محمد نظری که از سال ۷۳ به اتهام عضویت در حزب دموکرات کردستان ایران زندانی شده، اعتصاب غذا کرده تا دادخواهی‌اش به گوش دیگران برسد. او در ۲۴ سال گذشته حتی یک روز مرخصی نداشته و تمام بستگانش نیز درگذشته‌اند.

محمد نظری، زندانی سیاسی که با حکم حبس ابد در زندان گوهردشت کرج نگاهداری می‌شود، از ۸ مرداد ۹۶ اعتصاب غذای تر کرده و خواستار اعاده دادرسی و اجرای قانون جدید مجازات اسلامی در پرونده خودش شده است.

پایگاه خبری کمپین حقوق بشر ایران از قول یک منبع آگاه می‌نویسد، اگر قانون جدید مجازات اسلامی درباره محمد نظری اعمال شود او باید از زندان آزاد شود: «اما او نه وکیل دارد و نه خانواده‌ای که بتوانند پرونده‌اش را پیگیری کنند؛ برای همین به تنها راه یعنی اعتصاب غذا متوسل شده تا شاید صدای اعتراض شنیده شود.»

محمد نظری اهل شاهین‌دژ در آذربایجان غربی، در ۲۳ سالگی به اتهام عضویت در حزب دموکرات کردستان ایران در شهر بوکان بازداشت و در مهاباد محاکمه شد. او در سال ۷۳ نخست به اعدام و سپس با یک درجه تخفیف به حبس ابد محکوم شد.

کمپین حقوق بشر ایران گزارش می‌دهد که محمد نظری علاوه بر مسائل روحی و روانی، به بیماری‌های مختلفی مبتلاست: «از دست دادن دندان تنها یکی از مشکلات او است که متاسفانه به دلیل درمان نکردن و جلوگیری از اعزام او به پزشک متخصص بدتر شده است. دیسک گردن دارد و دست‌ها و پاهایش یک باره از کار می‌افتند اما کسی برای او کاری نمی‌کند. در تمام ۲۴ سال گذشته فقط غذای زندان خورده و کسی نیست در کارت خریدش در زندان، پولی واریز کند که بتواند میوه و گوشت بخرد و عملا از هیچ یک از حقوق انسانی و قانونی مندرج در قوانین هم برخوردار نیست.»

طبق ماده ۱۰ قانون جدید مجازات اسلامی که خرداد ۱۳۹۲ جریان یافت “اگر رفتاری که در گذشته جرم بوده، جرم شناخته نشود، حکم قطعی اجرا نمی‌شود و اگر در جریان اجرا باشد، موقوف می‌شود.”

کمپین حقوق بشر ایران می‌نویسد پدر، مادر و برادر محمد نظری طی ۲۴ سالی که او در زندان بوده، درگذشته‌اند و او بدون استفاده از یک روز مرخصی، حتی اجازه حضور در مراسم فوت آنها را نداشته است: «محمد نظری تنها یک خواهر دارد که در بوکان زندگی می‌کند و امکان آمدن به کرج و ملاقات با برادرش و پیگیری پرونده او را ندارد.»

محمد نظری نامه‌ای سرگشاده خطاب به مردم نوشته که در آن آمده است: «مرا به خاطر بی‌کسی‌ام به حال خود مگذارید. من هیچ کسی ندارم. پدر، مادر و برادرم که سال‌هاست در گورستان بوکان خوابیده‌اند و مرا اگر دست یاریگری باشد شمایید که تنها تکیه‌گاه و امیدم هستید. مرا کمک کنید، کمک کنید صدایم شنیده شود که اکنون چیزی جز مرگ برای رها شدن از این عذاب زندان و اعتصاب برایم نمانده است. کمکم کنید برای رسیدن به حق قانونی آزادی که از من دریغ کرده‌اند. جز این اگر باشد بر اعتصابم می‌مانم تا با مرگ رهسپار گورستان بوکان شوم که جز آنجا هیچ جایی و هیچ کسی برایم نمانده است.»

در گزارش کمپین حقوق بشر ایران از قول یک منبع آگاه آمده است: «اتهام آقای نظری ۲۴ سال پیش، هواداری از حزب دموکرات کردستان بود که چنین اتهامی در قانون مجازات اسلامی جدید جرم نیست. خود او معتقد است که براساس قانون مجازات اسلامی جدید ۴ سال و نیم پیش باید از زندان آزاد می‌شد اما هرچه در این سال‌ها نامه نوشت، تقاضا کرد و درخواست اعاده دادرسی داد با مخالفت اداره اطلاعات ارومیه به جایی نرسید. حالا هم با توجه به بیماری‌هایی که دارد اعتصاب غذا به او به شدت صدمه زده و وضعیت نگران‌کننده‌ای دارد. یکی دو بار او را به بهداری زندان منتقل کرده و سرم زده‌اند اما اگر مسئولان توجهی نکنند و صدای او را نشوند ممکن است به فاجعه‌ای ختم شود که قابل جبران نباشد.»

این منبع آگاه افزوده که محمد نظری ترک و شیعه است و مساله آقایان این است که چرا عضو یک گروه کرد سنی شده است:‌ «اینقدر به این مساله حساسیت دارند که هم مستقیما به خود او گفته بودند و هم روند و رفتاری که با او دارند نشان می‌دهد که انگار می‌خواهند به نوعی او را در زندان از بین ببرند.»

۸۳ روز از اعتصاب غذای محمد نظری می‌گذرد. او دو روز قبل در آغاز نامه سرگشاده‌اش نوشت:
آهای مردم!
بی‌کس‌ترین زندانی این شهرم…!
شهری که با نام زندانش عجین شده است،
٨١ روز از اعتصابم می‌گذرد،
اما هیچ گوش شنوا و دست یاری‌دهنده‌ای
از آن برای من نمانده است.

صدای آلمان