ناصر آقاجری می‌گوید: بازگشت به اصول قانون اساسی و پیاده شدن از قطار نولیبرالیسم، محور مطالبات کارگران مناطق آزاد و ویژه اقتصادی از دولت دوازدهم است.

ناصر آقاجری (فعال کارگری مناطق آزاد) در گفتگو با ایلنا در ارتباط با مطالبات کارگران مناطق آزاد و ویژه اقتصادی از دولت دوازدهم گفت: کارگران قرارداد موقت ایران که در ابتدای قرن بیست و یکم هیچ حق قانونی ندارند و بنام مناطق آزاد تجاری – صنعتی از شمول قانون اساسی و کار ایران خارج شده‌اند، پس از پیروزی روحانی در انتخابات یک سوال کلیدی از ایشان دارند و آن سوال اینست: آیا شما راه رفته دیگر دولت‌های پس از جنگ تا به امروز را تداوم می بخشید یا طبق قوانین اساسی کشور به اصل ۴۴  و ۴۵ برمی گردید و پاسدار این قوانین خواهید بود ؟

وی در ادامه به مطالبات مختص کارگران مناطق آزاد پرداخت و گفت: مهمترین معضل در کارهای پروژه ای به خصوص در مناطق آزاد، ساعات کار طولانی است؛ ساعت کار کارگران که طبق قانون کار نباید بیش از ۸ ساعت در روز باشد. زیرا، براساس بیش از یک قرن مطالعه جهانی وتحقیقات علمی زمان کار بیش از ۸ ساعت در روز صدمات جسمی و روحی غیر قابل جبرانی به کارگر وارد می کند. از سوی دیگر نیروی کار پس از پایان ساعات کارش باید حداقل بتواند شب را در کنار خانواده اش یا در یک محیط مناسب  استراحت کند؛ نه در اردوگاه های کاری مانند عسلویه  که هم آلوده است و هم پر از حشرات موذی.

این فعال کارگری با بیان این که نظم بخشی به ساعات کار کارگران پروژه‌ای ، یک خواسته محوری است، افزود: به دلیل ضرورتهای کار پروژه های ساخت در صنایع مادر که به کاری با زمانی طولانی در حدود ۱۲ ساعت در روز نیاز دارد یک نیروی کار پروژه ای مدت زمان یک ماه کار را در زمان دوهفته به پایان می رساند از این رو می باید پیمانکاران و دولت  از استثمار مضاعف کارگرانی که در یک ماه معادل دوماه زحمت می کشند،  دست بکشند و با دو هفته کار و دو هفته استراحت آنها، موافقت نمایند.

آقاجری در ادامه بحث، پرداخت به موقع دستمزدها را یک مطالبه مهم دیگر دانست و گفت: در پایان هر ماه حقوق کارگران بایستی بدون استثنا پرداخت شود؛ همان گونه که در پایان هر ماه پیمانکاران صورت وضعیت های خود را دریافت می کنند. معهذا پرداخت دستمزد کارگران نباید هیچ ارتباطی با دریافت صورت وضعیت داشته باشد چون، در ظاهر سرمایه دار می باید سرمایه تولید را از سرمایه خودش پرداخت کند نه از جیب دولت و دستمزد کارگران یکی از این هزینه‌ها است. علاوه بر آن، کارگران مناطق آزاد باید بدون استثنا بیمه شوند.

این فعال کارگری مناطق آزاد رعایت اصول ایمنی را یک خواسته دیگر دانست و گفت: رعایت اصول ایمنی در محیط کار براساس استانداردهای موجود و ارتقاء این استانداردها با توجه به ضوابط جهانی، یک مطالبه جدی است.

آقاجری حق ایجاد تشکل را یکی دیگر از مطالبات کارگران مناطق آزاد و ویژه اقتصادی برشمرد و گفت: ایجاد تشکل‌ها و اتحادیه‌های کارگری براساس قانون کار و قانون اساسی می‌تواند کارگران قرارداد موقت و شاغل در پروژه های مناطق آزاد را از این بی‌حقوقی نجات دهد و به آنها ابزاری بدهد که بتوانند از منافع جمعی خود دفاع کنند.

آقاجری در ادامه بحث گفت: بر خلاف نظر مشاوران ارشد اقتصادی دولت، موانع سرمایه گذاری در ایران،  قانون اساسی و قانون کار نیست؛ هم اینک در پیشرفته ترین کشورهای سرمایه داری اروپا، قوانین کاری حمایتی‌تر و با درون مایه ای با ارزش تر از قانون کار ایران در حال کاربردی شدن هستند. مشکل عدم سرمایه گذاری غربی‌ها در ایران در جای دیگری است و راه حل این شرایط نا به هنجار،  پایین آمدن حاکمیت از قطار نولیبرالیسم است با رویکردی مردمی نه سرمایه داری؛ لذا بهتر است که روند خارج سازی از شمول قانون خاتمه یابد و کارگران مناطق آزاد و ویژه به زیر چتر حمایتی قانون کار بازگردند.