درحالی که شکست ترامپ در انتخابات خبر خوب و خوشحال کننده‌ای است، ولی هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که “سیاست خارجی” جنگ‌طلبانهٔ ایالات متحده تغییری اساسی کند- نوشتهٔ کریس ناینهام، رهبر جنبش صلح.

شکست دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر موجب آسودگی خاطر میلیون‌ها نفر در ایالات متحده و سراسر جهان شد. این امر، گمانه‌زنی در مورد سُر خوردن مدام به‌راست سیاست‌های ایالات متحده را از میان برداشت. این موفقیت بزرگی است تا بتوان با بی‌ملاحظه‌ترین و بیقیدترین رئیس‌جمهور تاریخ خداحافظی کرد، مردی که به‌نظر می‌رسد در مواجهه با مخاطره خوشحال می‌شود. اینکه او حتی پس از شکست در انتخابات هنوز هم درصدد جمع‌آوری جمهوری‌خواهان وفادار به‌خود در پنتاگون است، یادآوری‌ این نکته است که ترامپ در صحنه جهانی همیشه چقدر خطرآفرین بود.

نتیجهٔ این انتخابات، موجب تضعیف رژیم‌های دست‌راستی “ترامپ‌گرا” در سراسر جهان خواهد شد. این امر همچنین باعث اضطراب رهبران عربستان سعودی و اسرائیل، دو کشورخاورمیانه‌ای، خواهد شد که ترامپ همچون بخشی از تلاش‌هایش به‌منظور مقابله با ایران، همراه با شدیدترین اقدام‌ها و سیاست‌گذاری‌ها از آن‌ها حمایت می‌کرد. با‌این‌همه، بعید به‌نظر می‌رسد که نتیجه این انتخابات به سیاست خارجی‌ای کم‌تر جنگ‌طلبانه منجر شود. عملکرد ضعیف دموکرات‌ها در انتخابات و قدرت راست‌گرایان در حزب جمهوری‌خواه، سیاست داخلی ایالات متحده را به‌بن بست خواهد کشاند.

بنا بر گزارش اخیر روزنامه گاردین، دموکرات‌ها و حتی جمهوری‌خواهان راست‌گرا موضع‌گیری‌هایی مشترک در زمینهٔ سیاست خارجی دارند و بایدن احتمالاً بر این موضع‌گیری‌ها تمرکز خواهد کرد.

بایدن با متحدانش همکاری بیشتری خواهد داشت. او احتمالاً خروج شتابان ترامپ از سازمان بهداشت جهانی و توافق‌نامه‌های پاریس در زمینه حفظ محیط زیست را معکوس خواهد کرد. او ممکن است با متحدان ناتوئی‌اش کم‌تر مقابله کند، اگرچه فشارهای ترامپ به‌منظور به‌عهده گرفتن سهمی بیشتر از بودجه ناتو از سوی اروپا را ادامه خواهد داد. ولی این امر نشانگر استفاده از رویکردی متفاوت در مسیر تقویت نفوذ و قدرت ایالات متحده در سراسر جهان است و نه تغییری در ماهیت این رویکرد. بیشتر نخبگان سیاست خارجی بر این باورند که عملکرد اخلالگرانه ترامپ در عرصهٔ بین‌المللی به جایگاه ایالات متحده در سراسر جهان آسیب زده و درنتیجه آن را تضعیف کرده است.

بایدن اتحاد غرب را بازسازی خواهد کرد تا بتواند به‌طور مؤثرتری نفوذ ایالات متحده را اِعمال کند. سیاست بایدن در خاورمیانه، درظاهر، نسبت به سیاست ترامپ در خاورمیانه معتدل‌تر به‌نظر می‌رسد. بایدن اظهار داشته است که در منطقه خلیج فارس به‌دنبال نظامی‌گری نخواهد بود و به پشتیبانی از رژیم‌های استبدادی در کشورهای حاشیه خلیج فارس ازجمله عربستان سعودی خاتمه می‌دهد، و مهم‌تر از همه اینکه، حمایت از جنگ در یمن را متوقف می‌کند. بایدن تعهد کرده است که مذاکرات با ایران دربارهٔ تسلیحات هسته‌ای را آغاز کند و با اسرائیلی‌ها در مورد شهرک‌سازی‌های استعمارگرانه در کرانه غربی برخوردی سخت‌تر داشته باشد. او دربارهٔ راه‌حل دو کشور مستقل فلسطینی و اسرائیلی مذاکرات را از سر گرفته است. ولی باید به نکته‌های ریز و تبصره‌های کوچک برنامه پیشنهادی او برای سیاست خارجی توجه کرد، زیرا که دربر دارندهٔ برخی شرط‌های مهم است. به‌طور مثال، دربارهٔ “حضور نظامی‌ای کم‌رنگ، محدود، و متمرکز یک واحد ضد ترور در سوریه و حضور در عراق برای شکست دادن داعش” پیشنهاد داده شده است. در مورد یمن و عربستان سعودی نیز این خطر وجود دارد که بایدن تسلیم نیروهای جنگ‌طلب شود و به جریان غالب در سیاست آمریکا تن دهد که: عربستان سعودی متحد نظامی و تجاری‌ای است که نباید از آن چشم‌ پوشید و باید به‌هر قیمتی آن را راضی نگاه داشت. تغییر قاطع در سیاست آمریکا در ارتباط با ایران نیز با مشکل‌هایی همراه است. نیروهای تندرو در ایران مسلط هستند، برنامهٔ هسته‌ای این کشور از زمان خروج ترامپ از توافق هسته‌ای (برجام) توسعه یافته است، و از همه مهم‌تر اینکه، طبقهٔ حاکم در آمریکا ایران را همچنان دشمن اصلی‌ا‌ش در خاورمیانه می‌بیند. همهٔ این‌ موردها مذاکرات جدید با ایران را بسیار دشوار خواهند کرد.

در تشکیلات حزب دموکرات یک گروه قدرتمند وجود دارد که تغییر عملکرد ایران را در منطقه یک پیش‌شرط به‌منظور مذاکره و توافق با ایران می‌دانند. این شرط از نظر رژیم حاکم در تهران احتمالاً یک مانع برای مذاکرات است. دولت اسرائیل از پیروزی بایدن مسلماً استقبال نخواهد کرد. حمایت گستاخانه و مشتاقانه ترامپ از شهرک‌سازی‌ها و حمله‌های رژیم اسرائیل به غزه به‌احتمال زیاد پایان می‌یابند. این امر ممکن است تأثیری مهارکننده بر بنیامین نتانیاهو داشته باشد، با این وجود، روند کلی رابطه میان اسرائیل و فلسطینیان را تغییر نخواهد داد. اسرائیل یک متحد مهم آمریکا در منطقه باقی خواهد ماند و از آنجا که هیچ‌گونه اقدام عملی آمریکا علیه این کشور پذیرفتنی نیست، اسرائیل قدرت این را خواهد داشت تا از این موقعیت تقریباً هرطور که مایل باشد استفاده کند.

لازم به‌یادآوری است که مرگبارترین حمله‌های اسرائیل به نوار غزه در سال‌های ۲۰۱۰ / ۱۳۸۹ و ۲۰۱۴/ ۱۳۹۳ یعنی در زمان‌هایی صورت گرفت که باراک اوباما رئیس‌جمهور و بایدن نیز معاون رئیس‌جمهور در کنار او و به‌طور غیرمعمول درگیر سیاست خارجی بود. همه این‌ موردها در چارچوب هدف‌های گسترده‌تر ایالات متحده باید دیده و بررسی شوند. در مهم‌ترین مسئله سیاست خارجی کنونی آمریکا، در ارتباط با چین، بایدن موضع‌گیری‌ای تند و در جناح موسوم به “عقاب ها” جای دارد. بایدن در جریان تبلیغات انتخاباتی‌اش به ترامپ حمله می‌کرد و مدعی بود که دولت ترامپ نسبت به ‌دولت “شی جین پینگ” در چین نرمش نشان می‌دهد. بایدن قصد دارد چرخش نظامی‌گری به‌سمت آسیای دور را که از سوی اوباما شروع شد سرعت بخشد و در مورد تایوان که نقطه آتش‌افروزی آتی میان دو کشور است، احتمالاً موضع‌گیری‌هایی سخت درپیش گیرد.

تلاش برای درپیش گرفتن سیاست کاهش تنش در خاورمیانه [در دورهٔ اوباما] همیشه به‌منظور توانایی مقابلهٔ مؤثرتر با چین بود. دلیل‌هایی عینی وجود دارند که چرا چین در سیاست‌های ایالات متحده در اولویت قرار دارد. در سال‌های دههٔ گذشته، تولید ناخالص داخلی چین بر اساس محاسبه قدرت خرید، به‌طور مطلق نیز فاصله‌اش با آمریکا کم‌تر شده است. چین اخیراً در مقام عمده‌ترین تأمین کنندهٔ کالا برای اروپا، آسیا، آفریقا، و آمریکای جنوبی از ایالات متحده پیشی گرفت. از این بدتر برای آمریکا، چین در دهه گذشته قدرت نظامی‌اش را به‌مقدار زیادی گسترش داد.

در حال حاضر هزینه‌های نظامی چین ۱۵ درصد هزینه‌های نظامی جهان است که هنوز هم بسیار کم‌تر از هزینه‌های نظامی ایالات متحده است، اما بی‌چون‌وچرا بزرگ‌ترین قدرت نظامی دوم در جهان است. تعداد کشتی‌های جنگی چین هم‌اکنون از ایالات متحده بیشتر است. این گامی در جهت تغییر در جغرافیای (ژئوپلیتیک) جهان به‌حساب می‌آید. ایالات متحده اگرچه هنوز اساساً بزرگ‌ترین قدرت جهانی است، ولی دیگر مانند ابتدای قرن حاضر این قدرت بدون چالش نیست. این واقعیت به‌تنهایی در سال‌های پیشِ رو بر سیاست خارجی ایالات متحده تاثیر گذار خواهد بود. این به‌معنای صرف هزینه‌های دفاعی بیشتر و تبلیغات ضد چینی بیشتر در یک جنگ سرد و توجیه کنندهٔ نگرانی بایدن در اعمال فشار بیشتر و سریع‌تر به‌منظور توفیق و تسلط آمریکا به‌لحاظ نظامی در آسیا و اقیانوسیه است. اما این اعمال فشار برای تسلط به‌افزایش تنش‌ها در سراسر جهان نیز منجر خواهد شد.

هر آرزویی که بایدن برای خروج از مناقشه‌ها در مناطق دیگر داشته باشد، ایالات متحده هم‌اکنون به مقابله با افزایش نفوذ روزافزون چین متعهد است و این در همه‌جا پیامدهایی به‌دنبال خواهد داشت. جنبش ضد جنگ بنابراین باید در اروپا و سراسر جهان تقویت شود. ما با دو اولویت روبروئیم. نخست، مقابله با تلاش‌ها در دامن زدن به هیستری ضد چینی و ترویج جنگ سردی جدید، و دوم، بسیج افکار عمومی جهان به‌منظور وادار ساختن ایالات متحده به عملی کردن جنبه‌های مثبت برنامه‌های بایدن.

اینکه در برپایی شبکه‌ای بین‌المللی بر ضد جنگ در یمن شرکت داریم که تا کنون از سوی صدوبیست سازمان جهانی پشتیبانی می‌شود، بی‌نهایت به‌موقع است. این شبکه اقدام جهانی در تاریخ ۲۵ ژانویه/ ۶ بهمن‌ماه ۹۹ برای پایان دادن به این جنگ فاجعه‌بار را خواستار است. پنج روز پس از مراسم تحلیف بایدن، اعتراض‌های ضد جنگ در سراسر جهان بهترین راه ممکن برای شروع ریاست‌جمهوری جدید است. لطفاً در این جنبش شرکت کنید.

نامۀ مردم