اگر کاری از دست‌تان برنمی‌آید و نمی‌توانید تمام قد در مقابل مافیای سودجوی نفت قد علم کنید، لااقل با کارگران هم آواز و همصدا شوید و بگویید «بله این مشکلات هست و ما تمام‌شان را قبول داریم!»

به گزارش ایلنا، از اول تیرماه اعتراض کارگران نفت آغاز شد؛ سهم کارگران پیمانکاری و ارکان ثالث در این اعتراضات بسیار بود؛ بسیاری از آن‌ها با وجود ترس از بلک لیست شدن و بیکاری، بازهم در اعتراضات شرکت کردند. این کارگران قبل از هرچیز خواستار حذف کامل پیمانکاران و انعقاد قرارداد مستقیم با کارفرمای مادر هستند و بعد از آن، خواسته‌هایی مانند رفع کامل تبعیض و برقراری برابری مزدی، برخورداری از دستمزد شایسته‌ی حداقل ۱۲ میلیون تومانی، برخورداری از حق تشکل‌یابی آزاد و مستقل و بالا رفتن سطح امکانات رفاهی را مطرح کردند.

با این حال به نظر می‌رسد نه دولت و نه مجلس، هیچ کدام هیچ برنامه‌ای برای بهبود شرایط زندگی این گروه عظیم کارگران ندارند؛ کارگرانی که براساس آخرین آمارهای رسمی تعدادشان فقط در عسلویه و کنگان دو برابر مجموع رسمی‌ها و قراردادی‌هاست. مجلس در ششم تیرماه نشستی به اسم رسیدگی به مشکلات کارکنان نفت برگزار کرد که خروجی آن فقط بهبود وضعیت رسمی‌ها بود: رسمی‌ها از سقف ۱۵ برابری حقوق قانون بودجه معاف شدند و قرار شد طرحی دوفوریتی برای افزایش حقوق آن‌ها کلید بخورد حقوقی که همین امروز به طور متوسط بیش از ۱۵ میلیون تومان، یعنی بیش از سه برابر حقوق پیمانکاری‌هاست!

اما دولتی‌ها هم طرح و برنامه مشخصی برای کارگران پیمانکاری ندارند. بیش از ده روز اعتراض کارگران پیمانکاری پارس جنوبی که منجر به حاضر نشدن این کارگران بر سر پروژه‌ها شده بود، گذشت تا در نهایت، یک تیم مدیریتی از وزارت کار به عسلویه و کنگان رفت؛ وقتی خبر آمد قرار است مدیران وزارت کار به منطقه بروند کارگران ارکان ثالث ابراز امیدواری کردند که این تیم که از ناحیه وزارت کار آمده، موضعی متفاوت از وزارت نفت یا نمایندگان مجلس یازدهم داشته باشد؛ آن‌ها توقع داشتند خروجی این سفر، تغییر اساسی مناسبات کار کارگران پیمانکاری باشد.

شانزدهم تیرماه کوروش یزدان (مدیرکل روابط کار وزارت کار) که به نوعی سرپرستی تیم مدیران اعزامی را برعهده داشته، در ارتباط با دستاورد این سفر به ایلنا گفت: «کارگران معترض باید سر کار حاضر شوند و در ارتباط با تخلفات کارفرمایان خاطی، شکایاتی تنظیم کرده و به اداره کار استان بوشهر تقدیم نمایند تا بتوان موضوع تخلفات را پیگیری کرد.»

از گفته‌های وی چنین برمی‌آید که این شکایات باید فقط در محدوده‌ی پرداخت حقوق‌ها باشد یعنی اگر کارگران حقوق‌هایشان را با تاخیر دریافت کرده‌اند، بروند و تک تک یا گروهی به اداره کار بوشهر شکایت کنند؛ در ضمن پایین بودن دستمزدها یا وجود سلسله مراتبی انبوه از پیمانکاران در منطقه پارس جنوبی قرار نیست مورد بررسی و یا اصلاح قرار بگیرد. «رفع تبعیض» نیز فعلاً اصلاً در دستور کار نیست!

یک فعال کارگری:

برای رسیدگی به تخلفات نیازی به حضور کارگران نیست!

تاکید این مقام مسئول بر این است که کارگران باید حتماً به سر کار بازگردند تا بتوان به تخلفات کارفرمایان پیمانکار رسیدگی کرد اما مازیار گیلانی نژاد (فعال کارگری) می‌گوید برای بررسی تخلفات واضح کارفرمایان در پارس جنوبی، نیازی به حضور کارگران نیست چراکه تبعیض و بی‌قانونی در این منطقه نفتی از روز روشن «واضح‌تر» است.

او در ارتباط با اظهارات مدیرکل روابط کار وزارت کار به ایلنا می‌گوید: به اطلاع آقای کوروش یزدان باید برسانیم که تخلفات کارفرمایان را می‌توان بدون حضور کارگر هم بررسی کرد. آیا خوابگاه‌های پر از ساس نیازی به حضور کارگر دارد؟ آیا نمی‌توان بازرس فرستاد و بررسی کرد که چرا پروتکل‌های بهداشتی در مورد کرونا توسط پیمانکاران رعایت نمی‌شود؟ نمی‌شود نظارت کرد که چرا مایع دستشویی‌ها در سرویس‌های بهداشتی یا نیست و یا با آب قاطی شده است؟! کاش آقای کوروش یزدان شخصا غذای پروژه‌ها را می‌خورد تا متوجه می‌شد که بدون حضور کارگر هم می‌توان کیفیت بد غذا را تشخیص داد.

او ادامه می‌دهد: مدیران وزارت کار می‌بایست در بوشهر که بودند درخواست می‌کردند و سوار سرویس حمل و نقل کارگران می‌شدند تا گرمای ۵۰ درجه را حس کرده و می‌دیدند بدون کارگر هم می‌شود تخلفات را دید. چرا وقتی در بوشهر بودند از کارفرمایان نخواستند لیست‌های بیمه کارگرانشان را نشان بدهند تا مشاهده کنند که در لیست ارسالی به تامین اجتماعی هیچ استادکاری وجود ندارد. مگر می‌شود در این پروژه‌ها استادکاری وجود نداشته باشد و همه «کارگر ساده» باشند؟ مگر چک کردن لیست‌های بیمه نیازی به حضور کارگران دارد؟ چرا از کارفرمایان درخواست نکردند تا آخرین تسویه حقوق کارگرانشان را ارایه کنند تا ببینند چند ماه است که حقوق کارگر عقب افتاده؟!

اما مساله دیگری هم در کار است: کارگران پارس جنوبی پیش از این نیز شکایات بسیار تنظیم کرده‌اند که به هیچ کدام آن‌ها رسیدگی عادلانه و دقیق نشده است. حال چرا اصرار دارند که کارگران بروند و دوباره مسیر بوروکراتیک و طولانی ثبت شکایات را طی کنند؟!

گیلانی نژاد در این رابطه می‌گوید: این تیم مدیریتی وزارت کار در بوشهر بودند و با رئیس روابط کار اداره کار بوشهر هم نشست داشتند و حتماً به ایشان در مورد شکایت سال گذشته ۱۰۰۰ کارگر که هم اکنون در همان اداره در حال بررسی است و به شماره ۱۴۲۸۹۵/۸ به تاریخ ۱۵/۱۰/۹۹ به وزارت کار ارجاع شده، گفته‌اند. در روز چهارشنبه ۱۹ خرداد جلسه‌ای در استانداری بوشهر با حضور فرماندار عسلویه، نماینده دادگستری، مشاور وزیر کار (سنگسری) و نماینده اداره کار بوشهر برگزار شد و موضوع پتروشیمی‌ها و وضعیت بد کارگران پروژه‌ای شاغل در این پتروشیمی‌ها مورد گفتگو قرار گرفت. آقای یزدان شما به همین مورد که از سال گذشته در جریان است ورود کنید احتیاج به شکایت جدید نیست!

کارگران عسلویه و کنگان:

به راستی دلسرد شده‌ایم!

کارگران عسلویه و کنگان نیز در تماس‌های مکرر از اظهارات مدیران وزارت کار انتقاد کردند و گفتند: وقتی همه تخلفات روشن و واضح است، وقتی بارها صدای اعتراض‌مان را به گوش تمام مسئولان رسانده‌ایم، وقتی در گرمای ۵۰ درجه بوشهر کف خیابان رفته‌ایم یا در محوطه داغ پالایشگاه اعتراض کرده‌ایم چرا شکایت مجدد؟! مگر وظیفه بازرسان کار نیست که بیایند در کارگاه‌ها و با استفاده از اختیارات قانونی که دارند به تخلفات و قانون گریزی‌ها رسیدگی کنند؛ اگر قرار است کارگر برود راساً شکایت کند دیگر چه نیاز به بازرسی و بازدید؟! کافی بود یکبار سوار همین وسایل نقلیه بی‌کیفیت می‌شدند یا از غذای بی‌کیفیت ارکان ثالثی‌ها می‌خوردند تا می‌فهمیدند ما در چه شرایطی زندگی می‌کنیم!

این کارگران می‌گویند: به راستی که هم از دولت و هم از مجلس دلسرد شده‌ایم؛ تا کی قرار است خود را به نشنیدن بزنند و همه قانون گریزی‌ها را نادیده بگیرند؟

تقلیل سودجویی و قانون گریزی متعدد کارفرمایان پیمانکار در پارس جنوبی، به امر ساده و پیش پا افتاده‌ی «شکایت فردی یا دسته جمعی کارگران به ادارات کار» هیچ نتیجه‌ای جز استمرار قانون گریزی‌ها و دلسرد شدن کارگران زحمتکش پیمانکاری ندارد. اگر کاری از دست‌تان برنمی‌آید و نمی‌توانید تمام قد در مقابل مافیای سودجوی نفت قد علم کنید، لااقل با کارگران هم آواز و همصدا شوید و بگویید «بله این مشکلات هست و ما تمام‌شان را قبول داریم!»

گزارش: نسرین هزاره مقدم