای ایجاد تغییر در ایران مبارزه می‌کردند، رشد کردند و گسترده‌تر شدند. برخی از رهبران این جنبش‌ها از قبل هم با بلشویک‌ها در تماس بودند و در رساندن پنهانی جزوه‌هایی که لنین و رهبریِ در تبعید برای بلشویک‌ها می‌فرستاد، کمک می‌کردند. این جنبش‌های رهایی‌بخش به خیزش‌های مسلّحانه در استان‌های آذربایجان، گیلان، و خراسان منجر شد. توده‌های عظیم کارگران و دهقانان، بورژوازی متوسط، و بورژوازی تجاری در این خیزش‌های مردمی شرکت داشتند. از میان همین جنبش‌های اجتماعی مردمی و زیر رهبری شخصیت‌های انقلابی بزرگ آن دوره مثل حیدر عمواوغلی- یکی از رهبران جنبش مشروطیت در ایران- ”حزب کمونیست ایران “در سال ۱۳۳۰/۱۲۹۹ شکل گرفت. حزب کمونیست ایران مبارزهٔ پیچیده‌ای را در راه تحقق تغییرهای اجتماعی، اقتصادی، و سیاسی به پیش برد، ولی مورد یورش و سرکوب رژیم سلطنتی قرار گرفت و فعالیت آن غیرقانونی و ممنوع اعلام شد. رهبران حزبی را دستگیر و زندانی کردند و رهبر بزرگ آن دکتر تقی ارانی در فوریه ۱۹۴۰ [بهمن ۱۳۱۸] در زندان کشته شد.

هفتاد و شش سال پیش، در پی آغاز جنگ جهانی دوّم، سقوط رژیم استبدادی رضاشاه، و رهایی زندانیان کمونیست، حزب تودهٔ ایران به مثابه وارث انقلابی و دموکراتیک حزب کمونیست ایران تشکیل، و در مدّتی کوتاه به مرکز جنبش اجتماعی توده‌های خواهان دگرگونی‌های بنیادی تبدیل شد. به یاری فعالیتِ تشکیلات کارآی حزب تودهٔ‌ ایران در سراسر کشور، جنبش‌های دموکراتیک در ایران گسترده شد و به استقرار دولت‌های خودمختار منطقه‌یی در استان‌های کردستان و آذربایجان منجر شد. در نتیجهٔ مبارزهٔ گستردهٔ مردم ایران در دورهٔ نخست‌وزیری محمد مصدّق، صنعت نفتِ ایران ملّی شد. در جریان کودتای ۱۹ اوت ۱۹۵۳ [۲۸ مرداد ۱۳۳۲] که توسط سازمان‌های اطلاعاتی ”سیا»ی آمریکا و اِم‌آی۶ بریتانیا اجرا شد، جنبش مردمی به خشن‌ترین وجه سرکوب شد، و ایران زیر سلطهٔ رژیم پلیسی سرکوبگر محمدرضاشاه و اربابان امپریالیستی آن قرار گرفت. حقانیّت تاریخی جنبش ما و پیوند ناگسستنی آن با اندیشه‌ها و آرمان‌های انقلاب اکتبر، همراه با ریشه‌های عمیق جنبش کارگری در میهن ما، تأثیر چشمگیری بر پیکار فزایندهٔ جنبش انقلابی علیه رژیم استبدادی شاه، و در نهایت پیروزی انقلاب ایران در فوریه ۱۹۷۹ [بهمن ۱۳۵۷] داشت. اهمیت حضور اتحاد جمهوری‌های شوروی سوسیالیستی- فرزند و پرچم‌دار انقلاب اکتبر- در مرزهای شمالی کشور ما، و نقش بازدارندهٔ آن در برابر تهدید‌های امپریالیست‌ها به مداخله در امور داخلی ایران و برضد انقلاب شکوهمند مردم ایران، انکارناپذیر است.

اکنون، نزدیک به ۳۹ سال پس از پیروزی انقلاب ملّی-دموکراتیک در ایران، یک حکومت دیکتاتوری مذهبی قرون‌وسطایی بر مردم ما حکومت می‌کند که به آرمان‌های انقلاب ما خیانت کرده است. سرکوب وحشیانهٔ حقوق و آزادی‌های دموکراتیک مردم، همراه با اجرای سیاست‌های اقتصادی نولیبرالی توسط رژیم حاکم منجر به زندگی زیر خط فقر میلیون‌ها نفر از مردم ایران، وجود بیکاری فزاینده و گسترده، و وجود فقری بی‌سابقه در تاریخ اخیر ایران شده است. همچنین، ذکر این نکته اهمیت دارد که در ۳۹ سال گذشته ما شاهد تصویب و به اجرا گذاشتن شماری از ارتجاعی‌ترین و غیرانسانی‌ترین قوانین بر ضد جنبش‌های کارگری و سندیکایی، زنان، و جوانان در کشورمان بوده‌ایم. جنبش زنان ایران یکی از مبتکرترین و دلاورترین بخش‌های جنبش مردمی بوده است که دیکتاتوری مذهبی (ولایی) حاکم را به چالش کشیده است. باید به این نکته توجه داشت که فعالیت سازمان‌های کمونیست، و نیروهای چپ به طور کلی، در ایران ممنوع است و سرکوب می‌شود. رژیم اسلام‌گرای ایران به‌شدت و با تمام وجود ضدسوسیالیستی است و مارکسیسم را ارتداد و کفر قلمداد می‌کند. به‌رغم هیاهوی ضدآمریکایی رژیم ایران، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در منطقه و در سراسر جهان چیزی نبوده است جز سیاستی ماجراجویانه که حاکمیت و استقلال ایران را تهدید می‌کند و فقط به نیروهای اسلام‌گرای ارتجاعی یاری می‌رساند. به‌علاوه، به‌رغم این هیاهوی پوچ رژیم ایران، و تلاش‌های بی‌پرده و دائمی آن برای تقویت اعتبارش در این راه، باید گفت که جمهوری اسلامی ایران در هر یک از نقاط عطف و حسّاس در امور کشور ما و در منطقه، بازیچهٔ دست امپریالیسم شده است. آنچه مسلّم است این است که پس از فروریزی اتحاد شوروی، رژیم ایران وزنهٔ تعادل واقعی در برابر نقشه‌های امپریالیسم و متحدان منطقه‌یی آن نبوده است.

رفقای گرامی،

ما صدمین سالگرد پیروزی انقلاب اکتبر را در زمانی جشن می‌گیریم که سرمایه‌داری جهانی در بحران اقتصادی عمیق و همه‌جانبه‌ای فرو رفته است. دنیای سرمایه‌داری انحصاری در این دوّمین دههٔ سدهٔ بیست‌ویکم دنیایی است غرق در نابرابری غیرانسانی و ژرفنده‌ای که در آن صدها میلیون نفر از بنیادی‌ترین حقوق انسانی و دموکراتیک محرومند، و فقر تکان‌دهندهٔ صدها میلیون انسان، محرومیت آنها، و نیز جنگ، و ویران کردن بی‌وقفهٔ محیط‌زیست، آیندهٔ بشر را به طور جدّی تهدید می‌کند. ظهور دوبارهٔ تعصّب‌های نژادی و برتری‌طلبانه در اروپا و آمریکا- جریانی که در سدهٔ بیستم منجر به دو جنگ جهانی و کشته شدن ده‌ها میلیون نفر شد- و به قدرت رسیدن دولت‌هایی مثل دولت دونالد ترامپ که آشکارا نژادپرستی و سلطهٔ امپریالیسم بر جهان را تبلیغ و ترویج می‌کند، باید زنگ هشداری جدّی برای ترقی‌خواهان جهان باشد.

مبارزه با تهدید جنگ در خاورمیانه، و با سیاست‌های تجاوزکارانه و نقشه‌های برتری‌جویانهٔ ”ناتو “و امپریالیسم آمریکا نیز همچنان چالشی اساسی در برابر نیروهای صلح‌دوست در سراسر جهان است. لنین که از خواست جدّی و حیاتی مردم برای پایان دادن به جنگ فاجعه‌بار جهانی اوّل به‌خوبی آگاه بود، چند روز پس از پیروزی انقلاب، فرمان صلح و پایان دادن به شرکت روسیه در آن جنگ را صادر کرد، زیرا او خوب می‌دانست که مبارزه در راه انقلاب سوسیالیستی بدون تعهد قاطع به پیکار استراتژیک در راه برقراری و حفظ صلح موفق نخواهد شد. صد سال پس از پیروزی انقلاب سوسیالیستی روسیه، ضرورت ادامهٔ مبارزه در راه صلح و بر ضد جنگ هنوز یکی از اصول مرامی اکتبر کبیر است که در مبارزهٔ بشر در سدهٔ بیست‌ویکم به طور قطع همچنان موضوعیت دارد. به این ترتیب، کارزار دفاع از صلح بخشی مهم و جدایی‌ناپذیر از استراتژی حزب ما در راه تحقق آینده‌ای بهتر برای زحمتکشان ایران است.

رفقا،

وجود طبقات و جامعهٔ طبقاتی اختراع کمونیست‌ها نیست؛ امّا واقعیتی دهشتناک است. بحران کنونی نظام طبقاتی سرمایه‌داری جهانی نتیجهٔ مستقیم سیاست‌های نولیبرالی‌ای است که در دهه‌های اخیر اجرا شده است. دیوید هاروی، اندیشمند مارکسیست و استاد برجستهٔ دانشگاه ”سیتی “در نیویورک به این نتیجه رسید که سرمایهٔ مالیِ قماری در دههٔ هفتاد میلادی [دههٔ ۱۳۵۰] سرانجام دست بالا را بر سرمایهٔ صنعتی پیدا کرد، به طوری که هدفِ فعالیت اقتصادی، شد بهایِ سهام در بازار بورس و نه تولید. منافع مالی، و به بیان لنین ”قدرت حسابداران به‌جای مهندسان»، بین طبقات و نخبگان حاکم رواج یافت و غالب شد. نولیبرالیسم تغییر مفهوم ”وضعیت اجتماعی “را موجب شده است. همهٔ آنچه را که از دموکراسی و حقوق بشر به‌جا مانده، کنار گذاشته است. با سماجت و بی‌وقفه از برتری طبقاتی و حتّی نوعی جدید از نظام ”کاست “در جهان سخن می‌گوید و دفاع می‌کند.

انقلاب اکتبر نور امید- امید به آزادی، برابری، عدالت اجتماعی، صلح، و سوسیالیسم- را در قلب صدها میلیون تن از زحمتکشان و محرومان در سراسر جهان برافروخت. امروزه تراست‌های غول‌آسای رسانه‌های مُبلّغ نظام سرمایه‌داری، حمله‌های تبلیغاتی بی‌امان و آکنده از دروغی را بر ضد سوسیالیسم، انقلاب اکتبر، و به طورکلی هر خیزش انقلابی در سراسر جهان می‌پراکنند. این تراست‌های رسانه‌یی، انقلاب اکتبر و به‌خصوص نقش لنین در رهبری این انقلاب را اشتباهی تاریخی می‌نمایانند و آن را درعمل به زیان طبقهٔ کارگر و مبارزهٔ جهانی کارگران معرفی می‌کنند. با وجود همهٔ دستاوردهای اتحاد شوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی در ساختمان سوسیالیسم، امروزه دیگر روشن است که روند ساختمان سوسیالیسم با ضعف‌ها و کاستی‌هایی روبه‌رو بوده است که سرانجام همراه با فشار خردکنندهٔ عظیم و سازمان‌یافتهٔ امپریالیسم جهانی، در نهایت در سال‌های پایانی سدهٔ بیستم به فروپاشی نظام سوسیالیستی در آن کشورها منجر شد. برخورد نقادانه، علمی، و دور از جزم‌گرایی ما به این تجربهٔ تاریخی مهم، تنها راه جنبش کارگری و کمونیستی و نیروهای مترقی و پیشروِ جهان به منظور ترسیم نقشهٔ راهی برای ساختمان جامعهٔ آیندهٔ بشری است. چشم بستن بر کاستی‌ها و ساختارهای دیوان‌سالارانه در این کشورها که در طول زمان جای خلاقیت و برخورد علمی با پدیده‌ها را گرفت و از ویژگی انقلابی حزب‌های حاکم در آن کشورها کاست، نمی‌تواند سلاح کارایی در مبارزهٔ ما و پیکار طبقهٔ کارگر جهانی و متحدانش با سرمایه‌داری انحصاری باشد.

سرشت غیرانسانی و ناپایدار سرمایه‌داری جهانی در سدهٔ بیست‌ویکم برای همهٔ ما آشکار است، و بشر امروزی جایگزین بهتری را آرزو دارد. برخلاف مدعیان و مجیزگویان این نظام ضدانسانی که آن را ”پایان تاریخ “بشریت می‌خوانند و می‌دانند، ظهور اتحاد شوروی و پیروزی انقلاب اکتبر نشان داد که جهانی دیگر ممکن است و می‌توان بر ویرانه‌های نظام سرمایه‌داری، جهان دیگری را با معیارهایی انسانی بر شالودهٔ برابری، عدالت اجتماعی، و صلح برپا کرد. جوهر اکتبر ۱۹۱۷ همین است و ما نباید آن را از یاد ببریم. تجربهٔ هزاره‌های تاریخ مدوّن بشر نشان داده است که راه برپایی این دنیای نو، نه آسان است و نه از ضرورت انجام تلاش‌هایی سترگ و فداکاری‌هایی عظیم بی نیاز است. آنچه روشن است این است که بحران فزاینده و حل‌ناشدنی سرمایه‌داری جهانی و ماهیت ضدانسانی آن ضرورت تاریخی برپایی نظامی نو را طلب می‌کند.

ما، وفادار به اندیشه‌ها و آرمان‌های اکتبر کبیر، در کنار اکثریت قاطع جامعهٔ بشری برای برپایی این نظام، یعنی جامعهٔ نو سوسیالیستی، با فراگیری از تجربه‌های گذشته و درک دقیق ضرورت‌های عینی و ذهنی سدهٔ بیست‌ویکم در کشورمان، همچنان به مبارزه‌مان ادامه می‌دهیم.

زنده باید انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر!

زنده باد سوسیالیسم!

پاینده باد وحدت بین المللی کمونیست‌ها!

جشن‌های صدمین سالگرد انقلاب اکتبر در مسکو

در شامگاه روز ۴ نوامبر همهٔ نمایندگان شرکت‌کنندگان در “نوزدهمین همایش” به مسکو منتقل شدند و مراسمی ویژه‌ که به‌مناسبت انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ سازمان‌دهی شده بود، از صبح یکشنبه آغاز شد. نمایندگان حزب‌های کمونیست و کارگری و چپ جهان در نخستین برنامه، بنا بر سازمان‌دهی رهبری حزب کمونیست فدراسیون روسیه، به کرملین منتقل شدند و از برخی ساختمان‌های درون کرملین که به‌لحاظ تاریخی، معماری و سیاسی مهم‌اند، دیدار کردند. در ادامه برنامه، نمایندگان در بنای یادبود سرباز گمنام که در کرملین قرار دارد حضور یافتند و به‌همراه رهبری حزب کمونیست فدراسیون روسیه بر آن دسته گل گذاشتند و نسبت به آن ادای احترام کردند. آن‌گاه نمایندگان کمونیست‌های جهان همران با رفیق زیوگانف و رهبری حزب کمونیست فدراسیون روسیه به بنای آرامگاه لنین در میدان سرخ رفتند، از آن بازدید کردند و با گذاشتن گل به پای آرامگاه به آن ادای احترام کردند.

نمایندگان، در عصر روز ۵ نوامبر، به تماشای کنسرت بسیار زیبایی رفتند که در تالار کنسرت روسیه (لوژنیکی) در مسکو، به‌مناسبت سالگرد انقلاب اکتبر سازمان‌دهی شده بود. این کنسرت عظیم در حقیقت برنامه هنری جالب و ویژه‌ای بود که انقلاب اکتبر و تاریخ ۷۴ ساله اتحاد شوروی را تصویر می‌کرد.

در روز ۶ نوامبر، گردهمایی بین‌المللی حزب‌های چپ جهان با عنوان: “اکتبر ۱۹۱۷: گشایشی در جهت سوسیالیسم در جهان”، در هتل رنسانس مسکو برگزار شد. در این گردهمایی، ۱۳۴ حزب چپ و کمونیست جهان، ازجمله هیئت نمایندگی حزب تودهٔ ایران، شرکت داشتند. حزب‌های حاکم در کشورهای اروپا، آفریقا و آمریکای لاتین، نظیر حزب “چپ” آلمان، حزب “مپلا” از آنگولا، حزب “بعث” سوریه، حزب “سوسیالیست متحد” ونزوئلا و حزب‌های سابقاً حاکم در موزامبیک، نامیبیا، تانزانیا، و برخی حزب‌های چپ تونس و مراکش که در رابطه با انقلاب اکتبر و سوسیالیسم موضع‌گیری‌هایی اصولی و سازنده دارند، در این گردهمایی حضور داشتند. این گردهمایی با سخنرانی‌های گنادی زیوگانوف، رهبر حزب کمونیست فدراسیون روسیه، بلید نزامنده، دبیرکل حزب کمونیست آفریقای جنوبی، پرزیدنت‌های “شورای جهانی صلح” و “فدراسیون جهانی جوانان دموکرات” آغاز شد.

در روز ۷ نوامبر، روز سالگرد انقلاب اکتبر، نمایندگان حزب‌های کمونیست و کارگری و چپ در سه برنامهٔ ویژه شرکت کردند. در صبح این روز، نمایندگان در مراسم رژه نیروهای نظامی روسیه شرکت کردند. این رژه به‌یادبود ۷ نوامبر ۱۹۴۱ برگزار شد که سخنرانی معروف “استالین” در آن روز دربارهٔ دفاع از انقلاب اکتبر که به بسیج توده‌ای برای دفاع از مسکو و مقاومت در مقابل هجوم ارتش نازی منجر شده بود. در بعدازظهر، تظاهرات باشکوهی با شرکت هزاران تن از اعضای حزب کمونیست روسیه که پرچم‌های سرخ و تصاویر بزرگ لنین و رهبران و سمبل‌های اتحاد شوروی را حمل می‌کردند، در خیابان‌های مرکزی مسکو به سوی میدان “کارل مارکس” برگزار شد. در پایان این راه‌پیمائی، گردهمایی‌ای بزرگ در میدان مارکس برگزار شد که در آن رفیق زیوگانوف، رفیق خوزه رامون بالا گوئر، دبیر بین‌المللی حزب کمونیست کوبا، نمایندهٔ سندیکالیست‌های روسیه، پرزیدنت “فدراسیون جهانی جوانان دموکرات” سخنرانی کردند. پس از آن برنامه‌هایی هنری و آهنگ‌های معروف چپ به‌وسیلهٔ هنرمندان روسیه اجرا شد. در شامگاه روز ۷ نوامبر همه نمایندگان در ضیافت شامی به میزبانی رهبری حزب کمونیست فدراسیون روسیه شرکت کردند.

جشن باشکوه صدمین سالگرد انقلاب سوسیالیستی اکتبر در لندن

به‌پیشنهاد و ابتکار حزب تودهٔ ایران، هفت حزب کمونیست جهان به‌مناسبت صدمین سالگرد انقلاب سوسیالیستی اکتبر به‌طورمشترک جشنی باشکوه در لندن برگزار کردند. کمیتهٔ برگزاری این جشن، به‌مسئولیت نمایندهٔ حزب تودهٔ ایران و شرکت نمایندگان حزب‌های کمونیست انگلستان، بنگلادش، سودان، عراق، قبرس (آکِل) و یونان، از ماه‌ها پیش برنامهٔ مفصل هنری و پذیرایی از حاضران را تدارک دیده و سازمان‌دهی کرده بودند.

سالن جشن با پوستر بزرگ تصویر ولادیمیر ایلیچ لنین، رهبر انقلاب اکتبر، و بنرهایی با مضمون‌های تبریکِ مناسبت صدمین سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر، مبارزه در راه صلح و سوسیالیسم، و همچنین غرفه‌هایی ابتکاری از نشریه‌ها و پوسترهای حزب‌های کمونیست بریتانیا، عراق، سودان، یونان، حزب تودهٔ ایران و کتابخانه یادبود مارکس تزئین شده بود. غرفهٔ حزب تودهٔ ایران با بنری از تصویر لنین، گل سرخ حزب، شعار محوری جشن، و پوسترهایی به زبان فارسی و انگلیسی تزئین شده بود. شرکت بیش از ۲۰۰ نفر در جشن روز شنبه ۶ آبان‌ماه که دبیرکل و رهبری حزب کمونیست بریتانیا و هیئت‌های نمایندگی سفارت‌های چین و ونزوئلا در لندن در آن شرکت داشتند، بازتاب‌دهندهٔ موفقیت این مراسم باشکوه بود.

با سخنان رفیق “لیز پین”، صدر حزب کمونیست بریتانیا، که از سوی حزب‌های سازمان‌دهندهٔ این جشن مدیریت برنامه جشن را به‌عهده داشت، و خوش‌آمد گفتن‌ به حاضران، مراسم آغاز شد. رفیق انگلیسی با اشاره به اهمیت جهانی و جاودانی انقلاب اکتبر و همچنین با اشاره به “فرمان صلح” دولت بلشویک در روز پس از پیروزی انقلاب اکتبر و اهمیت تاریخی مبارزه در راه صلح همچون عنصری تعیین‌کننده در مبارزهٔ طبقه کارگر و زحمتکشان به‌ سمت سوسیالیسم، سخنان خود را آغاز کرد. رفیق پین آن‌گاه بخش‌هایی از پیمان صلح را به‌مضمون زیر، برای حضار قرائت کرد:

دولت کارگران و دهقانان، که به‌وسیلهٔ انقلاب ۲۴ تا ۲۵ اکتبر [بنا بر تقویم ژولیانی] ایجاد شده و قدرت خود را مدیون شوراهای نمایندگان کارگران، سربازان و دهقانان می‌داند، به همهٔ ملت‌های متخاصم و دولت‌هایشان پیشنهاد می‌کند تا مذاکرات به‌منظور دستیابی به صلحی عادلانه و دموکراتیک را بدون وقفه آغاز کنند.

صلحی عادلانه و دموکراتیک که اکثریت قاطع طبقهٔ کارگر زجرکشیده، خشمگین و از جنگ خسته تمام کشورهای متخاصم تشنهٔ آن‌اند، صلحی است که کارگران و دهقانان روسیه پس از سرنگونی سلطنت تزار با صدای بلند آن را خواستار شده‌اند، دولت ما چنین صلحی را به‌مثابهٔ صلحی فوری و بدون شرط و شروط (یعنی بدون تصرف سرزمین‌های خارجی و الحاق اجباری ملیت‌های خارجی) و بدون پرداخت هرگونه خسارات جنگی می‌پذیرد.

دولت روسیه به همهٔ ملت‌های متخاصم پیشنهاد می‌کند که چنین صلحی بلافاصله به‌مرحله اجرا درآید، همچنین برای تسریع و بدون کم‌ترین تأخیر تمام گام‌های قاطع، به‌شرط تأیید نهایی همهٔ شرایط چنین صلحی از سوی مجمع نمایندگان مجلس‌های قانون‌گذاری تمام کشورها و تمام ملل، آمادگی خود را اعلام می‌دارد.

پس از سخنان رفیق پین و در ادامه، سارا، هنرمند جوان و استاد بااستعداد پیانو، قطعهٔ زیبای “اکتبر” اثر معروف آهنگساز روس چایکوفسکی و بخشی از “چهار فصل” را با پیانو اجرا کرد. پس از آن، از نمایندهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران دعوت شد تا از طرف کمیتهٔ هماهنگی حزب‌های کمونیست در بریتانیا برای حاضران سخنرانی کند (متن کامل این سخنرانی درانتهای این گزارش آورده شده است). رفیق توده‌ای در پایان این سخنرانی از نقش تأثیر‌گذار رفقایی که در مبارزه برای صلح و سوسیالیسم، از انقلاب اکتبر تا کنون، در کشورهای مختلف جهان جان باخته‌اند، یاد و قدردانی کرد. در خاتمه سخنرانی، خانم سارا بار دیگر به صحنه دعوت شد تا با هنرنمایی‌اش همراه با پیانو در اجرای ترانهٔ ماندگار “از خون جوانان وطن”، آفریدهٔ شاعر انقلابی ایران عارف قزوینی، عرصه‌یی دیگر از مبارزه در راه صلح و سوسیالیسم در میهن ما را معرفی کند.

رفیق “مارکوس گارسیا”، دبیر اول سفارت ونزوئلا در بریتانیا، در سخنرانی‌اش در این مراسم، ابتدا به نقش انقلاب اکتبر در مبارزهٔ خلق‌های ستم‌دیده در راه آزادی و برافکندن یوغ استعمار و بهره‌کشی اشاره کرد و مناسبت صدمین سالگرد این انقلاب را تبریک گفت. رفیق ونزوئلایی در ادامهٔ سخنانش به شرایط ملتهب سالیان اخیر کشورش به‌دلیل سیاست‌های خصمانه و تهدیدآمیز امپریالیسم آمریکا اشاره کرد و ارادهٔ استوار و اصولی دولت بولیواری در ادامه دادن به ساختمان جامعه‌یی آزاد، مرفه و عاری از ستم و استثمار را بیان داشت. رفیق گارسیا همچنین از حزب‌های کمونیست و چپ به‌خاطر تداوم همبستگی خلل‌ناپذیرشان با مردم ونزوئلا تشکر کرد. او موفقیت حزب سوسیالیست متحدهٔ ونزوئلا در پیروزی درخشان نمایندگانش در انتخابات شهرداری‌ها در ماه گذشته را در حکم گامی مؤثر از جانب چپ ونزوئلا به‌منظور غلبه بر مشکلات ناشی از حملات وقفه‌ناپذیر وابستگان به آمریکا و نیروهای راست ارزیابی کرد. پس از سخنرانی رفیق ونزوئلایی، مراسم با هنرنمایی دیگر پیانیست ایرانی در اجرای “سونات ۱۹۰۵”، اثر لئو یاناچک، آهنگساز بزرگ چک، ادامه یافت.

رفیق رابرت گریفیث، دبیرکل حزب کمونیست انگلستان، آخرین سخنران جشن بود. او در سخنرانی‌اش بخشی از بیانیهٔ لنین در ۲۵ اکتبر ۱۹۱۷- خطاب “به شهروندان روسیه”- که به‌وسیلهٔ کمیتهٔ نظامی انقلابی شورای نمایندگان کارگران و سربازان پتروگراد پخش شد، خواند که در آن می‌گفت: “حکومت موقت [کِرِنسکی] سقوط کرده است. قدرت دولتی به ارگان شورای نمایندگان کارگران و سربازان پتروگراد – کمیته نظامی انقلابی، که پرولتاریا و پادگان پتروگراد را رهبری می‌کند، منتقل شده است. آرمانی که مردم برای آن مبارزه کرده‌اند، ازجمله، برقراری بی‌درنگ صلحی دموکراتیک، لغوِ مالکیت زمین، کنترل کارگران بر تولید، و استقرار قدرت شورایی، تأمین شده است. زنده‌باد انقلاب کارگران، سربازان و دهقانان!” رهبر حزب کمونیست بریتانیا در ادامه گفت: “ما انقلاب سوسیالیستی کبیر اکتبر را به‌این دلیل جشن می‌گیریم که نشان داد طبقه کارگر و متحدانش می‌توانند قدرت دولتی را به‌دست گیرند و جامعهٔ سوسیالیستی را بسازند و زندگی صدها میلیون نفر را به‌طور اساسی در جهت بهتر شدن بهبود بخشند. نه‌تنها این، بلکه ارتش سرخ اتحاد جماهیرشوروی، ارتش آلمان نازی و متحدانش را شکست داد و تمام اروپا را از بربریت فاشیستی نجات بخشید. مهم اینکه، درنظر داشته باشیم چهارپنجم جنگ جهانی دوم در جبههٔ شرقی صورت گرفت. اتحاد جماهیرشوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی همچنین کمک‌هایی ارزشمند به جنبش‌های ملی رهایی در سراسر جهان کردند و سیاست همزیستی صلح‌آمیز را بر نیروهای ارتجاعی در ایالات‌متحده آمریکا که خواستار جنگ هسته‌ای میان امپریالیسم و کشورهای سوسیالیستی بودند، توانست تحمیل کند. … بلافاصله پس از انقلاب اکتبر، لنین، کمونیست‌های جهان را فراخواند تا حزب‌های کمونیست را تشکیل دهند. درنتیجه، چنین احزابی شکل گرفتند و امروزه جنبش بین‌المللی کمونیستی قوی‌تر و ستیزه‌جوتر از زمان فروپاشی و تسلط ضدانقلاب در اتحاد جماهیرشوروی و اروپای شرقی است.”

در ادامهٔ جشن گروه کُر رفقای سودانی با برنامهٔ بسیار هیجان‌آور اجرای سرودهای انقلابی به‌زبان عربی حضار را به وجد و پای‌کوبی کشاندند.

از مهمانان با غذاهای ایرانی که گروه رفقای داوطلب هوادار حزب تودهٔ ایران تهیه کرده بودند و همچنین شراب ناب قبرسی اهدایی رفقای قبرسی پذیرایی شد. در نیمهٔ دوم مراسم، گروه هنرمندان ایرانی و ارمنی با سازهای سنتی‌شان ازجمله تنبک و “دودوک” آهنگ‌هایی شورانگیز اجرا کردند. آخرین برنامه هنری جشن اجرای ترانه‌های انقلابی و خلقی رفقای هنرمند عراقی بود که با نواختن “عود” ‌همراهی می‌شد. برگزاری جشن صدمین سالگرد پیروزی انقلاب اکتبر، پس از ابراز تشکر از رفقای حزب تودهٔ ایران در پذیرش سازمان‌دهی بخش عمدهٔ مراسم، اهدای گل سرخ به دست‌اندرکاران جشن و خواندن دسته‌جمعی سرود انترناسیونال، به‌پایان رسید.

متن سخنرانی نمایندهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران در مراسم بزرگداشت صدمین سالگرد انقلاب کبیر اکتبر

رفقای عزیز

به‌نمایندگی از طرف کمیتهٔ هماهنگی احزاب کمونیست در بریتانیا (CCCPiB)، از فرصت استفاده کرده و به همه رفقا و به‌ویژه به هیئت‌های نمایندگی سفارت‌های جمهوری خلق چین و ونزوئلا برای حضور در مراسم جشن صدمین سالگرد انقلاب کبیر اکتبر، خوش‌آمد می‌گویم. همان‌گونه که رئیس جلسه اعلام کرد، برنامه این جشن را کمیته هماهنگی احزاب کمونیست در بریتانیا- مشتمل بر یازده حزب کمونیست از بنگلادش، بریتانیا، شیلی، قبرس، یونان، گویان، هندوستان، ایران، عراق، فلسطین و سودان- سازمان‌دهی کرده است. در این راستا، کمیته هماهنگی، یکی از وظایف کلیدی‌اش را از سال‌‌های نخست فعالیتش در اوایل دهه ۱۹۸۰ احیا کرده است. ممکن است شما دلیل این رویکرد را جویا شوید. رفقای عزیز، امروزه صحنهٔ جهان ما از درگیری‌ها و تنش‌ها در هر پنج قاره آکنده است. من از مصاف بین طرفداران دستگاه‌های نظری، بین سرمایه‌داری و امپریالیسم از طرفی و حامیان صلح و سوسیالیسم از سوی دیگر سخن می‌گویم. چنین رویارویی از ویژگی‌های صحنهٔ سیاسی و اجتماعی در پهنهٔ جهان از زمان انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ و سراسر قرن بیستم بود و رودررویی‌های امروزهٔ بین‌المللی نیز دنبالهٔ آن است. ما بر این عقیده هستیم که مبارزه برای صلح، همچنان که در مقطع‌های تاریخی قرن گذشته، با مبارزه در راه سوسیالیسم هم‌تراز بوده است.

درست است که جهانی که اکنون در آن زندگی می‌کنیم با دنیای زمانهٔ ۱۹۱۷ بسیار تفاوت دارد و خطرها و پیچیدگی‌هایش موجودیت بشریت را تهدید می‌کند، با این حال، رفقا، بسیاری از وظایفی که امروزه در برابر ما در مقام یک کمونیست قرار دارد، همان وظایفی است که رفقا و توده‌ها در سال ۱۹۱۷ با آن روبرو بودند. از همهٔ این وظایف مهم‌تر، نیاز به حفظ و توسعهٔ حزب‌های انقلابی‌ای است که اهلیت و توانایی تجزیه‌وتحلیل، درک و رهبری مبارزه در مسیر حل مسئله‌های ملی و بین‌المللی را داشته باشند، مسئله‌هایی که مردم و زحمتکشان با آن‌ها روبرویند.

صدمین سالگرد انقلاب سوسیالیستی اکتبر همچون نقطه‌عطفی در تاریخ بشریت، در ره‌گشایی مسیر صلح، پیشرفت و رهایی در سراسر جهان، باید بزرگ داشته و جشن گرفته شود. انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ انگیزه‌بخش برپایی حزب‌های کمونیست در تمام کشورها و همبستگی‌ای جدید و انقلابی جهانی‌ بین کارگران و زحمتکشان شد. ما، حزب‌های برگزارکنندهٔ این جشن، امروز به این سنت احترام می‌گذاریم. موفقیت بلشویک‌ها تصادفی نبود. آنان از طریق تعهد قاطعانه به مبارزهٔ طبقاتی و اصول سوسیالیسم علمی نشان دادند که پیروزی در برابر قدرتمندترین نیروهای ارتجاع دست‌یافتنی است.

از سال ۱۹۱۷، به‌رغم شکست‌های دهه‌های اخیر، مشعل انقلاب اکتبر همواره روشنی‌بخش و راهنمایی برای حزب‌های کمونیست بوده است.

ما امروز، در حکم پیروزی‌ای برای جنبش طبقهٔ کارگر و نیز همچون فرصتی برای تأکید بر تعهدمان، در مقام یک کمونیست، برای مبارزه در راه آزادی، سوسیالیسم و صلح جهانی، سالگرد انقلاب اکتبر را جشن می‌گیریم.

پیروزی ۱۹۱۷، دستاوردهای آن، پیروزی‌ها – به‌ویژه در مبارزه برای حفظ صلح و بر ضد فاشیسم – اشتباه‌ها، ناکامی‌های آن و اهمیت سیاسی ادامه یابندهٔ آن در دورهٔ کنونی، درس‌هایی آموختنی برای کمونیست‌ها و متحدان‌شان در سراسر جهان در بر دارد.

مهم‌تر از همه اینکه، بدون تلاش جدی، تعهد و فداکاری کمونیست‌ها و طرفداران سوسیالیسم علمی، این مبارزه‌ها نمی‌توانستند ادامه یابند. به خاطرهٔ تابناک همهٔ رفقایی که در انقلاب روسیه در ۱۹۱۷ و همچنین در تمامی انقلاب‌ها، در مبارزه با فاشیسم و نازی‌ها، در مبارزه در یونان، در مقاومت در برابر کودتا در قبرس، در برابر جوخه‌های آتش رژیم‌های دیکتاتوری در یک قرن اخیر در ایران، در سیاهچال‌‌های “صدام حسین” در عراق، در کشتارگاه‌های “نومیری” در سودان، در پیکار با بنیادگرایان اسلامی و نیروهای ارتجاعی در بنگلادش و دیگر قهرمانان مبارزه در راه سعادت مردم و سوسیالیسم جان باختند، درود می‌فرستیم و یادشان را در این جشن گرامی می‌داریم!

زنده‌باد انقلاب سوسیالیستی اکتبر!

زنده‌باد سوسیالیسم!

زنده‌باد اتحاد بین‌المللی کمونیست‌ها!

بزرگداشت صدمین سالگرد انقلاب بزرگ سوسیالیستی اکتبر در وین

مراسم گرامیداشت صدمین سالگرد انقلاب بزرگ سوسیالیستی اکتبر روسیه در روز شنبه ۴ نوامبر در شهر وین برگزار شد. این گردهمایی به ابتکار و توسط ”پلاتفرم چپ انترناسیونالیستی “در اتریش که چند ماهی از بنیادگذاری آن می گذرد، سازماندهی شده بود.

پلاتفرم چپ انترناسیونالیستی از هواداران حزب توده ایران در اتریش، حزب کمونیست اتریش، حزب کمونیست عراق و حزب کمونیست کردستان عراق در اتریش، تشکیل شده است و هدف آن، هماهنگ تر ساختن فعالیت های سیاسی نیروهای چپ و پیشرودر اتریش است. در هنگامه ای که نیروهای راست و افراطی هر چه بیشتر در سطح جهانی و همچنین در کشور اتریش قدرتمند می شوند، همکاری هر چه تنگ تر و متحدتر نیروهای چپ، ضروری تر می شود.

در این گردهمایی که در فضایی گرم و صمیمانه برگزار شد، و در واقع نخستین برنامه پلاتفرم چپ انترناسیونالیستی بود، ده ها نفر از رفقا و دوستان ایرانی، اتریشی، عراقی، افغانی، ترک و سودانی شرکت کرده بودند. در این برنامه ابتدا نمایندگان حزب های تشکیل دهنده پلاتفرم به شرکت کنندگان در این همایش خوش آمد گفتند و در سخنرانی های کوتاه خود، علت بنیادگذاری این پلاتفرم را بیان کردند و از هدف ها و فعالیت های آینده آن سخن گفتند. در ادامه ی همایش، فیلمی مستند در باره ی رویدادهای این نخستین انقلاب سوسیالیستی جهان به نمایش درآمد که با استقبال پرشور بینندگان روبه رو شد. سپس رفیق میرکو مسنر، سخنگوی حزب کمونیست اتریش، به سخنرانی پیرامون انقلاب دوران ساز اکتبر پرداخت و از جمله به شرایط عینی بروز این انقلاب، نقش و تاثیر آن بر دگرگونی های جهانی و منطقه ای و پی آمدهای مهم آن پرداخت.

در ادامه این نشست، از مهمانان حاضر در گردهمایی، با بوفه خوراک های متنوع عراقی و ایرانی پذیرایی شد. پایان بخش مراسم نیز ، اجرا قطعه هایی از موسیقی به همراه آواز توسط یک هنرمند جوان از عراق به همراه ساز عود و سپس یک گروه موزیک سه نفره از ترکیه بود که هر دو بخش مورد استقبال شورانگیز حاضران در این همایش برخوردارشد.

اهمیت برگزاری این گردهمایی بزرگ به ویژه هنگامی برجسته تر می نماید که در نظر داشته باشیم که در استانه فرارسیدن صدمین سالگرد انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر، رسانه های امپریالیستی سراسر جهان همصدا و همزمان، به لجن پراکنی علیه این انقلاب و بزرگ نمایی برخی کژدیسی های آن برخاستند و کوشیدند اعتبار جهان شمول و تاثیر شگرف آن را در ساختن دنیای نوین پسااکتبر کم رنگ وخدشه دار کنند.

گزارش برگزاری مراسم بزرگداشت صدمین سالگرد انقلاب اکتبر در گوتنبرگ

در روز ۵ نوامبر، جمعی از اعضا، هواداران و دوستان حزب توده ایران، حزب کمونیست عراق و حزب کمونیست سوئد، در شهر گوتنبرگ سوئد، گرد هم آمدند تا صدمین سالگرد انقلاب اکتبر، این بزرگترین رویداد قرن گذشته را، جشن بگیرند.

پخش سرودهای انقلابی و موسیقی به زبانهای سوئدی، عربی، فارسی قبل از شروع مراسم، سالن برگزاری جشن را آکنده از شور و حال انقلابی، کرده بود.

پس از خوش آمد گویی و اعلام برنامه، رفیق مجری برنامه قطعه شعری از سرود اکتبر ساخته آهنگساز معروف شوروی سابق آلکساندر پاخماتوف ، را خواند. این شعردر رثای انقلاب کبیر اکتبر و لنین بزرگ ، سروده شده است و نوید بخش انقلاب اکتبر نوین است.

سپس یکی از رفقای حزب کمونیست سوئد، به نمایندگی از طرف احزاب برگزار کننده مراسم، سخنانی ایراد کرد. این رفیق به بطور فشرده به توضیح شرایط حاکم بر روسیه هنگام پیروزی انقلاب اکتبر و نیز هجوم امپریالیستها و ارتجاع داخلی برای سرکوب انقلاب کارگران، دهقانان و خلقهای تحت سیطره امپراتوری روسیه، و سرنگونی اولین دولت کارگری جهان، پرداخت. رفیق همچنین، عنوان کرد که انقلاب اکتبر آغازگر عصر نوینی ، عصر گذار از سرمایه داری به سوسیالیسم، در تاریخ تکامل جوامع بشری بود. رفیق سوئدی، در ادامه سخنان خود،تاثیرات جهانی این انقلاب سترگ را برشمرد. ایشان از جمله، به لغو یکجانبه قراردادهای اسارتبار روسیه تزاری و ایران، از طرف دولت نوبنیاد شوروی، اشاره کرد. رفیق سخنران، ضمن نام بردن از کتابی با عنوان ”لنین در سوئد سال ۱۹۱۷»، به سفر لنین و رفقای همراهش، که سالهای طولانی را در تبعید گذرانده بودند، از کشور سوئد به مقصد پترزبورگ، اشاره کرد. این رفیق، همچنین از تاثیرات مثبت انقلاب اکتبر بر جامعه سوئد که در آنزمان ازگرسنگی مفرط رنج میبرد، یاد کرد. برسمیت شناختن حق رای برای مردان در سال ۱۹۱۸ و برسمیت شناختن این حق برای زنان در سال بعد از آن، و نیز تصویب قانون ۸ ساعت کار در روز، خواستی که جنبش کارگری سوئد سالهابرای آن مبارزه کرده بود، ازجمله اصلاحاتی بودند که تحت تاثیر انقلاب رهایبخش اکتبر، در سوئد به اجرا در آمدند.

در ادامه، رفیق سخنران به عواقب شکست سوسیالیسم در اتحاد شوروی و کشورهای سوسیالیستی اروپای شرقی، که منجر به تقویت سیاستهای تجاوزگرانه و جنگ طلبانه کشورهای امپریالیستی و در راس آنها امپریالیسم امریکا در سراسر دنیا شد، اشاره کرد. از جمله این سیاستها میتوان به دخالت برای تغییر رژیمهای سیاسی در یوگسلاوی، افغانستان، عراق و لیبی، اشاره کرد. رشد نیروهای فاشیستی و ارتجاعی از جمله در کشورهای اروپایی از دیگرعواقب شکست سوسیالیسم در اتحاد شوروی و دیگر کشورهای سوسیلیستی بود. در همین رابطه، رفیق سخنران به گزیده ای از اعلامیه اخیر حزب توده ایران در رابطه با سیاستهای جدید امپریالیسم امریکا و اظهارات دخالتگرانه و جنگ طلبانه اخیر دونالد ترامپ بر علیه ایران اشاره کرد؛ که میتواند به جنگ افروزیهای جدیدی در منطقه منجر شود. سپس این رفیق به تحولات خطرناک کنونی حول موضوع رفراندم استقلال کردستان عراق، سیاستهای کشورهای مرتجع منطقه و دولت فرقه گرای عراق در این رابطه، و نیز موضع صلح دوستانه حزب کمونیست عراق مبنی بر حل مسالمت آمیزاختلافات مابین دولت اقلیم کردستان و دولت مرکزی عراق از طریق مذاکره به منطور جلوگیری از دخالت کشورهای امپریالیستی، اشاره کرد. بعد از سخنرانی فیلم کوتاهی از مراحل پیروزی انقلاب اکتبر، که توسط کارگردان و فیلمساز مشهور و توانا، ایزنشتاین، تهیه شده است، به نمایش درآمد. پایان بخش قسمت اول برنامه، اجرای دو آهنگ بزبان عربی با صدای دلنشین یکی از رفقای عراقی بود.

بعد از صرف شام که همراه بود با پخش موسیقی و نمایش تصویرهایی گویا از انقلاب اکتبر، نوبت رسید به اجرای زنده موسیقی به زبان خلقهای گوناگون ایران و رقص و پایکوبی حاضران.

جمع هواداران آزادی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم ، با خواندن سرود انترناسیونال وبا تجدید عهد برای مبارزه در راه آرمانهای انقلاب کبیر اکتبر و با این امید که انقلاب اکتبر نوینی، هر چه زودتر، شعله بر افروزد و جهان سیمایی مردمی به خود بگیرد، جشن صدمین سالگرد انقلاب کبیر اکتبر را به پایان بردند.

نامۀ مردم