در هفته‌های اخیر اجرای برجام با دور جدیدی از تدوین و اجرای برنامه‌های مبتنی بر خصوصی سازی و آزاد سازی اقتصادی همراه بوده است.

در حالی که با اجرای برجام و لغو تدریجی بخش‌هایی از تحریم‌ها٬ کارگران که سال‌ها بار فشار ناشی از تحریم‌های مداخله جویانه امپریالیستی را به دوش کشیدند، به حق انتظار دارند بهبود در معیشت و رعایت حقوق سندیکایی خود را لمس کنند. دولت در چارچوب اقتصاد مقاومتی ولی فقیه برنامه آزاد سازی و خصوصی سازی به بهای نابودی امنیت شغلی کارگران را در اولویت قرار داده است. از هم اکنون می توان و باید مبارزات اعتراضی کارگران در این زمینه را سازمان داده در برابر این اقدام‌های مخرب ایستاد و در راستای احیای بدنه جنبش کارگری -سندیکایی مبارزه کرد.

به علاوه انتشار پیش نویس لایحه برنامه ششم توسعه در هفته‌های اخیر موج گسترده‌ای از مخالفت طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان را به دنبال داشت. همزمان تشکل‌های زرد حکومتی بار دیگر بازی ” تدوین بسته مزدی” را آغاز کرده؛ با همراهی وزارت کار “پیشنهادهایی” را برای طرح در شورای عالی کار تدوین و آماده ساخته‌اند.

مخالفت با مواد و تبصره‌های به شدت ضد کارگری لایحه برنامه ششم توسعه جمهوری اسلامی که بر پایه دستورات صندق بین‌المللی پول و بانک جهانی تهیه شده و در بسیاری از موارد رونوشت برنامه‌های اقتصادی اجرا شده در اتحادیه اروپا و امریکاست که نتایج فاجعه‌بار برای کارگران و مردم داشته؛ در حالی جریان دارد که انتخابات مجلس در پیش است و تشکل‌های زرد حکومتی در چارچوب راهبرد جمهوری اسلامی می کوشند نارضایتی کارگران را مهار کرده و به کانال حمایت از این یا ان جناح و امیال ولی فقیه در انتخابات هدایت کنند.

نحله فکری معینی در جنبش سندیکایی نیز تلاش دارد با استناد به برخی برنامه‌های وزارت کار از جمله “طرح تغییر ساختار تشکل‌های کارگری” مستقیم و غیر مستقیم کارگران و جنبش سندیکایی موجود را به حمایت از خط اعتدال تحت پوشش “حمایت از بورژوازی صنعتی” وادار سازد و به زعم خود گامی به سمت احیای حقوق سندیکایی کارگران به پیش بردارد.

این نحله فکری جریان اعتدال را “تکنوکرات‌های میهن پرست” معرفی و پشتیبانی از ان برای جنبش سندیکایی موجود کارگران را وظیفه مبرم در انتخابات می داند. تشکل‌های زرد حکومتی مانند خانه کارگر و کانون عالی صنفی کارگران و تشکل‌های مشابه نیز همین سیاست را با الفاظ و ظاهر دیگری دنبال می‌کنند.

چنین دیدگاهی در مبارزه کنونی کارگران میهن ما و برای جنبش سندیکایی موجود به شدت زیانبار بوده و موجب نابودی دستاوردها و تلاش‌های انجام پذیرفته در خصوص ارتقا مبارزات جنبش کارگری – سندیکایی و لطمه جدی به رشد و تکامل ان به شمار می‌آید. نتیجه نهایی این سیاست از میان رفتن استقلا ل وهویت طبقاتی جنبش سندیکایی موجود کارگران ایران است.

آیا همین “تکنوکرات‌های میهن پرست” تدوین کنندگان لایحه برنامه ششم توسعه نیستند!؟ آیا این “تکنوکرات‌های میهن پرست” مبتکران و مبلغان سینه چاک اقتصاد مقاومتی ولی فقیه محسوب نمی‌شوند!؟ آیا در دوران دولت‌های رفسنجانی و احمدی‌نژاد “تکنوکرات‌های میهن پرست” بانی و مجری اقدامات و برنامه‌هایی مانند تعدیل ساختاری و هدفمندی یارانه‌ها یعنی آزاد سازی اقتصادی نبودند؟! اصولا طرح اصلاح قانون کار و قوانین تامین اجتماعی دست پخت همین افراد است که در حقیقت نام واقعی ان‌ها بورژوازی بورکراتیک فاسد و خدمتگزار امپریالیسم است.

جنبش سندیکایی موجود کارگران ایران با تاکید بر ماهیت طبقاتی؛ استقلا ل وهویت طبقاتی خود؛ ضمن افشای چنین سیاست‌هایی و مقابله دایم و هوشیارانه با تشکل‌های زرد حکومتی؛ معتقد است تنها با مبارزه گسترده و سازمان یافته کارگران در کار خانه‌ها و کارگاه ها و استفاده از همه امکانات و روزنه‌ها می‌توان از منافع طبقه کارگر و زحمتکشان دفاع کرد .

جنبش سندیکایی موجود کارگران بر خلاف تشکل‌های زرد حکومتی که تلاش دارند نارضایتی کارگران را مهار کرده و به کانال حمایت از این یا ان جناح و سیاست ولی فقیه در انتخابات هدایت کنند، اعتقاد دارد، انتخابات در ایران ابزاری برای تشدید فشار بر حاکمیت است که می‌تواند و باید به مثابه امکانی برای بازسازی بدنه جنبش سندیکایی و افزایش نقش جنبش کارگری در معادله‌های صحنه سیاسی کشور در این مرحله مورد استفاده قراربگیرد.

بعلاوه فعالیت‌های انتخاباتی برگزاری همایش‌ها و انتشار بیانیه‌های انتخاباتی و بطور کلی دوران انتخابات فرصتی است برای جنبش سندیکایی که با وجود سرکوب خونین و خشن امکانات خود را بازسازی و در جهت خروج از حالت تدافعی آگاهانه حرکت کند.

فقط با مبارزه متشکل می‌توان به دور باطل یورش به حقوق کارگران پایان داد؛ علیه لایحه برنامه ششم توسعه هوشیارنه اقدام کرده و گام‌هایی استوار در جهت احیای حقوق سندیکایی کارگران به پیش برداشت.

اتحاد کارگر