یک منبع کارگری در شهرداری دزفول به خبرنگار ایلنا گفت: گروهی از کارگران قرارداد حجمی شهرداری دزفول در ادامه بیتوجهی کارفرما به وضعیت مطالبات معوقه، اعتراض صنفی برگزار کردند. به ادعای این کارگر؛ پرداخت مطالبات سنواتی، تسریع در اجرای طرح طبقهبندی مشاغل، به روز شدن حقوقها و تامین امنیت شغلی مجموعه این مطالبات است. وی ... تجمع اعتراضی کارگران شهرداری دزفول، به نامشخص بودن وضعیت معوقات، اجرانشدن طرح طبقهبندی مشاغل و نبود امنیت شغلی
تجمع اعتراضی کارگران عملیاتی شرکت نفت فلات قاره در لاوان
جمعه ۳۱ فرودین ۱۴۰۲ اهم مطالبات: حذف نفوذیها و مدیران نالایق و فاسد، حذف سقف حقوق، اصلاح کف حقوق، حذف محدودیت حق سنوات بازنشستگی، اجرای کامل ماده ده و پرداخت معوقات آن، عودت مازاد مالیات کسر شده، اصلاح روش اخذ مالیات در مناطق عملیاتی
خواست ماهیگیران: بهبود معیشت، بیمه، و تضمین امنیتِ شغلی است
سال نو فرارسید، اما معیشت هزاران ماهیگیر زحمتکش در شمال و جنوب کشور همچون سالیان گذشته نهتنها بهبود نیافته بلکه وخیمتر نیز شده است. معیشت و امنیت شغلی ماهیگیران مانند دیگر کارگران و زحمتکشان رشتههای صنعتی و خدماتی، با اجرای سیاستهای نولیبرالی در رژیم ولایت فقیه بیش از گذشته بهمخاطره افتاده است. ماهیگیران ۴ شهرستان ... خواست ماهیگیران: بهبود معیشت، بیمه، و تضمین امنیتِ شغلی است
قراردادهای «حجمی» چیست و چگونه استثمار زحمتکشان را تشدید کرده است
استخدام با قراردادهای “حجمی” که تحمیل شرایطی استثماری و وضعیتی دشوار در روند کار به زحمتکشان از ویژگیهای اساسیاش است، در فروردینماه سال ۱۳۹۱ با این عبارت به کانون صنفی کارفرمایان ابلاغ شد: “بر اساس مادهٔ ۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری- به دستگاههای اجرایی اجازه داده میشود از طریق مناقصه و با عقد قرارداد با ... قراردادهای «حجمی» چیست و چگونه استثمار زحمتکشان را تشدید کرده است
تجمع اعتراضی پرسنل راه آهن ناحیه اراک به پائین بودن حقوق و مزایا و وضعیت شغلی …
مکان؛ میدان راه آهن مقابل اداره کل این تجمع کارگران اراک طی فراخوانی از قبل داده شده انجام گرفته و باید گفت شرکت های قراردادی حاضر نیستند با قرار داد امضا شده با کارگران کار بکنند و باید گفت این تجمعات و اعتراضات و اعتصابات ادامه خواهد داشت یک منبع کارگری در راهآهن اراک به ... تجمع اعتراضی پرسنل راه آهن ناحیه اراک به پائین بودن حقوق و مزایا و وضعیت شغلی …
اعتراضهای کارگران هپکو و آذرآب: قدرتِ نهفته در جنبشِ کارگری
تظاهرات اعتراضی کارگران در اراک نقطهٔ عطف و آغاز حرکتی خودجوش بود که بر اندام جمهوری اسلامی لرزه انداخت. این تظاهرات در سطح وسیع و در خارج از کارخانه و در قلب شهر اراک برپا شد و واهمه و هراس تمامی ارگان های حکومتی را برانگیخت.
مردم ما در طول سالیان اخیر تظاهرات و اعتراضهای پراکنده و خودجوش کارگری پرشماری در اقصیٰ نقاط میهن را شاهد بوده است. این تظاهرات، اعتصابها و ناآرامی ها بهدلیلهایی بسیار باعث نشدند مقامهای رسمی جمهوری اسلامی به برآورده کردن خواستهای کارگران اعتنایی کنند. تظاهرات اعتراضی کارگران در اراک اما نقطهٔ عطف و آغاز حرکتی خودجوش بود که بر اندام جمهوری اسلامی لرزه انداخت. این تظاهرات در سطح وسیع و در خارج از کارخانه و در قلب شهر اراک برپا شد و واهمه و هراس تمامی ارگان های حکومتی را برانگیخت.
روزنامهٔ افکار، ۱ مهرماه، در خبری با عنوان: “کارگر زدن ندارد”، نوشت: “کارگران دو کارخانهٔ هپکو و آذرآب در اعتراض به عدم پرداخت ماهها دستمزدشان تجمع کردند اما این تجمعات آنها با درگیری و مجروحیت چند تن از کارگران روبرو شد.” روزنامهٔ اعتماد، ۲ مهرماه، در ارتباط با این واقعه، نوشت: “نخستین جرقهٔ اعتراضات را کارگران هپکو زدند که دیماه گذشته در اعتراض به معوقات ۵ ماههٔ دستمزد، اعتراضات خود را آغاز کردند و خواستار بازپسگیری مالکیت این واحد صنعتی از بخش خصوصی و بازگشت به دولت بودند که پس از مدتی ۱۷۰۰ کارگران کارخانهٔ آذرآب (فعال در زمینهٔ ساخت و تجهیز پروژههای نیروگاهی و پالایشگاهی) هم که با مشکلات مشابه مواجه بودند، به جمع همصنفان خود پیوسته و از روزهای پایانی اردیبهشت، در اعتراض به ۳ ماه مزد معوقه، ۷ ماه حق بُن پرداختنشده، وضعیت نامعلوم بیمهٔ تکمیلی درمانی و صندوق قرضالحسنه این واحد صنعتی تجمع کردند. روز ۱۷ تیرماه هم این خبر منتشر شد که ۹۰۰ کارگر کارخانهٔ هپکو به مرخصی اجباری دو هفتهای فرستاده شدهاند در حالی که تا آن زمان، بیش از ۴ ماه مزد معوقه طلب داشتند. بهدنبال اخراج این کارگران، همکاران ایشان هم بهدلیل احساس عدم امنیت شغلی و هم در حمایت از همکاران اخراجی خود، اعتراضات صنفی و تجمعات در مقابل مراجع دولتی و قضایی را ادامه دادند. … میزان اعتراضات به حدی بالا گرفت که خیابانها و میادین اصلی شهر اراک هم شاهد این اعتراضات صنفی بود. روز ۲۸ شهریور کارگران معترض کارخانههای هپکو و آذرآب توسط عوامل انتظامی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و به بیمارستان منتقل شدند و چند نفر هم بازداشت و پس از ساعتی آزاد شدند که این اتفاق، واکنش تشکلهای کارگری نسبت به ضرب و شتم کارگران توسط عوامل انتظامی را به دنبال داشت.” همانطور که از گزارش روزنامه اعتماد می توان استنباط کرد، تظاهرات یادشده با همبستگیِ کارگران دو کارخانه که جمعیتی دو هزار نفری را شامل میشد انجام گرفت. واکنش مقامهای جمهوری اسلامی- همانگونه که از گزارشهای بالا آشکار است- استفاده از نیروی سرکوب بود که در نتیجه، تعداد زیادی از کارگران در معرض کتک و دشنام قرار گرفتند. با توجه به گستردگی شبکههای اجتماعی، پنهان نگه داشتن این موارد سرکوب برای سران رژیم مقدور نیست و همین امر نگرانیهایی برای آنان به وجود آورده است. روزنامه بهار، ۲ مهرماه، مینویسد: “واقعیت آن است که بهدلیل کمبود تجربه نیروهای حافظ نظم در جامعه در مواجهه با اعتراضات شاهد آن هستیم که هر بار در مواجهه با چنین اعتراضاتی اتفاقات ناگواری رخ میدهد که این بار نیز از این قاعده مستثنا نبود. مسئولان نیروهای انتظامی بالاخره باید مشخص کنند که چه زمانی قرار است مقابله با اعتراض را با کمترین هزینه و خسارت جانبی فرابگیرند و تا کی باید عدم تجربه را به عنوان یک توجیه مطرح کنیم؟”
موضوع دیگری که در این رابطه باید بر آن تاکید کرد این است که، تظاهرات اخیر کارگران در اراک، بر خلاف گزافه گویی های معمول، نه به تحریمهای اقتصادی و نه به سوءِ مدیریت ربطی داشته است و نه حاصل رکود اقتصادی بوده است. تظاهرات اخیر کارگران در اراک- آن هم در حدی گسترده و نگرانیآور برای رژیم- نتیجهٔ اِعمال سیاست هاییاند که قرار است در پیوند با نولیبرالیسم جهانی، قربانیانش را همچنان از بین کارگران و زحمتکشان انتخاب کند. فرایندهای آتی بهطور حتم و یقین نشان خواهند داد که این ناآرامیها به اراک و کارگران دو کارخانه هپکو و آذرآب محدود نخواهد شد و ما چنین اعتراضهایی را در دیگر مراکز کارگری هم شاهد خواهیم بود. ذات عملکرد سیاستهای نولیبرالی، طبقهٔ کارگر را در حفظ منافعش بهواکنش وامیدارد. روزنامه ایران نیز، در همان تاریخ، نوشت: “کارخانههای صنعتی کشور از سال گذشته و همزمان با خروج از رکود، جان تازهای گرفتهاند ولی هنوز نفسشان چنان بالا نیامده که بتوانند با پرداخت بموقع حقوقها، کارگری را شرمنده و دردمند راهی خانهاش نکنند. … شرکت هپکو در سال ۵۳ [۱۳۵۳] در زمینی ۹۰ هکتاری در اراک با هدف مونتاژ ماشینآلات راهسازی تأسیس شد و از سال ۵۴ [۱۳۵۴] با همکاری شرکتهای آمریکایی، فرانسوی، ژاپنی، سوئدی و فنلاندی رسماً شروع بهفعالیت کرد. پس از انقلاب نیز با همکاری شرکت لیبهر آلمان طرح توسعهٔ هپکو با مجموعهای از مدرنترین ماشینآلات، با ظرفیت تقریبی ۳ هزار دستگاه در سال ۶۳ آغاز شد. این کارخانه با فراز و نشیب به کار خود ادامه داد تا در سال ۸۵، به بخش خصوصی واگذار شد و البته یکی از بیشترین انتقادها به شیوهٔ خصوصیسازی را از آنِ خود کرد.” روزنامه ایران از یک طرف دلیل فرایندهای موجود را رکود ارزیابی میکند و از طرف دیگر، روند بدِ خصوصیسازی را دلیل دیگر آن میداند. این بدان معناست که، عزمی جدی برای حل مسائل کارگری وجود ندارد و سرکوب گزینهٔ مطلوب میشود.
خبرگزاری ایلنا، ۳ مهرماه، گزارش داد: “کیومرث عزیزی(فرماندهٔ انتظامی استان مرکزی) با اشاره به اتفاقات رخ داده برای کارگران شرکت آذرآب اراک گفت: با حکم قضایی روز گذشته مدیرعامل این شرکت از سوی پلیس احضار و بازداشت شد.” ابوالفضل پوروفایی، مسئول کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان مرکزی، در مورد دلیل بازداشت مدیرعامل کارخانه آذرآب، به خبرنگار ایلنا میگوید: “پس از تجمع کارگران این کارخانه و رخ دادن اتفاقات ناگوار، مسئولان کارخانه حقوق ۱ میلیون ۸۰۰ هزار تومانی کارگران را واریز کردند در صورتی که قبل از اعتراضات کارگری هم میتوانستند این مبلغ را واریز کنند. لذا چنین برداشت میشود که سوءِمدیریت مدیرعامل باعث چنین پیشآمدهایی شده و امنیت استان را متزلزل کرده است.” اینکه فرد یادشده واقعاً دستگیر شده است یا نه، بر ما معلوم نیست، اما با توجه به متداول شدن و دامنه پیدا کردن حقوقهای معوقهٔ کارگران در دیگر مراکز کارگری، دستگیریهایی مشابه با بازداشت مدیرعامل کارخانه آذرآب صورت نگرفت و توجیههایی همچون رکود و تحریم اقتصادی را عاملهای این وضعیت قلمداد کردند. همین خبرگزاری، در همان روز، در گزارشی دیگر، نوشت: “امروز کارگران آذرآب و همچنین هپکو در محل کارخانه هایشان حاضر شدند اما به خاطر اعتراض نسبت به ماهها معوقات مزدی، کار را تعطیل کردهاند و علیرغم حضور در محل کار، در محوطه کارخانه بیکار نشستهاند.” روزنامهٔ ایران، ۳ مهرماه، به جلسه سه وزیر و رئیس بانک مرکزی اشاره کرد و نوشت: “وزیران صنعت، معدن و تجارت، تعاون، کار و رفاه اجتماعی، امور اقتصادی و دارایی بههمراه رئیس کل بانک مرکزی بهمنظور حل مشکل واحدهای صنعتی بویژه در شهر اراک تشکیل جلسه دادند. محمد شریعتمداری، علی ربیعی، مسعود کرباسیان و ولیالله سیف در این جلسه چارهاندیشی به منظور حمایت از تولید داخلی و احقاق حقوق مربوط به کارگران را در دستورکار قرار دادند، علاوه بر آنها، رؤسای سازمان خصوصیسازی، امور مالیاتی، تأمین اجتماعی، نمایندگان مجلس و استاندار مرکزی نیز حضور داشتند که در این راستا مسئولان سازمان خصوصیسازی بر نظارت خود جهت انجام تعهدات و پرداخت حقوق کارگران توسط شرکتهای دارای مشکل تأکید کردند.” نَفسِ تشکیل این جلسه با حضور مقامهای بالای حکومتی از حساسیت این واقعه نزد حکومتیان حکایت دارد. با توجه به سابقهٔ این اعتراضها، ما همواره با بی تفاوتی و سکوت مقامهای مسئول نسبت به این اعتراضها مواجه بودهایم، اما اعتراضهای اخیر کارگران هپکو و آذرآب، مقامهای مسئول را بهچارهاندیشی و رویارویی با این وضعیت واداشته است. موضوع مهم در این میان نقش شبکههای اجتماعی در انعکاس رویدادهای مرتبط با سرکوب کارگران بود که رژیم را با مشکل مواجه کرده است. روزنامه شرق، ۴ مهرماه، در رابطه با نحوهٔ برخورد با کارگران، نوشت: “تصاویر سروصورت زخمی کارگران هپکو و آذرآب در شبکههای اجتماعی بهسرعت دستبهدست میشود. کارگران حسب قانون اساسی اجازه برگزاری تجمع داشتهاند و مسئله آنها بیپولی و پرداختنشدن حقوق و معوقات چند ماه گذشته است. بااینحال، برخوردها با کارگران بهاندازهای خارج از شأن بوده که گروهی از نمایندگان مجلس، در صحن علنی تذکر کتبی دادند و حالا برخی دیگر به فکر تفحص از نحوهٔ برخورد با کارگران اراکی افتادهاند.” سیاستگذاران حاکم به این موضوع واقفاند که ریشهٔ ناآرامیهای کارگری درپیش گرفتن سیاستهایی است که بر مبنای اقتصاد نولیبرالی منطبق با خواستهای صندوق بینالملی پول و بانک جهانی تدوینشدهاند و همین امر با منافع و خواستهای کارگران در تضاد است. روزنامه شرق، ۴ مهرماه، نوشت: “خبرها از گوشهوکنار حاکی از آن است که در جلسه دیروز در کمیسیون اصل ۴۴ مجلس، اختلافنظرها در مورد واگذاری این دو شرکت مطرح شده که نمایندگان سازمان خصوصیسازی چندان با آن موفق نبودند. بهگفتهٔ کارشناسان این حوزه، نمیتوان خصوصیسازی را بهعلت مشکلات کلان در حوزه صنعت و رکودِ ایجادشده در آن متوقف کرد، زیرا شرکتهایی از این دست، بنگاههایی استراتژیک محسوب نمیشوند که برای عموم مردم مشکل ایجاد کنند و لزومی برای مدیریت دولتی باشد.”
در طول سالیان اخیر رژیم ولایت فقیه تمامی ترفندها را بهکار بست تا اعتراضهای کارگری را بیاثر کند. اعتراضهای کارگران هپکو و آذرآب دو نکته را به ما یادآور شد: نخست اینکه، رژیم حاکم در این رابطه با تمام زمینهچینیهای امنیتی، به مهار این جوششهای اعتراضی موفق نشد و دوم اینکه، این رویداد بار دیگر ثابت کرد که پتانسیل نهفته در جنبش کارگری هنوز نیرومند است و نقشی تعیینکننده در عقب نشاندن رژیم دارد.
نامۀ مردم
مرگ دو کارگر مقنی در روستای خاندانقلیِ شهرستان بیجار
روز گذشته، دو کارگرمقنی حین حفرچاه دریک زمین کشارورزی واقع در روستای خاندانقلی شهرستان بیجار بر اثر ریزش دیوارجانشان را از دست دادند. از قرار معلوم، این کارگران از طرف مالک زمین، مامور حفر چاه در زمین کشاورزی شده بودند. پس از ریزش چاه و مدفون شدن دو کارگر، نیروهای آتشنشانی در محل ... مرگ دو کارگر مقنی در روستای خاندانقلیِ شهرستان بیجار
تجمع کارگران بلبرینگ سازی تبریز مقابل ساختمان استانداری
حوالی ظهر روز شنبه (۲۲ مهر ماه) شماری از کارگران کارخانه «بلبرینگ سازی تبریز» در اعتراض به پرداخت نشدن مطالبات مزدی خود در مقابل ساختمان استانداری آذربایجان شرقی تجمع کردند. منابع خبری ایلنا در کارخانه «بلبرینگ سازی تبریز» علت برپایی این اعتراض صنفی را حدودا ۷ ماه معوقات مزدی اعلام کردهاند. به نقل ... تجمع کارگران بلبرینگ سازی تبریز مقابل ساختمان استانداری
تجمع ۱۸ ساعته کارگران اروگوئهای در مقابل سفارت آمریکا
روزنامه لا رپوبلیکا نوشت: کارگران مرکزی اروگوئه علیه نئو لیبرالیسم، به مدت ۱۸ ساعت در مقابل سفارت آمریکا در مونته ویدئو پایتخت کشور اروگوئه تجمع کردند. در ادامه مطلب این روزنامه آمده است: «اسکار آندراده» دبیر سازمان اتحادیه کارگران اروگوئه (PIT.CNT) اعلام کرده است که کارگران معترض با هدف دفاع از صلح، دموکراسی و ... تجمع ۱۸ ساعته کارگران اروگوئهای در مقابل سفارت آمریکا
تجمع کارگران دستمال نوظهور در اعتراض به پرداختنشدن ۱۴ تا ۱۵ ماه معوقات مزدی
جمعی از کارگران شاغل و بیکار شده کاخانه نوظهور تولیدکننده محصولات بهداشتی نرمه از ساعت ۱۰ صبح امروز در محوطه کارخانه تجمع کردهاند. به گزارش ایلنا، اعتراض آنها به عدم واریز ۵ ماه حق بیمه سالهای ۹۴ و ۹۵ و پرداخت نشدن ۱۴ تا ۱۵ ماه مزد سالهای ۹۵ و ۹۶ بازمیگردد. هم اکنون ... تجمع کارگران دستمال نوظهور در اعتراض به پرداختنشدن ۱۴ تا ۱۵ ماه معوقات مزدی