شرکت‌های پیمانکاری که برای سودجویی در تامین کفش، کلاه، لوازم و هرگونه تجهیزات ایمنی محیطی برای کارگران کم کاری می‌کنند در واقع با جان کارگران بازی می‌کنند.

به گزارش ایلنا، کارگران پیمانکاری معادن زغال سنگ البرز شرقی اعلام کردند: برخی از پیمانکاران طرف قرارداد با شرکت ذغال سنگ البرز شرقی از سال‌ها پیش به منظور انجام تعهدات اجرای استخراج ذغالسنگ، حفاظت فنی و ایمنی کار را جدی نمی‌گیرند.

بنا بر اظهارات این کارگران؛ هم‌اکنون چند شرکت دست اول پیمانکاری در تونل‌های «برناکی» با ۱۵۰ کارگر، «کلاریز» با ۲۵۰ کارگر، «مادر» با ۲۰۰ کارگرو «رزمجای غربی» مجری استخراج ذغالسنگ هستند که هریک مطابق عرف رایج کارهای پروژه‌ای اجرای مسئولیت خود را پیش می‌برند.

این منابع کارگری با تاکید بر اینکه چندین سال است که تونل رزمجای شرقی، مرکزی، تونل ۳۰، تونل یک واکلن ۴ از مسئولیت شرکت البرز شرقی خارج شده وبه طور کل به بخش خصوصی واگذار شده‌اند، افزودند: اخیرا تونل ۳۵ به یک پیمانکار جدید واگذار شده و در روز‌های آینده با بکارگیری کارگران پیمانکاری فعالیت استخراجی خود را آغاز خواهد کرد.

آن‌ها در ادامه گفتند: با وجود فراهم بودن همه امکانات ایمنی در مجموعه معادن البرز شرقی، اما کم‌کاری پیمانکاران و نبود نظارت بر کار آن‌ها موجب شده تا شاهد اتفاقاتی تامل‌ برانگیز همچون از دست دادن همکاران در این مجموعه باشیم.

آن‌ها یادآور شدند: طی سالهای متوالی شاهد بروز حوادث دلخراش برای همکاران خود در مناطق مختلف معدنی بویژه در معادن زغال سنگ بوده‌ایم که درناکترین این اتفاقات حدودا سه سال پیش در معدن زغال سنگ زمستان یورت استان گلستان با ۴۳ کشته رخ داد که هنوز به وضعیت خانوادهای آن‌ها رسیدگی نشده است.

کارگران اظهار داشتند: کارفرمای مادر برای پایین آوردن هزینه‌ها کار استخراج را در اختیار پیمانکاران بخش خصوصی قرار می‌دهد. این پیمانکاران زمانی که کار را به دست می‌گیرند برای اینکه سودی برایشان بماند، تلاش می‌کنند هزینه‌ها را از قراردادی که با کارفرما دارند، پایین‌تر هم بیاورند. کارفرمایان هیچگاه به کیفیت پایینِ کارِ پیمانکاران خود نگاه نمی‌کنند و تنها به کمیت آن نگاه می‌کنند. در واقع‌ عدم تطبیق قیمت برنده شدن در مناقصه و هزینه‌های اتمام کار یک بحران است.

آن‌ها تاکید کردند: برخی مسئولان تنها به فکر بازدهی محدوده کار خود هستند و به کارگری که بایستی ساعت‌ها در اعماق زمین زغالسنگ استخراج کند، فکر نمی‌کنند.

این کارگران در ادامه اظهار داشتند: بارها در برابر این شرایط ناایمن کارگاه‌ها به مسئولان بالادستی گزارش داده‌ایم اما نتیجه‌ای نداشته است. حتی درباره حادثه اخیر تونل ۴۲ که منجر به محبوس شده دو نفر از همکارانمان شده بارها کارگران از شرایط ناایمن کارگاه و صداهایی که از سقف و دیواره کارگاه به گوش می‌رسید، به پیمانکار اخطار داده بودند.

کارگران با اشاره به اینکه کاهش هزینه‌ها امنیت جانی کارگران معدنچی را تهدید می‌کند، گفتند: به عنوان نمونه برخی مدیران بخش پیمانکاری معدن زغال سنگ البرز شرقی برای کم کردن هزینها از تعداد ستون‌های چوبی نگهدارنده سقف کارگاه استخراج کم می‌کنند. این کم کاری موجب ناایمن شدن سقف کارگاه‌ها شده و امکان ریزش آوار سنگ و خاک را از سقف و دیواره بیشتر می‌کند.

به گفته آن‌ها؛ در مقابل این همه سختی کار در کارگاه‌های استخراج ذغال سنگ، کارگران پیمانکاری معدن زغال سنگ البرز شرقی در مقابل کارگران قرارداد مستقیم، از حداقل‌های مزدی برخوردارند و حقوق ماهانه آن‌ها کفاف معاش خانوادگی آن‌ها را نمی‌دهد.

آن‌ها با بیان اینکه معادن زیرمجموعه واحد البرز شرقی علارغم داشتن همه امکانات ایمنی به دلیل «کم گذاری» پیمانکاران بالاترین ضریب حوادث را دارند، در ادامه اضافه کردند: سه دلیل اصلی برای وقوع این حوادث می‌شود فهرست کرد: نخست بی‌توجهی کامل و عدم آموزش کارفرمایان پیمانکاری معادن که تقریبا هیچ آشنایی و التزامی به ایمنی کارگران و محیط ندارند. دوم سودجویی شرکت‌های پیمانکاری که در تامین کفش، کلاه، لوازم و هرگونه تجهیزات ایمنی محیطی برای کارگران کم کاری می‌کنند. آن‌ها در واقع با جان کارگران بازی می‌کنند. سوم مماشات نهادها در خصوص صدور مجوز پیمانکاران که به راحتی اجازه فعالیت هر کسی را در معادن می‌دهند. در کنار همه این موارد، موضوع دیگری که امنیت جانی کارگران را به خطر می‌اندازد، گماردن برخی افراد در مسئولیت‌های کلیدی است که از تخصص کافی برخوردار نیستند. این افراد به واسطه سفارش و وابستگی‌های خانوادگی با برخی مسئولان و مدیران داخلی شرکت و خارج از آن، عنوان و جایگاه شغلی حساس گرفته‌اند.

کارگران همچنین گفتند: میزان تخصص این افراد که در پست‌های کلیدی این واحد معدنی هم اکنون فعالیت دارند به نسبت مسئولانی که در دهه‌های ۶۰ و۷۰ مسئولیت داشتند، اندک است.

طبق اظهارات کارگران پیمانکاری معدن زغالسنگ البرز شرقی؛ متاسفانه ما کارگران در معادن شاهد هستیم که به راحتی جان همکارانمان با بی‌احتیاطی و کم‌توجهی کارفرمایان و پیمانکاران گرفته می‌شود. بعد از سال‌ها هنوز اراده چندانی برای حل ریشه‌ای مشکلات و برخورد با پیمانکاران و کارفرمایان و آموزش آن‌ها وجود ندارد. معادن کشور رها شده‌اند و کارگران صرفا با جان خودشان و تقریبا با کمترین امکانات و تجهیزات در دل کوه‌ها مشغول به کارند. برای مثال کارگران معادن بعد از ۱۶ ساعت کار هنوز یک محل استراحت مناسب ندارند. در عین حال از وضعیت بهداشت در حمام، دستشویی، رختکن و حتی سرویس‌های غذاخوری رضایت ندارند. در واقع شرکت‌های پیمانکاری صرفا به دنبال سود بیشتر برای خودشان هستند و باید با این شرکت‌ها برخورد شود.

به گفته آن‌ها؛ عرف کارگاه‌های استخراج اینگونه است که هر شش ماه یکبار لباس ایمنی و هر سال یکبار کفش ایمنی به کارگران داده می‌شود اما برخی شرکت‌های پیمانکاری به دلیل مشکلات مالی یا هر دلیل دیگری این عرف را رعایت نمی‌کنند و این هزینه‌ها از جیب کارگران پرداخت می‌شود.

کارگران پیمانکاری معادن زغالسنگ البرز شرقی در پایان از مسئولان خواستند با سرکشی از بخش‌های مختلف معادن البرز شرقی بویژه پیمانکاران، به مشکلات آن‌ها بخصوص در حوزه معیشت و ضریب سلامت و ایمنی رسیدگی کنند.