خبرگزاری «نووستی» روسیه در تحلیلی نوشته است: اخبار رسیده اخیر در مورد ادامه موفقیتهای راهبردی ارتش سوریه، همه وقایع دیگر بین المللی را تحت شعاع خود قرار داد. حقیقت این است که آنچه اکنون در جبهه های نبرد در سوریه می گذرد، نشان دهنده آن است که توازن نیروها بین نقش آفرینان اصلی در سوریه، چهره واقعی خود را نشان داده است.

شبه نظامیان کرد، آخرین امید آمریکا هستند

واقعیت این است که روند اوضاع در سوریه طی دو ماه و نیم گذشته اصلا به نفع آمریکا پیش نرفته است. اولا نیروهای دولتی سوریه و نیروهای هوایی-فضایی روسیه این امکان را از نظامیان آمریکایی گرفتند تا در مناطق جنوب شرقی سوریه قراردادهای مورد نظر خویش را منعقد کنند. ضمن اینکه در همین رابطه بطور قطعی مشخص شده که «مخالفان میانه روی سوری» که با نیروهای دولتی این کشور می جنگند و برخی نیروهای تروریستی نیز در میان آنها هستند، در اصل قدرت و اهمیت چندانی ندارند.

دوما، سیاستمداران آمریکایی و اروپایی دست از اصرار خود برای کناره گیری “بشار اسد” از قدرت برداشته و ظاهرا با این واقعیت کنار آمده اند که با استفاده از قدرت نظامی نمی توان رژیم سوریه را سرنگون کرد.

سوم اینکه، دیگر مشخص شده که تنها نیروهایی که وزارت امور خارجه آمریکا می تواند به آنها تکیه کند، شبه نظامیان کرد هستند که واشنگتن به آنها وعده داده تا دولت مستقلی در خاک سوریه برای خود تشکیل دهند. و دقیقا آمریکا در حال حاضر از آنها برای آزادسازی شهر رقه استفاده می کند و پنتاگون دقیقا از راهکاری برای این عملیات استفاده می کند که برای آزادسازی شهر موصل عراق مورد استفاده قرار گرفته است. این روش بر این اساس است که نیروهای کرد، دقیقا مانند نیروهای دولتی عراق و شبه نظامیان محلی، بعنوان نیروهای پیاده برای پیشروی به سمت شهر مورد استفاده قرار گرفته و خود آمریکایی‌ها هم بدون درگیر شدن مستقیم، فقط از آسمان، مواضع تروریستها را هدف قرار می دهند که البته در این حملات هوایی، تاسیسات غیرنظامی و مردم عادی نیز غالبا آسیب دیده و قربانی می شوند که این مسئله ظاهرا برای کشورهای غربی اصلا اهمیت ندارد. و نکته چهارم هم این است که تلاش می شود تا نتیجه عملیات هم به نفع غرب تمام شده و آنها خود را مبارز با تروریسم و پیروزمند این مبارزه معرفی می کنند.

چنین سناریویی دقیقا در موصل عراق پیاده شد و آمریکایی‌ها انتظار دارند که دقیقا به همین روش در رقه سوریه نیز عمل شود. برای آنها اصلا مهم نیست که در عملیات شبه نظامیان کرد برای آزادسازی این شهر چه اتفاقی می افتد و چند صد نفر از مردم غیرنظامی در حملات هوایی هواپیماهای آمریکایی به مناطق مسکونی آن کشته می شوند.

هدف اصلی پنتاگون و حامیان سیاسی آن در واشنکتن تنها این است که تلاش کنند در رسانه های گروهی غربی، این پیروزی و آزادی شهر رقه به نام نیروهای آمریکایی تمام شود و کسی تردید نداشته باشد که دقیقا آنها تروریسم بین المللی را در سوریه تار و مار کرده اند. مقامات آمریکایی به چنین تبلیغی برای توجیه اقدامات خویش در سوریه بسیار نیاز دارند.

آمریکا به خوبی می‌داند که در سوریه شکست خورده است

ولی واقعیت این است که اکنون دیگر سال ۱۹۴۵ نیست، زمانی که جنگ جهانی دوم با استفاده از سلاحهای روسی و شجاعت سربازان روس به پیروزی رسید، ولی آمریکایی ها خود را پیروز این جنگ نامیدند. واقعیت این است که ایالات متحده آمریکا دیگر در راس قدرت جهانی قرار نداشته، بلکه خود در آستانه یک فاجعه داخلی قرار گرفته است.

اکنون حتی خود آمریکایی‌ها می دانند که اگر شهر رقه سقوط کند، آنها نمی توانند خود را «پیروز» معرفی کنند. برای مقامات نظامی و سیاسی روسیه دیگر فرقی نمی کند که در غرب چه تصوری از مبارزه با تروریسم دارند. برای اینکه اصلی ترین نتیجه جنگ داخلی در سوریه این است که تروریستها، گروههای مسلح مخالف سوری و خود آمریکا می دانند که آمریکا از هم اکنون در سوریه شکست خورده است و این ارتش سوریه و نظامیان روسیه هستند که پیروز هستند، هرچند هنوز تا پیروزی نهایی، فاصله زیادی باقی مانده است.

شکست آمریکا در سوریه صرفا یک افتضاح دیگر مانند جنگ ویتنام، یا فرار از سومالی، یا شکست اقدامات در عراق و لیبی و یا حمایت از ملی گرایان افراطی در اوکراین نیست، بلکه شاهدی کاملا عینی از این واقعیت است که جهان دچار تغییرات اساسی شده و دیگر جایی برای سلطه گری آمریکا در آن وجود ندارد.

واقعیت در خاورمیانه آنچیزی نیست که آمریکا امیدوار بود

“بشار اسد” قدرت خویش در سوریه را در دست دارد، سوریه تحت نفوذ روسیه قرار گرفته است، ترکیه عملا از زمره متحدین وفادار آمریکا خارج شده و حتی روابط بسیار نزدیکی با مسکو و تهران دارد. قطر که تا همین اواخر مواضعی کاملا ضددمشق داشت، اکنون به دوست دولت سوریه، تغییر موضع داده است و ائتلاف به اصطلاح «ضدتروریستی» به سرکردگی آمریکا عملا موجودیت خویش را از دست داده و دیگر نفوذی در منطقه خاورمیانه ندارد.

علاوه بر اینها، ایران در مقابل تهدیدات آمریکا ایستاده و توجهی به سیاست ضدایرانی دولت “دونالد ترامپ” ندارد. کشورهای عراق، اردن و مصر هم دیگر از اقدامات آمریکا در سوریه حمایت نکرده و سیاست خاص خود را دنبال می کنند. حتی اسرائیل، متحد اصلی آمریکا در منطقه، هم از واشنگتن مایوس شده و برای کمک دست به سوی مسکو دراز کرده است. و مهمتر از همه اینها، خود روسیه نیز دست از این کار برداشته که با هر ابتکارعمل سیاسی و نظامی آمریکا موافقت کند. آیا تمامی این واقعیات ذکر شده، گویای شکست سیاستهای واشنگتن در خاورمیانه نیست؟

آمریکا دیگر قادر نیست وجهه خویش را حفظ کند

نیروهای نظامی روسیه و سوریه با اعتماد به نفس و همکاری یکدیگر، قدم به قدم در مبارزه با تروریستها و پاک سازی مناطق مختلف خاک سوریه، به موفقیت می رسند و این واقعیت را حتی کشورهای غربی و آمریکا نیز نمی تواند نادیده بگیرند. در پی پیروزیهای اخیر ارتش سوریه، در واقع در حال حاضر بزرگترین منطقه مسکونی که همچنان در اشغال تروریستهای داعشی قرار دارد، فقط شهر رقه است. بسیاری از کارشناسان روس، آزادسازی شهر دیرالزور بعد از ۳ سال محاصره را بزرگترین پیروزی مشترک روسیه و سوریه و یکی از بزرگترین شکستهای تروریستها تلقی می کنند، برای اینکه آنها منابع تامین مالی خویش در منطقه مرکزی سوریه را از دست داده اند.

در چنین شرایطی، نظامیان آمریکایی تنها یک امکان کوچک برایشان باقی می ماند تا وجهه خویش را حفظ کنند و اگر شهر رقه آزاد شود، با فریب شبه نظامیان کرد، شمال سوریه را تحت کنترل خود درآوردند. هرچند اصلا بعید نیست که اگر شبه نظامیان کرد بتوانند این شهر را تصرف کنند، اوضاع آنطور که مقامات واشنگتن انتظار دارند، پیش نرود.

واقعیت دیگری که نباید نادیده گرفت، این است که آمریکا موقعیت خویش را تنها در خاورمیانه از دست نداده، بلکه در منطقه جنوب شرقی آسیا و دیگر مناطق جهان نیز اوضاع چندان به نفع آمریکا نیست. حتی در داخل سازمان ملل متحد که تحت کنترل وزارت امور خارجه آمریکا قرار دارد، وضعیت چندان مناسب نبوده و این کشور غالبا باید به سئوالات زیادی پاسخ بدهد که ابراز نگرانی سازمان ملل از اقدامات نظامیان آمریکایی در رقه سوریه، تنها یکی از این موارد است.
تسنیم