“کلمنس تونیس”، یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌داران آلمان است. او در برابر جمع کثیری بالغ بر هزار وششصد نفر ازجمله اسقف اعظم، در شهر “پادربورن”، ۱۰ تیرماه ۹۸، با لبخندی و تشویق محتاطانهٔ جمعیت، بدون ابراز ناراحتی از شنیدن سخنانی نژادپرستانه و تحقیرآمیز دربارهٔ آفریقایی‌ها، به این سخنان واکنشی نیز نشان نمی‌دهد.

او همچنین رئیس هیئت نظارت بر تیم فوتبال “شالکه صفر ۴” است. نام کلمنس تونیس در فهرست صد نفر ثروتمندان عمدهٔ آلمان قرار دارد. او صاحب پرنفوذ گروه انحصاری صنایع غذایی “تونیس” است.

گروه تونیس با حدود ۱۶ هزار کارگر و کارمند در سطح جهان در سال ۲۰۱۸ با ذبح و فروش انواع گوشت توانست ۶٫۶۵ میلیارد یورو درآمد به‌دست آورد. او یکی از تأمین‌کنندگان اصلی مواد غذایی مک‌دونالد و فروشگاه‌های دیگری مانند آلدی، لیدل، اِدِکا و رِوِه است. مجله اقتصادی فوربس آمریکا، دارایی کلمنس تونیس را حدود ۱٫۴ میلیارد یورو تخمین می‌زند. این ثروت، کلمنس تونیس را از فروردین‌ماه ۱۳۹۸ تا به‌امروز در مقام هشتادو پنجمین نفر در میان ثروتمندان آلمان قرار می‌دهد. از نام تونیس در ارتباط با انواع فعالیت‌های مجرمانه یاد می‌شود: کسب درآمدهای عظیم در کارتل رسوا شدۀ معروف به‌ “کام ایکس” که از دزدی میلیارد یورویی یا کلاه‌برداری‌های مالیاتی آن حکایت دارد؛ تبانی کردن- با وجود ممنوعیت- در کارتل گوشت و کالباس و وارد شدن به عرصهٔ کشاورزی و تولید خوراک دام در کشور رومانی با دریافت یارانه‌هایی مشکوک از سوی اتحادیهٔ اروپا.

۵ هزار نفر از کارگران مهاجر از اروپای شرقی که بسیاری از آنان در استخدام کارتل تونیس هستند در شرایطی باورنکردنی همراه با دستمزدهایی پایین کار و زندگی می‌کنند. روزنامهٔ “نویه وست‌فِلیش” در سال گذشته گزارش داد که کارگران در مرکز گوشت تونیس مجبورند در گروه‌های ده نفره در یک آپارتمان هفتاد متری زندگی و روزی دوازده ساعت کار کنند. پس از کسر بلافاصلهٔ اجاره‌بهای آپارتمان از دستمزدشان، دستمزدی بین ۹۰۰ تا ۱۰۰۰ یورو ماهانه برای هر کارگر مهاجر باقی می‌ماند. این‌چنین است که تونیس با پرداخت حداقل دستمزد، ثروتمند و فربه شده است. در شرکت اصلی تونیس در شهر ردا، از ۶ هزار و ۳۰۰ کارگر و کارمند تنها ۳ هزار نفر قرارداد کاری دارند. کارگران این کنسرن بزرگ اغلب با قراردادهای موقت و بسیار کوتاه‌مدت مجبور به کار کردن هستند.

در شهر گوترس کارزار “اتحاد علیه گسترش شرکت تونیس” سازمان یافته است. نسبت به عملکرد کشتارگاه تونیس که یکی از بزرگ‌ترین کشتارگاه‌های آلمان است، انتقادهای زیادی می‌شود. پس از نمونه‌برداری از آب‌های رود اِمس، مشخص شد که میکروب‌های واردشده به ‌این رودخانه از نوع میکروب‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها هستند. روزانه ۲۶ هزار رأس دام در این کشتارگاه کشتار می‌شود و هرآنچه غیرقابل بازیافت است و باقی می‌ماند از طریق کانال شهری سر از رودخانه اِمس درمی‌آورد. فعالان محیط زیست و سندیکاهای کارگری در این زمینه مبارزه‌ای سخت در پیش‌رو دارند. تونیس با خانم “لیس مون”، صاحب کنسرن “برتلسمان” و مدیر این سازمان رسانه‌ای پرقدرت، روابطی بسیار نزدیک دارد و خیلی با یکدیگر خودمانی‌اند. انحصارهای گوشت و رسانه، در اتحاد باهم، راه رسیدن به‌قدرت سیاسی در برلین را هموار می‌کنند.

خانم “رناته کوناست”، وزیر پیشین کشاورزی و رئیس فراکسیون حزب سبزها، با آقای تونیس وارد “گفت‌وگویی مؤثر و پایدار” شده ‌است. شرکت تونیس خیلی دوستانه می‌نویسد: “با احترام خدمت خانم کوناست عزیز و همچنین سپاس فراوان به‌خاطر ارزشی که برای ٬گفت‌وگویی مؤثر و پایدار٬ با ما قائل شده‌اید. نظر شما در مقام یک عضو پارلمان و کارشناسی دیرینه در عرصهٔ مسائل مرتبط با سیاست‌های غذایی و حمایت از حیوانات برای ما بسیار مهم است. … طرح و پیشنهاد شما برای تهیه و ارسال سوسیس و کالباس به استادیوم‌های ورزشی فوتبال آلمان با برچسب حمایت از حیوانات، موردحمایت و پشتیبانی ما قرار گرفته است. درصورت تقاضای مصرف‌کنندگان در آلمان نسبت به ارسال این محصولات سریعاً اقدام خواهیم کرد.”

هر کس مانند خانم کوناست فکر ‌کند که برای حفظ محیط زیست در وهله نخست فقط با زدن برچسب حمایت از حیوانات بر محصولات تولید شده از گوشت حیوانات بدون سلب مالکیت از زمینداران و در کل سلب مالکیت از انحصارها، بدون دگرگونی در توازن قدرت، بدون اقتصادی برنامه‌ریزی شده، بدون تأمین حقوق کارگران و به‌رسمیت شناختن حقوق سندیکایی زحمتکشان، بدون سوسیالیسم یا اجرایی نکردن عدالت اجتماعی، می‌توان به مقصد رسید یا آدم بدخواهی است یا بسیار ساده‌لوح. چنین افرادی در نهایت به نابودی بیشتر محیط زیست و افزایش بار هزینه‌ها بر دوش کارگران و زحمتکشان کمک می‌کنند. در ادامه این روند گوشت کالایی می‌شود که تهیه آن فقط از عهدهٔ ثروتمندان برخواهد آمد. کنسرن تونیس در نزاع‌های خانوادگی، تا آنجا که منزجر کننده هم هست، بزرگ‌ترین شرکای خود را پیدا می‌کند. در این درگیری ما می‌دانیم چه کسی ضربه می‌زند و چه کسی تحمل ضربه را خواهد داشت. در این بین حقوق کارگران پایمال می‌شود و کنسرن‌های بزرگ از نیروی کار ارزان به‌ویژه کارگران مهاجر ثروت‌اندوزی می‌کنند.

ترجمه از: “عصر ما”، روزنامهٔ حزب کمونیست آلمان (د ک پ)، ۲۵ مرداد ماه ۱۳۹۸، نویسنده: ریچارد کورل

https://www.unsere-zeit.de/de/5133/wirtschaft_soziales/11959/Da-weint-nicht-nur-das-Schwein.htm

ضمیمهٔ کارگری «نامۀ مردم»