یک تحلیلگر مسایل منطقه‌ای به مهمترین عامل پشت‌پرده امتیازدهی‌های اخیر آمریکا به ایران و خروج نیروهای نظامی این کشور از افغانستان پرداخت.
به گزارش تسنیم، عبدالباری عطوان تحلیلگر مسائل منطقه‌ای در مقاله‌ای به بررسی اقدام آمریکا برای خروج نظامیان خود از افغانستان پرداخته نوشت که آمریکا از امروز خروج رسمی حدود ۳۵۰۰ نفر از نیروهای خود را بعد از اینکه ۲۵۰۰ نفر از این نیروها در افغانستان کشته شدند و ۲۴ هزار نفر زخمی شدند، آغاز کرد، این در حالی بود که آمریکا دو تریلیون دلار در این جنگ هزینه کرده بود. خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان نه‌تنها اعتراف به شکست و پایان دادن به طولانی‌ترین جنگ در تاریخ آمریکا به‌شمار می‌رود، بلکه به‌معنای اعلام آمادگی برای ورود به جنگ‌های جدید در شرق آسیا و شمال اروپا نیز هست.
ژنرال لوید اوستن، وزیر جنگ آمریکا دیروز در بازدید از مقر فرماندهی نظامیان آمریکا در هاوایی واقع در اقیانوس آرام در اظهاراتی مطبوعاتی که اصطلاحات و کلمات آن با دقت فراوان انتخاب شده بود، تأکید کرد: ما در حال آمادگی برای درگیری احتمالی در آینده هستیم که دیگر مانند جنگ‌های سنتی نیست که وزارت دفاع را تا مدت طولانی به فرسایش بکشاند.
ژنرال اوستن در این اظهارات از چین و روسیه به‌عنوان دو دشمن اصلی آمریکا نام نبرد و به این موضوع نیز اشاره نکرد که خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان به‌صورت اجباری و در نتیجه شکست در این کشور برای مقابله با این دشمنان است که توانمندی‌های آنها روز به روز افزایش پیدا می‌کند، اما اقدام وی برای اعزام کشتی‌های جنگی و ناوهای هواپیمابر به دریای سیاه که منطقه نفوذ روسیه به‌شمار می‌رود و همچنین دریای چین جنوبی که منطقه نفوذ ارتش آزادیبخش چین است، سیگنال مشخصی در خصوص میدان‌های مبارزه نظامی و سیاسی آینده آمریکا است. باید به این نکته توجه کرد که خاورمیانه در هر شرایطی جزو این عرصه‌های مبارزه قرار ندارد.
نگرانی روزافزون آمریکا از ائتلاف روسیه و چین است که روز به روز قدرت خود را افزایش می‌دهد و تمامی فشارها و فریب‌های آمریکا برای توقف آنها به بن‌بست خورده است. این کشورها همچنان به عرض‌اندام نظامی خود ادامه می‌دهند و سلاح‌هایی جدید و پیشرفته را رونمایی می‌کنند که نشان‌دهنده برتری رعب‌آور آنها در این عرصه است و باعث می‌شود نقش جدید این کشورها در موازنه قدرت در تمام جهان تثبیت شود.
عطوان در ادامه این مقاله به برخی ابعاد تحول نظامی و استراتژیک روسیه و چین که باعث تغییر در موازنه‌های قدرت و قواعد درگیری‌ها در عرصه رقابت بر سر زعامت و سردمداری جهان شده است، اشاره می‌کند و آنها را در موارد زیر برمی‌شمارد:
اول: چین برای اولین‌بار از جنگنده‌های جی۲۰ خود رونمایی کرده است که مجهز به سیستم جنگ الکترونیکی بسیار قوی است و قدرت فرماندهی و کنترل ناوگانی از هواپیماهای بدون سرنشین را دارد. بنابر اعلام مجله «Ordnance Industry Science Technology» عملکرد این جنگنده به‌نحوی است که سیستم‌های دفاع هوایی دشمن را از بین می‌برد.
دوم: چین همچنین کشتی‌ها و ناوهای هواپیمابر آبی و خاکی خود را به دریای چین اعزام کرده است، ناوهایی که ۴۰هزار تن وزن دارند و در حد و اندازه‌های ناوهای هواپیمابر اروپایی نظیر شارل دوگل فرانسه هستند و می‌توانند ۲۰ جنگنده و ۲۰ بالگرد و ده‌ها تانک و خودروهای زرهی و سامانه‌های دفاع موشکی ضدهوایی پیشرفته را در خود حمل کنند.
سوم: روسیه نیز اخیراً از سلاح‌های جدید خود در عرصه‌های زمینی، دریایی و هوایی رونمایی کرده است که به‌زودی به مرحله بهره‌برداری خواهد رسید، از جمله این تسلیحات زیردریایی‌های هسته‌ای و موشک‌های بالستیک بسیار پیشرفته است که برد آن به ۱۸ هزار مایل می‌رسد. یکی از این موشک‌ها موشک اس۲۸ یا «سارمات» است که غیر قابل رهگیری است و سرعت آن ۱۵ هزار مایل در ساعت است. این موشک هسته‌ای «روز قیامت» لقب گرفته و قابلیت حمل ۱۶ کلاهک جنگی سنتی یا هسته‌ای را دارد. روزنامه انگلیسی «سان» در این زمینه می‌نویسد که خطر واقعی این موشک در توانمندی آن برای عبور از هر نوع سامانه دفاعی در جهان از جمله سامانه‌های آمریکایی است. قدرت تخریب این موشک نیز باعث تخریب منطقه‌ای در وسعت تگزاس می‌شود که دومین ایالت بزرگ آمریکا از نظر مساحت به‌شمار می‌رود.
چهارم: دست برتر رسمی چین نسبت به آمریکا در مورد بالا بودن تعداد ناوشکن‌های این کشور به‌میزان صد فروند و برتری هواپیماهای «سو۳۴» روسیه نسبت به اف۳۵ یا شبح آمریکایی در شرایطی رقم خورده است که بمب‌افکن‌های غول‌پیکر «تو۱۶۰» روسیه نیز بنا بر اعلام تحلیلگران مسائل نظامی در غرب نسبت به «بی۵۲» همتای آمریکایی این غول‌های هوایی برتری دارند، علاوه بر اینکه سامانه دفاع موشکی اس۵۰۰ روسیه نیز سامانه بسیار پیشرفته است.
عطوان در ادامه این مقاله خود این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کند که برتری نظامی آمریکا در برابر ائتلاف روسیه و چین که قدرت روزافزونی داشته و یک قدرت هسته‌ای نظیر کره شمالی نیز به آن اضافه شده است و احتمالاً ایران نیز به آنها خواهد پیوست، در حال افول است. شاید این نکته راز عقب‌نشینی‌های گسترده آمریکا در برابر ایران در مذاکرات هسته‌ای و احتمال بازگشت این کشور به احیای توافق برجام و عقب‌نشینی یک‌جانبه از افغانستان باشد، آن هم در شرایطی که واشنگتن با فشار روزافزونی در جهت اخراج نیروهای این کشور از عراق مواجه است.
ائتلاف جدید روسیه و چین به‌کلی از ائتلاف جماهیر شوروی سابق که رقیب دیرینه آمریکایی‌ها بوده، متفاوت است؛ چرا که این ائتلاف مبتنی بر قواعد قدرتمند و مستحکم اقتصادی و تکنولوژی علمی و نظامی پیشرفته و برتری ملموس در جنگ سایبری است. تازه‌ترین نمودهای این برتری را می‌توان در حمله سایبری به ۴۰ مؤسسه امنیتی و اقتصادی غربی مشاهده کرد که ۳ ماه قبل صورت گرفت و ۳۰ مورد از آنها مؤسسات آمریکایی را هدف قرار داد.
این تحلیلگر مسائل راهبردی منطقه در پایان تأکید می‌کند: ما با ژنرال اوستن موافق هستیم که جنگ‌های آینده متفاوت خواهد بود و شباهتی به جنگ‌های کلاسیک نخواهد داشت، مهمترین وجه اختلاف این جنگ‌ها نیز این است که آمریکا دیگر دست برتر نظامی و اقتصادی را نظیر سده گذشته نخواهد داشت. نیروهای ناتو نیز که به‌رهبری آمریکا و برای ترساندن رقبای این کشورها تشکیل شده است، در آستانه فروپاشی و شکست قرار دارد. همین موضوع اندکی خوش‌بینی به ما می‌دهد که طی سالهای گذشته از ظلم و استبداد آمریکا همواره در رنج بوده‌ایم.
