سوکورو گومز: ما پیشنهاد مداخله نظامی آمریکا مبنی بر تهدیدات ونزوئلا از سوی  دبیرکل سازمان کشورهای قاره آمریکا را مردود اعلام می‌کنیم!

گزارشگرانی مترقی و متعهد همچون خانم “نیما کراس”، در ماه‌های اخیر، ماهیت و عملکرد سازمان‌های غیردولتی زیر حمایت آمریکا و مستقر در مرز کلمبیا، کشوری که به‌تضعیف همسایه سوسیالیست خود مشغول است، را افشا کرده‌اند. درحالی‌که دامن زدن به افسانه “فاجعه انسانی” در ونزوئلا به‌وسیله ایالات‌متحده، اتحادیه اروپا و کلمبیا به‌شدت ادامه دارد، سازمان‌های غیردولتی آن‌ها نیز در مرز کلمبیا در فعالیت‌اند.

اما سؤال‌برانگیز اینکه، چرا این سازمان‌ها سعی دارند تا در راستای سیاست محفل‌های قدرتمند مخالف با ونزوئلا بر روند نقل و انتقال مردم ونزوئلا به کلمبیا کمک کنند و تأثیر بگذارند؟ برای بررسی این مسئله به سازمان “سپاه نیکوکاری” یا “* مرسی کورپس (Mercy Corps ) نگاهی می‌اندازیم.

بودجه فعالیت‌های جهانی این سازمان که حدود پانصد هزار دلار است، از سوی اتحادیه اروپا و ایالات‌متحده تأمین می‌شود. از پشتیبانان این سازمان نیز وزارت توسعه بین‌الملل بریتانیا است که به‌طور منظم و از طریق این سازمان به مناطق زیر تسلط شورشیان (تروریست‌ها) در سوریه کمک می‌رساند. “بنیاد بیل و ملیندا گیتس” و “بنیاد کلینتون” دیگر منابع کمک مالی به این سازمان‌اند. سازمان “سپاه نیکوکاری”، در ماه مارس، در جریان فعالیت‌های خود در رابطه با ونزوئلا به ارزیابی مهاجران بر اساس نیازهای آنان (RNA) پرداخت. اطلاعات جمع‌آوری‌شده برای نشان دادن خطرات موجود در خلال خروج و دلایل خروج از ونزوئلا استفاده شد. در ارتباط با نکته دوم یعنی دلیل مهاجرت، افراد مصاحبه شده همه از بحران اقتصادی مربوط به تورم فوق‌العاده سخن می‌گویند.

این مشکلات که توسط بازرسان مستقل سازمان ملل متحد و روزنامه‌نگاران مستقل موردبررسی قرار گرفته‌اند نشان‌دهنده وجود چرخه‌ای برای گسیل دادن مهاجران به‌وسیله شرکت‌های بزرگ است که به تجارت بازار سیاه و درنهایت، تورم منجر می‌شود. این‌ها از نتایج تحریم‌های اقتصادی‌ای است که سال‌ها از سوی ایالات‌متحده و درحال‌حاضر از سوی اتحادیه اروپا، به ونزوئلا تحمیل ‌شده است.

بااین‌همه، سازمان غیردولتی سپاه نیکوکاری مشارکت ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا در تحریم‌ها را افشا نمی‌کند و به‌همین دلیل هم از پایان دادن به تحریم‌ها و متوقف کردن دشمنی با ونزوئلا با هدف کاهش فشار بر مردم این کشور سخنی به‌میان نمی‌آورد. به‌جای آن، ارزیابی سازمان سپاه نیکوکاری از اوضاع سه نیاز اساسی را مطرح می‌کند که دولت کلمبیا می‌بایست آن‌ها را رفع و  برای مهاجران فراهم کند: تسهیل ورود قانونی به کلمبیا بدون نیاز به گذرنامه، حق کار کردن قانونی در کلمبیا با حقوق و دستمزد برابر با شهروندان کلمبیایی، و دسترسی به پناهگاه، غذا و آب.

یک ماه بعد دولت کلمبیا موافقت کرد که تا پایان ماه ژوئن مهاجران بتوانند حتی بدون گذرنامه در هر یک از حدود پانصد نقطه بازرسی در طول مرز کلمبیا با ونزوئلا، ثبت‌نام شوند. دلیل ارائه‌شده برای آن این بود که تعداد مهاجران ونزوئلایی در امتداد هزار و پانصد مایل مرز با کلمبیا مشخص گردد. اطلاعات ارائه‌شده از سوی مهاجران در ایستگاه‌های بازرسی، به‌وسیله سازمان‌های غیردولتی جمع‌آوری‌شده، حفظ گردیده و به ادارات دولتی منتقل نمی‌شوند.

تا ماه اوت، دولت کلمبیا با ورود، اقامت، استخدام و دسترسی به خدمات اساسی تقریباً نیم میلیون ونزوئلایی در کلمبیا برای مدت دو سال موافقت کرد. دلیلی که برای این تغییر رویه ارائه شد، پاسخ به نیازهای بشردوستانه بود. این تغییر سیاست، با دستورالعمل دولت کلمبیا در ماه فوریه (بهمن‌ماه ۱۳۹۶)، زمانی که حدود سه هزار سرباز کلمبیایی برای بررسی گذرنامه مهاجران در امتداد مرز مستقر شدند، مغایرت داشت. این سختگیری در اجرای قوانین، “بسته شدن دیپلماتیک پرونده” نام گرفت که طی آن دولت مدعی کاهش سی‌درصدی در تعداد مهاجران شد. با این حال، دولت کلمبیا در خلال چند هفته سیاست خود را تغییر داده و اجازه ورود بدون ممانعت ونزوئلایی‌ها را فراهم کرد و با استفاده از سازمان‌های غیردولتی‌ای مانند سپاه نیکوکاری این سیاست توطئه‌گرانه را عملی کرد.

سیاست جدید دولت کلمبیا پاسخگویی‌ای دقیق به رهنمودهای “سپاه نیکوکاری” است و نشان می‌دهد کارزارهای ترتیب داده شده برای این مهاجرت تلاشی بین‌المللی و سازمان‌یافته بوده است. از زمانی که دولت کلمبیا سیاست خود را تغییر داد، تعداد افرادی که از ونزوئلا خارج می‌شوند افزایش یافته است. بر اساس آمار مؤسسه سیاست مهاجرت (MPI)- مؤسسه‌ای که به اتحادیه اروپا وابسته است- تعداد ونزوئلایی‌هایی که به پرو وارد شده‌اند طی ۴ ماه از صدهزار نفر در مارس به سیصد و پنجاه هزار نفر در اوایل ماه ژوئن، حدود چهار برابر افزایش یافت. با افزایش تعداد مهاجران، نیازهای بشردوستانه نیز افزایش یافته و عاجل‌تر شد. این وضعیت هم‌اکنون نام “بحران بشری در منطقه” را به‌خود گرفته که تصویری از فاجعه‌ای غیرقابل‌تصور را ارائه می‌دهد، فاجعه‌ای که به مداخله خارجی نیاز دارد!

اخیراً نیکی هیلی، سفیر ایالات‌متحده در سازمان ملل (چند روز پیش از سمت خود استعفا کرد)، برگزاری نشست شورای امنیت برای حل‌وفصل بحران ونزوئلا را خواهان شد و هم‌زمان با آن، لوئیس آلماگرو، از سازمان کشورهای آمریکایی- سازمانی که عمدتاً از سوی  ایالات‌متحده تأمین مالی می‌شود- پیشنهاد مداخله نظامی در ونزوئلا را داد. گزارش‌های بحران مهاجرت روزافزون، ونزوئلا را در مرکز توجه محفل‌های امپریالیستی قرار داده است. اتحادیه اروپا و ایالات‌متحده با همکاری کلمبیا، تلاش می‌کنند تا ونزوئلا را از سویی با اعمال تحریم‌ها مجازات کنند و از سوی دیگر با دامن زدن به بحران مهاجرت، در تنگنا و انزوائی  آسیب‌پذیر قرار  دهند.

کلمبیا ارتباطی قدرتمند با اتحادیه اروپا برقرار کرده است. این کشور پس از تغییر سیاستش در مورد مهاجران ونزوئلا، بلافاصله عضو رسمی شبکه همکاران ناتو شد که به انسجام ائتلاف اتحادیه اروپا با ایالات‌متحده در رابطه با ونزوئلا منجر گردید و در سازمان ملل از سوی متحدان خود به‌دلیل اقدامات بشردوستانه موردستایش قرار گرفت. در این بین سپاه نیکوکاری از وقوع فاجعه گسترده بشری نیز از فضای خشونت‌آمیز سرکوب و شکنجه در ونزوئلا زیر لوای زمامداری نیکولاس مادورو رئیس جمهور این کشور به‌طور مداوم گزارش داده است. همان‌‌گونه که از گزارش‌ها و ارزیابی‌های سازمان “سپاه نیکوکاری” برمی‌آید، این سازمان همچون ابزاری تبلیغاتی به‌منظور بدنام کردن دولت ونزوئلا ایفای نقش می‌کند تا زمینه برای ادامه تحریم‌ها از سوی حامیان این سازمان به‌اصطلاح نیکوکاری، یعنی ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا، فراهم‌تر شده و وضعیت سخت و مشقت‌بار زندگی شهروندان ونزوئلائی شدت یابد و هرچه بیشتر به مهاجرت وادار شوند.

سوکورو گومز: ما پیشنهاد مداخله نظامی آمریکا مبنی بر تهدیدات ونزوئلا از سوی  دبیرکل سازمان کشورهای قاره آمریکا را مردود اعلام می‌کنیم!

بار دیگر با خشمی آتشین تهدیدها بر ضد انقلاب بولیواری و حاکمیت قانونی ونزوئلا را که این بار از درون “سازمان کشورهای قاره آمریکا” سر بر آورده است، محکوم می‌کنیم. لوئیس آلماگرو، دبیرکل این سازمان، سرسپرده به امپریالیسم آمریکا، روز ۱۶ سپتامبر سخنان دونالد ترامپ رئیس‌جمهور ایالات‌متحده که می‌گوید: “گزینه نظامی در رویارویی با دولت نیکلاس مادورو نباید مردود اعلام شود” بازگو کرده است.

“شورای جهانی صلح” و دیگر نیروهای دموکراتیک در سراسر جهان، تهدیدهای ترامپ را رد و تقبیح می‌کنند و در برابر تعرض‌ها و دست‌اندازی‌های هماهنگ‌شده بین آن دولت‌هایی در منطقه که در خدمت هدف‌های امپریالیسم ایالات‌متحده بر ضد ونزوئلا عمل می‌کنند و در این مسیر پدید آمدن فضای جنگ میان کشورهای برادر را سبب‌ساز می‌شوند مخالفت چندین‌باره و صریح‌شان را  اعلام می‌دارند.

آقای آلماگرو که به تازگی به‌نمایندگی از سوی سازمان کشورهای قاره آمریکا از کلمبیا دیدار می‌کرد اعلامیه مشابهی را در ارتباط با بیانیه ترامپ منتشر ساخت. این بیانیه نشان می‌دهد که چگونه توصیه به “گزینه نظامی” می‌تواند به‌طور ظالمانه، مداخله‌جویانه، تهاجمی و غیرمسئولانه با گسترش صلح و گفتگوهای سازنده در تضاد قرار گیرد. دل‌مشغولی دبیرکل این سازمان زمانی آشکار می‌گردد که ایشان می‌گوید تا دولت مادورو، سرنگون نشود (یعنی دولتی که به‌طور قانونی با رأی مردمش برگزیده شده است)،  از پای نخواهد نشست.

آلماگرو نیز طبق سنت و به بهانه جلوگیری از ادامه “نقض حقوق بشر”، بهانه‌ای که نیروهای مترقی نسبت به آن بسیار حساس هستند، ادعا می‌کند که چنین مداخله‌ای توجیه‌پذیر است. دخالت‌های همسان دیگری با همین بهانه، به نابودی کشورها و کشتار مردم بیگناه انجامیده‌اند. به‌طور معمول، امپریالیسم ایالات متحده در دخالت‌های خانمان‌برانداز یا راه‌اندازی کودتاها برای برپایی  رژیم‌هایی استبدادی یا گوش به‌فرمان که در طول  تاریخ  معاصر میلیون‌ها انسان را سلاخی کرده‌اند، به چنین دستاویزهایی متوسل می‌شود.

دولت کلمبیا که با نهایت وفاداری در خدمت ایالات‌متحده قرار دارد، دشمنی خود را با دولت قانونی ونزوئلا شدت بخشیده است و با دیگر دولت‌هایی که به امپریالیسم ایالات‌متحده سرسپرده‌اند و در اتحادی با یکدیگر در تلاش‌اند تا با هر شگرد ممکنی انقلاب بولیواری ونزوئلا را مورد تاخت‌وتاز قرار دهند همراه شده است. این شگردها عبارتند از: تبلیغات رسانه‌‌ای و کارزارهای مالی، کوشش برای منزوی کردن، بدنام کردن، به‌وجود آوردن بی‌ثباتی و تشدید بحران‌های داخلی به‌منظور برافروختن آتش دشمنی و به زیر کشاندن دولت قانونی.

اما مردم ونزوئلا به ایستادگی دست زده‌اند. آنان دلاورانه در دفاع از حق حاکمیت ملی و مردمی، دمکراسی و دستیابی به عدالت اجتماعی که ماهیت انقلاب بولیواری را بازتاب می‌دهند پای می‌فشارند. ازاین‌روست که نیروهای واپس‌گرا، نخبه‌گرایان صاحب ثروت و ضد ملی از سر درماندگی کاربست شیوه‌های ستیزه‌جویانه هرچه شدیدتری را خواستارند.

شورای جهانی صلح و تمامی نیروهای مترقی و دمکراتیک، همبستگی خود با مردم ونزوئلا را قوی‌تر کرده و تلاش برای راه‌اندازی جنگ در آمریکای لاتین را محکوم می‌کنند.

برای احترام  به‌ حق حاکمیت و صلح، به دست‌اندازی و ستیزه‌جویی بر ضد مردم ونزوئلا و به دخالت در آن کشور پایان دهید!

سوکورو گومز

رئیس شورای جهانی صلح

نامۀ مردم